Δυστυχώς, η υγειονομική περίθαλψη που παρέχουμε στους σκύλους και τις γάτες μας πιθανότατα επιδεινώνει το πρόβλημα με τη μικροβιακή αντοχή, ανέφεραν ερευνητές. Όπως υποστηρίζουν, μπορεί να λαμβάνονται μέτρα για πιο συνετή χρήση των αντιβιοτικών στους ανθρώπους, αλλά όλα αυτά μπορεί να είναι μάταια αν τα ίδια μέτρα δεν εφαρμοστούν και στα κατοικίδια που ζουν μαζί μας.
«Αν κοιτάξετε τα συγκριτικά διαγράμματα ειδικά για τους σκύλους και τις γάτες σε σχέση με τους ανθρώπους, τα είδη των αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται είναι πολύ παρόμοια – μερικές φορές είναι τα ίδια ακριβώς αντιβιοτικά», ανέφερε η δρ Claire Fellman, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Κτηνιατρική Σχολή Cummings του Πανεπιστημίου Tufts.
«Για παράδειγμα, η αμοξικιλλίνη και το κλαβουλανικό οξύ σε συνδυασμό αποτελούν το Clavamox για τα ζώα και το Augmentin για τους ανθρώπους», ανέφερε σε δελτίο Τύπου. «Είναι ένα από τα κορυφαία αντιβιοτικά που συνταγογραφούνται και είναι κυριολεκτικά το ίδιο ακριβώς φάρμακο που συνταγογραφείται για σκύλους και γάτες όπως και για ανθρώπους, σε παρόμοιες αναλογίες και συχνότητες και συχνά για παρόμοιες καταστάσεις», εξήγησε.
Όμως οι λοιμώδεις νόσοι δεν θεωρούνται κλάδος της κτηνιατρικής, όπως συμβαίνει στην ανθρώπινη ιατρική, με αποτέλεσμα ο έλεγχος της ανθεκτικότητας να μένει στο περιθώριο, προειδοποιούν η Fellman και οι συνάδελφοί της.
Οι κτηνίατροι έρχονται πιο συχνά αντιμέτωποι με περιπτώσεις ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά, δήλωσε ο δρ Ian DeStefano, επίκουρος κλινικός καθηγητής στην Κτηνιατρική Σχολή Cummings του Πανεπιστημίου Tufts.
«Συχνά όταν οι άνθρωποι έρχονται σε εμάς, είναι με αποτελέσματα εξετάσεων που υποδεικνύουν μια λοίμωξη που προκαλείται από βακτήρια που έχουν κάποιο επίπεδο ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά, όπως ένας σκύλος με υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος που έχει υποβληθεί σε θεραπεία με πολλαπλά αντιβιοτικά και τώρα έχει βρεθεί ένα πολύ ανθεκτικό βακτήριο στην καλλιέργεια», ανέφερε ο DeStefano.
Ευτυχώς, οι κτηνίατροι μπορούν να αναζητήσουν στην ανθρώπινη ιατρική κάποιες ενδείξεις σχετικά με την ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά.
«Μερικές φορές, οι κτηνίατροι μπορούν να πάρουν την τεχνογνωσία από την αντιμικροβιακή διαχείριση στους ανθρώπους και να εφαρμόσουν παρόμοια μαθήματα στα ζώα. Το εξετάζουμε αυτό συχνά όταν πρόκειται για τη διάρκεια της θεραπείας», δήλωσε ο Fellman. «Οι κύκλοι αντιμικροβιακής θεραπείας μας ήταν παλαιότερα μεγαλύτεροι, αλλά τώρα συχνά συντομεύονται, αφού πολλές μελέτες σε ανθρώπους υποστήριξαν μειωμένη διάρκεια. Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί».
Οι κτηνίατροι μαθαίνουν επίσης από την εμπειρία τους πότε τα αντιβιοτικά είναι πιθανό να χρησιμοποιούνται υπερβολικά.
«Όταν οι άνθρωποι έχουν κατοικίδια ζώα που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση, μερικές φορές το ζώο παίρνει αντιβίωση για να αποτρέψει μια λοίμωξη του χειρουργικού πεδίου. Τώρα αναγνωρίζουμε ότι πολλές φορές αυτό είναι περιττό», δήλωσε ο Fellman.
«Ως άλλο παράδειγμα, η μετρονιδαζόλη συνταγογραφείται συχνά για να βοηθήσει στην οξεία διάρροια σε σκύλους, αλλά τώρα μελέτες δείχνουν ότι δεν κάνει σημαντική διαφορά, οπότε η συνταγογράφηση μετρονιδαζόλης έχει μειωθεί στο νοσοκομείο μας», πρόσθεσε.
