Η Ισραηλινή ειδικός Ντάνα Λεβί, προλογίζει αυτό που θα γίνει η Τουρκία στην προσπάθεια της να αποκτήσει ηγεμονική ισχύ στην ευρύτερη περιοχή, και δεν είναι άλλο από την απόκτηση πυρηνικών κεφαλών για τα πολλά είδη των βαλλιστικών της πυραύλων.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι της Τουρκίας
J-600T Yıldırım
Περί τους 36 πυραύλους J-600T Yıldırım εικάζεται ότι έχει στη διάθεσή του ο τουρκικός στρατός.
Πρόκειται για βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς που αναπτύχθηκε από την κρατική τουρκική εταιρεία Roketsan με βάση τον κινεζικό B-611. Έχει σχεδιαστεί για να επιτίθεται σε στόχους «υψηλής αξίας», όπως εγκαταστάσεις αντιαεροπορικής άμυνας του εχθρού, κέντρα C3I, εγκαταστάσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης και υποδομής καθώς και παροχή πυροσβεστικής υποστήριξης σε φιλικό πυροβολικό επεκτείνοντας την περιοχή δράσης.
Ο Yildirim 1 έχει βεληνεκές 150 χιλιόμετρα και η δεύτερη έκδοσή του φτάνει μέχρι τα 300.
BORA
Εκατοντάδες πυραύλους BORA έχει στη διάθεσή της η Τουρκία. Ο Bora είναι ένας τακτικός βαλλιστικός πύραυλος, που κατασκευάζεται στην Τουρκία. Έχει διάμετρο 610 mm, μήκος 8,0 m, συνολικό βάρος 2.500 κιλά με ελάχιστη εμβέλεια 80 χιλιόμετρα και μέγιστη 280 χιλιόμετρα. Δοκιμάστηκε και η παραγωγή του άρχισε τον Μάιο του 2017, ενώ παράλληλα γίνονται και εξαγωγές. Μία από τις χώρες που αγόρασαν την έκδοση Khan το 2022 ήταν η Ινδονησία.
MGM-140 Army Tactical Missile System
Η Τουρκία διαθέτει 72 Αμερικανικούς πυραύλους MGM-140 Army Tactical Missile System (ATACMS). Πρόκειται για υπερηχητικούς τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από την αμερικανική αμυντική εταιρεία Ling-Temco-Vought (LTV) και αργότερα τη Lockheed Martin μέσω εξαγορών. Η μέγιστη εμβέλεια βολής φτάνει τα 300 χιλιόμετρα, σύμφωνα με τους κατασκευαστές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έρχεται φορολογική καταιγίδα σε τσιγάρα, καπνό, πούρα και άτμισμα με αυξήσεις κατά 139%!
TAYFUN
Ο Tayfun ή αλλιώς «τυφώνας» είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς που αναπτύχθηκε με βάση τον Bora από την Roketsan.
Η Τουρκία αποκάλυψε πιθανότατα κατά λάθος την ύπαρξη των Tayfun, όταν ακόμα αναπτύσσονταν, κατά τη διάρκεια δοκιμαστικής εκτόξευσης στις 20 Οκτωβρίου 2022.
Αρχικά τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου πυραύλου ήταν άγνωστα και κρατικό μυστικό, ωστόσο αργότερα ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Άμυνας της χώρας ότι ο Tayfun χτυπά στόχο από απόσταση 561 χιλιομέτρων σε 456 δευτερόλεπτα.
Ο Tayfun δοκιμάστηκε στις 23 Μαΐου 2023 με επιτυχία και 4 ημέρες αργότερα άρχισε η μαζική παραγωγή του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν είναι καταστροφή για το ΝΑΤΟ, και θρίαμβος για τον Πούτιν!
CENK
Ο Cenk είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς που αναπτύχθηκε με βάση το Tayfun από την τουρκική κρατική εταιρεία Roketsan.
Οι εικόνες του βαλλιστικού πυραύλου Cenk, η παραγωγή του οποίου ανακοινώθηκαν από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δημόσια στις 12 Μαΐου 2023.
Σύμφωνα με αναφορές από την Τουρκία, μπορούν να χτυπήσουν αποτελεσματικά τους στόχους τους που βρίσκονται σε απόσταση από 300 έως 1.000 χιλιόμετρα.
Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει γνωστός ο αριθμός των Cenk που έχει στη διάθεσή του ο τουρκικός στρατός.
Τι αναφέρει η Ισραηλινή ειδικός:
" Στην Τουρκία, οι πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ παραμένουν υπό τον αυστηρό έλεγχο της Ουάσιγκτον, αλλά οι γεωπολιτικές εντάσεις και κάποια δυσπιστία προς την Τουρκία μεταξύ των δυτικών εταίρων, που προκαλούνται από ανεξάρτητες κινήσεις όπως η απόκτηση των ρωσικών S-400, τροφοδοτούν τη συζήτηση για το μέλλον αυτού του οπλοστασίου.
Οι ΗΠΑ αποθηκεύουν περίπου 50 πυρηνικές βόμβες B61 στην Αεροπορική Βάση Ιντσιρλίκ, απομεινάρια του Ψυχρού Πολέμου, στο πλαίσιο του προγράμματος κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ.
Οι βόμβες βρίσκονται υπό το άγρυπνο βλέμμα της 39ης ειδικής Ομάδας Ασφάλειας Συστημάτων Οπλισμού του αμερικανικού στρατού.
Αποθηκευμένες σε ενισχυμένα υπόγεια καταφύγια, οι βόμβες είναι εξοπλισμένες με εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας γνωστά ως Συνδέσεις Επιτρεπόμενης Δράσης, 12ψήφιους κωδικούς γνωστούς μόνο στο Πεντάγωνο.
Χωρίς αυτούς τους κωδικούς, οι βόμβες είναι νεκρό μέταλλο, μακριά από τα τουρκικά χέρια.
Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία κάποτε είχε εκπαιδευτεί να εμπλέκεται σε αποστολές, που θα απαιτούσαν την μεταφορά αυτών των βομβών σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Τουρκία έχει χάσει τα αεροσκάφη και τους πιλότους που είχαν πιστοποιηθεί για αποστολές πυρηνικής κρούσης.
Σήμερα, μόνο αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη μπορούν να μεταφέρουν αυτές τις βόμβες στον αέρα, σε περίπτωση που θα έρθει η ώρα μιας πυρηνικής σύγκρουσης.
Η Ουάσινγκτον διατηρεί τον πλήρη έλεγχο του πυρηνικού της οπλοστασίου στην Τουρκία, αφήνοντας την Άγκυρα σε ρόλο παρατηρητή στο δικό της έδαφος.
Οι Πυρηνικές Φιλοδοξίες της Τουρκίας
Η Τουρκία, η οποία υπέγραψε τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων το 1980, και χει δεσμευτεί επίσημα να μην αναπτύξει πυρηνικά όπλα.
Ωστόσο, οι σκιές του παρελθόντος και η ρητορική του παρόντος ( από το καθεστώς Ερντογάν) εγείρουν πολλά ερωτήματα.
Την δεκαετία του 1960, στην αυγή της πυρηνικής εποχής, ορισμένοι Τούρκοι Αξιωματούχοι, είχαν εξετάσει το ενδεχόμενο να κατασκευάσουν τη δική τους ατομική βόμβα, αλλά η έλλειψη τεχνολογίας και πολιτικής βούλησης διέκοψε απότομα αυτά τα πυρηνικά σχέδια.
Τα τελευταία χρόνια, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν έχει επανειλημμένα εκφράσει δυσαρέσκεια για το παγκόσμιο πυρηνικό status quo.
Το 2019, δήλωσε ανοιχτά ότι ήταν άδικο για ορισμένες χώρες να έχουν πυρηνικά όπλα, ενώ στην Τουρκία απαγορεύεται να το πράξει.
Αυτά τα λόγια, που ειπώθηκαν από το βήμα, προκάλεσαν συναγερμό στη Δύση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία για ενεργό πυρηνικό πρόγραμμα στην Τουρκία.
Η Τουρκία διαθέτει μόνο μικρούς ερευνητικούς αντιδραστήρες που δεν είναι ικανοί να παράγουν πλουτώνιο κατάλληλης ποιότητας, και οι υποχρεώσεις της βάσει της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου με τον ΔΟΑΕ απαιτούν αυστηρούς ελέγχους και άμεση πρόσβαση με επιθεώρηση σε περίπτωση της παραμικρής υποψίας, [για παράδειγμα, η συμφωνία για την αγορά μεταλλεύματος ουρανίου μέσω του Νίγηρα, το οποίο είναι απαραίτητο για τον εμπλουτισμό.
Η Τουρκία και ο Νίγηρας δεν υποχρεούνται νομικά να δηλώνουν την εισαγωγή και εξαγωγή μεταλλεύματος ουρανίου.
Η ρητορική του Ερντογάν μπορεί να αποτελεί μια προσπάθεια να ενισχύσει την εικόνα της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, αλλά αφήνει περιθώρια για εικασίες σχετικά με τις μακροπρόθεσμες προθέσεις της.
Ο πυρηνικός σταθμός στο Ακούγιου, είναι η τέλεια ευκαιρία για την Άγκυρα.
Η Rosatom ελέγχει τον κύκλο καυσίμου του πυρηνικού σταθμού, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα χρήσης των υλικών για στρατιωτικούς σκοπούς.
Ωστόσο, οι Τούρκοι μηχανικοί που εργάζονται στο εργοστάσιο αποκτούν πολύτιμη εμπειρία που θα μπορούσε θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί για άλλους σκοπούς στο μέλλον. Αυτό αποτελεί ανησυχία, αν και προς το παρόν τέτοια σενάρια παραμένουν εικασίες.
Η ιστορία της πυρηνικής διπλωματίας στην περιοχή είναι μια λεπτή ισορροπία μεταξύ ελέγχου, φιλοδοξίας και δυσπιστίας.
Οι υπαινιγμοί του Ιράν για παραχωρήσεις στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, αλλά η ειλικρίνεια όλων των μερών στην κλιμάκωση δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί.
Τα τουρκικά όνειρα για πυρηνική ενέργεια, μέχρι στιγμής μόνο ρητορικά, συγκρούονται με την πραγματικότητα των διεθνών υποχρεώσεων και των τεχνικών περιορισμών”, καταλήγει η ίδια.
Ο Ερντογάν, βλέποντας τι ακριβώς παθαίνει το Ιράν, κατανοεί σε βάθος ότι έρχεται και η δική του σειρά, εκτός και αν η δύση απλά αναμένει να φύγει από την εξουσία ο ίδιος, αλλάζοντας το τουρκικό καθεστώς.
Επειδή όμως το καθεστώς Ερντογάν, κυβερνά αδιαλείπτως την χώρα από το 2001, έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος, πολύπλοκος, μυστικός “ στρατός” του ίδιου, που ελέγχει την χώρα.
Έχει γαλουχηθεί μια ολόκληρη γενιά με τα ακραία ισλαμικά ιδεώδη του Ερντογάν, για τουρκική Ιερουσαλήμ, Αιγαίο, Ένα έθνος τέσσερα κράτη, και πολλά άλλα τα οποία τον καθιστούν και ρυθμιστή του επόμενου ηγέτη της χώρας.
Ο ίδιος βλέπει τώρα ότι πιθανότατα έρχεται η σειρά του, και για αυτό θα επιδιώξει, είτε με τους Κινέζους, τους Πακιστανούς, να αποκτήσει πυρηνικές κεφαλές, για να σώσει ρο καθεστώς του και την εξουσία του, διαφορετικά θα έχει την τύχη του Ιράν και της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στην Τεχεράνη.
