Κενά στη διάγνωση και τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, αλλά και περιθώρια βελτίωσης υπέρ του ασθενή, διαπιστώνει σε συνέντευξη του στο Πρακτορείο Fm ο ενδοκρινολόγος-διαβητολόγος επιστημονικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων Μυοσκελετικού Συστήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Τροβάς.
Ο διακεκριμένος ενδοκρινολόγος παραχωρεί τη συνέντευξη, με αφορμή ομιλία του στο 18ο Συνέδριο Πρόληψης «Health for all», που πραγματοποιείται σήμερα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, από τον Σύλλογο Πεταλούδα (μη κερδοσκοπικό σωματείο επίσημα αναγνωρισμένο από το Διεθνές Ίδρυμα Οστεοπόρωσης), ενόψει της παγκόσμιας Ημέρας Οστεοπόρωσης στις 20 Οκτωβρίου.
Έντεκα κατάγματα την ώρα στην Ελλάδα
Περίπου 272 κατάγματα την ημέρα, 11 κατάγματα την ώρα συμβαίνουν στην Ελλάδα, ενώ μετά την ηλικία των 50 ετών μία γυναίκα στις τρεις και ένας άντρας στους 5, κινδυνεύουν να πάθουν ένα κάταγμα.
Τα στοιχεία γίνονται δυσμενώς εντυπωσιακά από το γεγονός ότι ένα ποσοστό 25-30% αυτών των καταγμάτων μπορεί να αποβούν μοιραία. Πολλές φορές γίνεται το λάθος να προσπαθούν διάφοροι συνάδελφοι να εντοπίσουν ποια είναι τα οστεοπορωτικά και ποια είναι τα κατάγματα που δεν σχετίζονται με την οστεοπόρωση, λέει ο κ. Τροβάς, τονίζοντας ότι αυτό τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι δεν είναι και πολύ σωστό.
«Γιατί οποιοδήποτε κάταγμα και να συμβεί, δηλαδή μη κλασικά οστεοπορωτικά κατάγματα, όπως πχ στη μνήμη, στα πλευρά, στους ώμους, αξίζουν την προσοχή μας και πρέπει να οδηγήσουν τον ασθενή στην έρευνα για το αν υπάρχει, ή όχι οστεοπόρωση».
Η μέτρηση οστικής πυκνότητας πρέπει να αποζημιώνεται και στο ισχίο και στη σπονδυλική στήλη
Το βασικό εργαλείο διάγνωσης της οστεοπόρωσης είναι η μέτρηση της οστικής πυκνότητας, αναφέρει ο επιστημονικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων Μυοσκελετικού Συστήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και εξηγεί: «Όλες οι επιστημονικές οδηγίες, συμπεριλαμβανομένων και των συστάσεων στην Ελλάδα, λένε ότι όταν κάποιος κάνει για πρώτη φορά μέτρηση οστικής πυκνότητας πρέπει να ξεκινάει με μέτρηση τόσο στη σπονδυλική στήλη, όσο και στο ισχίο, γιατί είναι διαφορετικά κόκαλα. Και εδώ έχουμε ένα πρόβλημα αποζημίωσης από τον ΕΟΠΥΥ, γιατί αποζημιώνει μία θέση από τις δύο, κάτι που δεν είναι σωστό επιστημονικά, γιατί με αυτό τον τρόπο γίνεται μία μονομερής προσέγγιση του σκελετού. Ευτυχώς, υπάρχουν στην Ελλάδα λύσεις. Δηλαδή, πολλά ιδιωτικά εργαστήρια, όπως και δημόσια, κάνουν δωρεάν τη δεύτερη μέτρηση οστικής πυκνότητας. Ωστόσο αυτό θα θέλαμε να καθιερωθεί και να συμβαίνει για όλους τους ασθενείς».
Γιατί πρέπει να αλλάξει ο τρόπος αποζημίωσης και στη μέτρηση της βιταμίνης D
Στη διαγνωστική φαρέτρα των ειδικών συμπεριλαμβάνεται ακόμη η μέτρηση της βιταμίνης D, που είναι απαραίτητη εξέταση για την αστεοπόρωση.
«Λόγω του ότι υπήρχε μία υπερβολή στις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις της βιταμίνης D, ο ΕΟΠΥΥ πλέον αποζημιώνει μόνο την πρώτη μέτρηση και την επόμενη την αποζημιώνει μετά από 6 μήνες. Το σωστό όμως, επιστημονικά είναι ότι εφόσον μπει ο ασθενής σε αγωγή με βιταμίνη D, η δεύτερη μέτρηση να γίνεται στους τρεις μήνες και μία τρίτη μέτρηση στον ένα χρόνο.
Να ξαναγίνει η συμμετοχή στα φάρμακα 10%
Αν και η οστεοπόρωση είναι μία χρόνια νόσος με σημαντική επιβάρυνση τόσο στα οικονομικά, όσο και στην ποιότητα ζωής, αλλά και τη θνησιμότητα, το ποσοστό συμμετοχής στα φάρμακα από 10% που ήταν πριν από την πανδημία και πριν από την οικονομική κρίση, άλλαξε στο 25%, αναφέρει ο κ. Τροβάς για να υπογραμμίσει στη συνέχεια ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει και να πάει πάλι η συμμετοχή στο 10%, γιατί αρκετά φάρμακα είναι ακριβά.
Όσον αφορά τα φάρμακα υψηλού κόστους που είναι δωρεάν, ο κ. Τροβάς επισημαίνει ότι αφορούν μόνο ένα 5% του συνολικού πληθυσμού που λαμβάνει θεραπεία.
Κρίσιμη η έγκαιρη κατηγοριοποίηση του κινδύνου
Σύμφωνα με τον ενδοκρινολόγο-διαβητολόγο, οι ειδικοί με ανάλυση των επιδημιολογικών δεδομένων όλων των καταγμάτων, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μπορούν εγκαίρως με συνδυασμό εργαστηριακών εξετάσεων (μέτρηση οστικής πυκνότητας και βιοχημικών παραγόντων) να κάνουν μία καλύτερη κατηγοριοποίηση του κινδύνου που έχει ο ασθενής τα επόμενα χρόνια να υποστεί ένα κάταγμα.
«Χωρίζουμε τους ασθενείς σε πολύ υψηλού κινδύνου (που δεν υπήρχε παλιά αυτή η κατηγορία), υψηλού κινδύνου και μέτριου, ή χαμηλού κινδύνου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να γίνει εγκαίρως, γιατί αν ο ασθενής χαρακτηριστεί σαν πολύ υψηλού κινδύνου, θα πρέπει αμέσως να πάρει τα φάρμακα υψηλού κόστους, που εγκρίνονται μετά από εισήγηση του γιατρού και έγκριση του ΕΟΠΥΥ. Είναι κρίσιμο να ξεκινήσει εγκαίρως ο ασθενής τη θεραπεία, γιατί όλα τα δεδομένα των τελευταίων ετών δείχνουν ότι θα έχει πολύ μεγάλο όφελος».
