Ο Πάνος Σόμπολος, έμπειρος αστυνομικός συντάκτης με πολυετή διαδρομή στα μέσα ενημέρωσης, άνοιξε ξανά τη δημόσια συζήτηση για την οπλοκατοχή στην Κρήτη, με αφορμή το μακελειό στα Βορίζια.
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ Κρήτης 92.1, τόνισε ότι αν η κυβέρνηση διαθέτει τη βούληση, μπορεί να εφαρμόσει δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα κατά της παράνομης οπλοκατοχής, επισημαίνοντας όμως ότι η πραγματική λύση περνάει μόνο μέσα από την παιδεία.
«Αν έχεις όπλο, είσαι ήδη με το ένα πόδι στον τάφο», είπε με νόημα, μεταφέροντας με τη γνωστή του εμπειρία την επικινδυνότητα που γεννά η κατοχή όπλων. Η φράση του, σκληρή αλλά ρεαλιστική, αποτυπώνει τη βαθιά ριζωμένη κουλτούρα της οπλοφορίας που εξακολουθεί να απειλεί ανθρώπινες ζωές στην Κρήτη.
Ο Σόμπολος ανέφερε ότι ποσοτικά τα περιστατικά βίας έχουν μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν, ωστόσο παραμένουν επικίνδυνα και αιματηρά, ενώ τόνισε πως παλιά υπήρχαν άγραφοι κανόνες στις βεντέτες, όπως ο σεβασμός προς τις γυναίκες, κανόνες που πλέον έχουν εξαφανιστεί.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον ρόλο των γυναικών στις βεντέτες, επισημαίνοντας πως, σύμφωνα με την εμπειρία του, μπορούσαν είτε να υποδαυλίσουν είτε να σβήσουν μια διαμάχη. Αυτή η παρατήρηση, όπως είπε, δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο αστυνομικό, αλλά βαθιά κοινωνικό και πολιτισμικό.
Για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση, ο Σόμπολος πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει βελτίωση, αρκεί να υπάρξει πολιτική αποφασιστικότητα και στοχευμένη δράση από την πολιτεία. Παράλληλα, προειδοποίησε ότι αποσπασματικά μέτρα χωρίς συνολική στρατηγική δεν λύνουν το πρόβλημα.
Όπως τόνισε, η μόνη ουσιαστική λύση είναι η παιδεία. Η εκπαίδευση μπορεί να διαμορφώσει νέες νοοτροπίες, να ενισχύσει την κοινωνική υπευθυνότητα και να αποδομήσει την κουλτούρα της βίας. «Πρέπει όλοι στην Κρήτη να καταλάβουν ότι όποιος έχει όπλο είναι με το ένα πόδι στο σπίτι και με το άλλο στη φυλακή – και κάποιος άλλος στον τάφο», υπογράμμισε με έμφαση.
Το μήνυμα του Σόμπολου έρχεται σε μια περίοδο που η κρητική κοινωνία μετρά τις πληγές της από μια ακόμη τραγωδία. Η τοποθέτησή του λειτουργεί ως κάλεσμα για ψυχραιμία, αυτοκριτική και υπευθυνότητα από όλους. Όπως κατέληξε, μόνο με πολιτική βούληση, συντονισμό των αρχών και επένδυση στην παιδεία μπορεί να υπάρξει πραγματική αλλαγή.
