Τη στιγμή που το Κίεβο κατηγορεί τη Μόσχα ότι χρησιμοποιεί τις διαπραγματεύσεις ως πρόσχημα προκειμένου να κερδίσει χρόνο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν πραγματοποιεί επίσκεψη στην Κίνα,επιχειρώντας να « ισχυροποιήσει» το προφίλ του στη διεθνή σκακιέρα, εκτιμούν οι ειδικοί.
Ένα από τα βασικά θέματα της ατζέντας είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο Διεθνολόγος - Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων Νίκος Λυσιγάκης, εκτιμά πως ο Πρόεδρος της Ρωσίας με το συγκεκριμένο ταξίδι και τις επαφές υψηλού επιπέδου επιδιώκει τέσσερα πράγματα.
Πρώτον, να εξασφαλίσει οικονομικό οξυγόνο μέσω της σταθερής πρόσβασης στη κινεζική αγορά ενέργειας και της προώθησης έργων όπως ο αγωγός Power of Siberia-2, τα οποία διευρύνουν τις εναλλακτικές του.
Δεύτερον, να διευρύνει την πρόσβασή του σε τεχνολογίες και βιομηχανικά προϊόντα διττής χρήσης, πολιτικής και στρατιωτικής, απαραίτητα για τη συνέχιση της ρωσικής πολεμικής παραγωγής.
Τρίτον, να αποκτήσει πολιτικο-διπλωματική κάλυψη από το Πεκίνο και να δείξει πως συνεχίζει να κινείται σε διεθνή φόρα όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης.
Τέταρτον, να στείλει συμβολικό μήνυμα ανθεκτικότητας, εμφανιζόμενος στο πλευρό του Σι Τζινπίνγκ και του Κιμ Γιονγκ Ουν. Με απλά λόγια, όπως τονίζει, ο Πρόεδρος της Ρωσίας «αγοράζει χρόνο με κινεζικό οξυγόνο, δείχνοντας στη Δύση πως υπάρχει και άλλος δρόμος διατηρώντας παράλληλα την ανθεκτικότητα προς τις κυρώσεις».
H Κίνα έδωσε το «φιλί» της ζωής στη ρωσική οικονομία μετά τις κυρώσεις της Δύσης, με το διμερές εμπόριο να αγγίζει τα 245 δισ. δολάρια το 2024. Σημειωτέων, πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το 2022 Ρωσία και Κίνα είχαν συνάψει μια «εταιρική σχέση χωρίς όρια».
Το διπλωματικό βάρος και το νέο παγκόσμιο παιχνίδι
Η Κίνα έστρωσε το κόκκινο χαλί στη Ρωσία, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν να μιλά στις εργασίες του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, στην πόλη Τιαντζίν για «νέο σύστημα ασφάλειας στην Ευρασία», ως αντίβαρο στα ευρωατλαντικά μοντέλα.
Κατά τον κ. Λυσιγάκη με τις παρουσίες των Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ, Μόντι, Ερντογάν και Πεζεσκιάν στήνεται ένα νέο παγκόσμιο παιχνίδι, «αλλά όχι με τη μορφή ενός αμιγώς συντονισμένου και σκληρού αντιδυτικού μπλοκ».
Οι επιδιώκεις Ινδίας, Τουρκίας και Ιράν
Πρόκειται, όπως περιγράφει, περισσότερο για ένα μωσαϊκό ευκαιριακών συνεργασιών. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι η Κίνα προβάλλει τον εαυτό της ως αρχιτέκτονα μιας «πραγματικής πολυμέρειας» που ελκύει τις αναδυόμενες χώρες του Νότου. Η Ινδία του Μόντι επιχειρεί να διατηρήσει τη στρατηγική της αυτονομία, συνομιλώντας με όλους χωρίς να δεσμεύεται, στέλνοντας ένα μήνυμα στο Λευκό Οίκο, πως δεν πτοείται από την επιβολή δασμών. Η Τουρκία του Ερντογάν χρησιμοποιεί τη συμμετοχή της για να ενισχύει το διεθνές αποτύπωμα της ως δυνητική περιφερειακή δύναμη, αυξάνοντας τη μόχλευση απέναντι στη Δύση. Και το Ιράν αναζητά αποσυμπίεση από τις κυρώσεις και ορατότητα, έπειτα από ένα ταπεινωτικό για την ισχύ του διάστημα, που ο σιιτικός στρατιωτικός βραχίονας δέχθηκε σφοδρά πλήγματα στο κύρος του.
«‘Εχουμε συνεπώς μια συστημική πόλωση, όπου οι εσωτερικές ανάγκες των ηγεσιών τείνουν προς πολυμερείς αλλά όχι πλήρως συνεκτικές συνεργασίες έναντι του αντιπάλου στρατοπέδου», υπογραμμίζει.
Τα «κρυφά» μηνύματα
Την Τετάρτη, αναμένεται ο Βλαντίμιρ Πούτιν να καθίσει στο πλευρό του Κινέζου Προέδρου για τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση με αφορμή τη συμπλήρωση 80 ετών από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τα κρατικά μέσα της Κίνας, το παρών θα δώσει και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν.
«Η εικόνα Σι - Πούτιν -Κιμ σε μια συμβολική τελετή στέλνει μήνυμα αντοχής και διεθνούς συντονισμού», εκτιμά ο Διεθνολόγος και Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων. Επιπρόσθετα, υπογραμμίζει ότι προβάλλει τη δυνατότητα Ρωσίας και Κίνας να διαμορφώνουν εναλλακτικά δίκτυα συνεργασίας, μειώνοντας τη δυτική μόχλευση και διευρύνοντας τη συνεργασία όσων αντιστέκονται στην αμερικανική πολιτική και οικονομική ηγεμονία.
Παράλληλα, τονίζει ότι επιχειρεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Μόσχα διαθέτει εταίρους και κανάλια στήριξης, δοκιμάζοντας έτσι τη συναλλακτική διπλωματική πρακτική του Τραμπ. «Σύμφωνα με τη δική τους οπτική, η Ρωσία και η Κίνα μπορούν να σταθούν απέναντι στη Δύση, άρα οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ πρέπει να λάβει υπόψη αυτή τη νέα πολυμερή πραγματικότητα ισχύος και τον εναλλακτικό άξονα δυνάμεων, που δε χρειάζονται τη νομιμοποίηση από τις ΗΠΑ για να διευρύνουν το αποτύπωμα τους» προσθέτει.
Την ίδια ώρα, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ταξιδεύει ξανά εκτός Ρωσίας παρά τις δυτικές κυρώσεις και το ένταλμα σύλληψης που έχει εκδοθεί εις βάρος του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τη στιγμή μάλιστα που οι Financial Times γράφουν πως ύποπτη ρωσική παρέμβαση «τύφλωσε» το GPS του αεροπλάνου της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη Βουλγαρία.
«Η κίνηση του Πούτιν δείχνει, και τα όρια του διεθνούς δικαίου: η Κίνα, όπως και η Ινδία ή η Τουρκία, δεν είναι υποχρεωμένες να εφαρμόσουν την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου», αναφέρει ο κ. Λυσιγάκης. Έτσι, εκτιμά πώς ο Ρώσος πρόεδρος επιδιώκει να προβάλει μια εικόνα «κανονικότητας» και να αναδείξει στο ακροατήριο του, ότι κάθε άλλο παρά απομονωμένος είναι.
Δεύτερον, επιχειρεί να προσφέρει αξία σε παράλληλους θεσμούς, όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), που προσφέρουν εναλλακτική σκηνή νομιμοποίησης, ως αντίβαρο στους G7. Τρίτον, το περιστατικό με το GPS, δείχνει πως και σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Ρωσία δείχνει πως δεν έχει καμία διάθεση μείωσης της έντασης με τη Δύση, « στέλνοντας ένα μήνυμα στις ευρωπαϊκές ηγεσίες πως κανείς δε μπορεί να είναι ασφαλής, όσο δεν ικανοποιούνται τα στρατηγικά συμφέροντα του Κρεμλίνου στην Ουκρανία», καταλήγει.
