Παρακολουθώντας το τελευταίο δίμηνο την ραγδαία αύξηση των στρατιωτικών χτυπημάτων στη Συρία, ένα εύλογο ερώτημα μας απασχολεί.
Γιατί Ερντογάν και Τζολάνι σιωπούν στις Ισραηλινές επιθέσεις στη Συρία;
Είναι αληθές πως η συνέχιση των ισραηλινών επιθέσεων στη Συρία έχει φέρει τη χώρα αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις και προβλήματα.
Ως αποτέλεσμα, η ασφάλεια και η σταθερότητα στη Συρία παραμένουν εύθραυστες και ασταθείς, και ο Τζολάνι όχι μόνο δεν κατάφερε να εκτονώσει την πολιτική ατμόσφαιρα και τις εσωτερικές εντάσεις της Συρίας, αλλά είναι επίσης ανίσχυρος απέναντι στις εξωτερικές απειλές.
Όσον αφορά το Ισραήλ, ο Τζολάνι και άλλοι αξιωματούχοι της προσωρινής κυβέρνησης της Δαμασκού ουσιαστικά δεν έχουν τίποτα να πουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΕΕ και Κυβέρνηση θα κόψουν στους Έλληνες το τσιγάρο! Το πακέτο θα αυξηθεί κατά 2 ευρώ
Αυτό συμβαίνει ενώ από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2025, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον έξι μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών επιδρομών, επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και χερσαίων επιθέσεων.
Το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει 400 χερσαίες επιθέσεις στη Συρία μετά την πτώση Άσαντ!
Η Wall Street Journal ανέφερε ότι από τον Δεκέμβριο του 2024, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει εκατοντάδες αεροπορικές επιδρομές σε όλη τη Συρία, με μέσο όρο μία επίθεση κάθε τρεις έως τέσσερις ημέρες.
Το Al Jazeera σημείωσε επίσης σε λεπτομερές ρεπορτάζ ότι από την πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ-Άσαντ, το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 400 χερσαίες επιθέσεις στη Συρία.
Στην τελευταία περίπτωση, στις 27 Αυγούστου - μόλις πριν από τέσσερις ημέρες - η πρώην βάση αεράμυνας κοντά στο al-Kiswah στη νότια Δαμασκό δέχθηκε σφοδρή ισραηλινή στρατιωτική επίθεση.
Αλλά οι Ισραηλινοί δεν περιορίστηκαν σε αεροπορικές επιδρομές και επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, εκτός από 47 αεροπορικές επιδρομές και εννέα χερσαίες επιχειρήσεις, συριακές αποθήκες όπλων, κέντρα διοίκησης και στρατιωτικός εξοπλισμός σε βάσεις έχουν επίσης στοχοποιηθεί με πυρά πυροβολικού.
Είναι πλέον σαφές ότι ο στρατός του Νετανιάχου, παρατηρώντας την αδράνεια του Jolani, έχει εντείνει σημαντικά τις επιχειρήσεις του στη Συρία, πραγματοποιώντας έναν συνδυασμό αεροπορικών και χερσαίων επιθέσεων.
Η ήπια στάση της Τουρκίας
Εν τω μεταξύ, ακριβώς απέναντι από τα βόρεια σύνορα της Συρίας, η Τουρκία έχει προβεί σε διπλωματικές κινήσεις κατά του Ισραήλ.
Η Τουρκία, που θεωρείται ο κύριος υποστηρικτής των δομών που αναδύονται από την Hay’at Tahrir al-Sham, εξέδωσε δήλωση στο κοινοβούλιο της Άγκυρας χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα ως γενοκτονία.
Ωστόσο, όσον αφορά τις συνεχιζόμενες επιθετικές επιθέσεις του Ισραήλ σε συριακό έδαφος, η Τουρκία διατηρεί επίσης μια ήπια στάση.
Η ποιό σοβαρή κίνηση που έχει κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν σε απάντηση στις αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις του Ισραήλ στη Συρία ήταν οι δηλώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το μεγάλο φαγοπότι του ΟΠΕΚΕΠΕ! Δείτε ανά περιφέρεια πόσα ΑΦΜ πήραν παράνομες επιδοτήσεις
Το βασικό ερώτημα τώρα είναι, γιατί υπάρχει τέτοια ευθυγράμμιση και ομοιότητα μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού ως αντίδραση στις επιθέσεις του Ισραήλ στη Συρία;
Υποδηλώνει αυτό κάποια μορφή πολιτικού συντονισμού μεταξύ της Τουρκίας και του νέου καθεστώτος της Συρίας, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα, ή όχι;
Οι συναντήσεις Τζολάνι και Ισραηλινών αξιωματούχων
Για να βρεθεί μια απάντηση, πρέπει να θυμηθούμε τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, ιδίως τις διπλωματικές συναντήσεις μεταξύ της ομάδας του Τζολάνι και Ισραηλινών αξιωματούχων.
Πρέπει να υπενθυμιστεί ότι με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ και της Τουρκίας, έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον δύο συναντήσεις υψηλού επιπέδου μεταξύ του προσωρινού καθεστώτος του Τζολάνι και του καθεστώτος του Ισραήλ.
Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι καμία από αυτές τις συναντήσεις δεν χρησίμευσε ως πλατφόρμα για να εκφράσει τη διαμαρτυρία της Συρίας κατά των επανειλημμένων επιθέσεων του Ισραήλ, και οι αξιωματούχοι του Τζολάνι αρνήθηκαν να λάβουν σθεναρές θέσεις εναντίον του στρατού του Νετανιάχου.
Ποιος είναι ο κύριος λόγος;
Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι, δικαιολογώντας την επιθετικότητά τους στο συριακό έδαφος και τον εναέριο χώρο, έχουν επανειλημμένα προβάλει διάφορες προφάσεις, όπως η αντιμετώπιση της ιρανικής επιρροής, η αποτροπή της μεταφοράς όπλων και πυρομαχικών και γενικά την λήψη αμυντικών μέτρων.
Για παράδειγμα, η εφημερίδα The Times of Israel ανέφερε ότι αυτές οι επιθέσεις συνδέονταν με ισχυρισμούς για στόχευση στρατηγικών αποθηκών όπλων, στρατιωτικών αεροδρομίων και ναυτικών εγκαταστάσεων για την αποτροπή της μεταφοράς προηγμένων όπλων σε δυνάμεις πληρεξουσίων.
Ωστόσο, πολύ πριν από τέτοιους ισχυρισμούς, το Reuters και η Guardian, έγραψαν ότι ο κύριος στόχος του Ισραήλ ήταν «να δημιουργήσει μια αμυντική ζώνη στη νότια Συρία για να αποτρέψει εχθρικές δυνάμεις και όπλα από το να απειλήσουν το βόρειο Ισραήλ».
Στην πραγματικότητα, κανένα από αυτά τα επιχειρήματα δεν ισχύει.
Οι δύο κύριες ενέργειες του Ισραήλ στη Συρία είναι: η κατοχή ενός σημαντικού τμήματος του συριακού εδάφους με το πρόσχημα της ασφάλειας των συνόρων και η πρόκληση των Δρούζων στη Σουγουάιντα, μαζί με τις κουρδικές πολιτοφυλακές γνωστές ως SDF στη βόρεια και ανατολική Συρία.
Η στάση των ΗΠΑ και ο ρόλος του Μπάρακ
Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως ο κύριος υποστηρικτής του Ισραήλ, έχουν οργανώσει μια πολιτική παράσταση για να επισκιάσουν τις παρεμβάσεις του Νετανιάχου, προσποιούμενοι ότι το ζήτημα έγκειται στις συνοριακές διαφορές και ότι η επίλυση αυτών των διαφορών απαιτεί τη συνεχή παρουσία και μεσολάβηση του διπλωμάτη Τομ Μπαράκ.
Ο Τομ Μπαράκ υπηρετεί ταυτόχρονα ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα και ως ειδικός απεσταλμένος του προέδρου των ΗΠΑ για το ζήτημα της Συρίας.
Αλλά ο Μπαράκ δεν έχει περιοριστεί μόνο σε αυτήν την ευθύνη.
Έχει επίσης παίξει ρόλο στην ανάμειξη στις υποθέσεις του Λιβάνου, ιδίως όσον αφορά τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ.
Ταυτόχρονα, το Ισραήλ, με το πρόσχημα της δημιουργίας μιας ζώνης ασφαλείας, έχει επεκτείνει τον έλεγχό του στην ζώνη ασφαλείας των Υψιπέδων του Γκολάν και έχει παραβιάσει τη συμφωνία του 1974.
Αναμφίβολα, αυτές οι ενέργειες αποκαλύπτουν μια στρατηγική για τη δημιουργία ενός βαθύτερου περιβάλλοντος ασφαλείας εντός του συριακού εδάφους.
Με πιο σαφή τρόπο, ενώ ο Τομ Μπαράκ προσποιείται ότι εργάζεται για την επίλυση των συνοριακών και πολιτικών διαφορών μεταξύ Συρίας και Ισραήλ, η κατοχή των Υψιπέδων Γκολάν από το Ισραήλ, οι συνεχείς επιθέσεις στη Δαμασκό και τα περίχωρά της, η παρέμβαση στη Σουγουάιντα, οι αναπτύξεις στρατευμάτων με ελικόπτερα, οι απειλές και οι επιδείξεις δύναμης έχουν σταδιακά παγιωθεί και η ομάδα του Τζολάνι δεν κάνει τίποτα σημαντικό ως απάντηση.
Στόχος του στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ Συρίας και Ισραήλ είναι η μείωση των εντάσεων και η δημιουργία ενός νέου πλαισίου ασφαλείας. Παρ 'όλα αυτά, δεν υπάρχει κανένα σημάδι θετικής αλλαγής και η κατάσταση για τη Συρία παραμένει ασταθής και εύθραυστη.
Φόβος, Αυτοσυγκράτηση ή Σιωπηρή Συμφωνία;
Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι ο στρατός της Συρίας και οι δομές ασφαλείας και άμυνας δεν έχουν ακόμη ανασυσταθεί πλήρως μετά την πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ-Άσαντ, αφήνοντάς τους με περιορισμένη στρατιωτική ικανότητα σε ένα εύθραυστο περιβάλλον ασφαλείας.
Επιπλέον, στην τρέχουσα κατάσταση, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης έχουν προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων.
Το Ισραήλ από την πλευρά του γνωρίζοντας τις αδυναμίες της Δαμασκού, συνεχίζει την εκφοβιστική του συμπεριφορά.
Τους τελευταίους μήνες, έχουν υπογραφεί πολλά έγγραφα συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας μεταξύ Σύρων και Τούρκων αξιωματούχων στην Άγκυρα και τη Δαμασκό.
Λέγεται ότι η κύρια αρχιτεκτονική του νέου στρατού και των υπηρεσιών πληροφοριών της Συρίας επιβλέπεται από Τούρκους συμβούλους.
Έτσι, είναι σαφές ότι ο κύριος λόγος για την παθητικότητα του Τζολάνι απέναντι στις επιθέσεις του Ισραήλ δεν έγκειται τόσο στη στρατιωτική ικανότητα όσο στην πολιτική βούληση.
Όσον αφορά τη στάση της Τουρκίας, ο Ερντογάν και οι Τούρκοι βουλευτές συχνά καταφεύγουν σε εργαλεία όπως κοινοβουλευτικά ψηφίσματα, ομιλίες και συμβολικές διπλωματικές καταδίκες.
Η Άγκυρα επιδιώκει να παρουσιαστεί ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων, αλλά στην πράξη, η Τουρκία προτιμά να αποφεύγει να λαμβάνει σθεναρές θέσεις κατά του Ισραήλ, ελπίζοντας αντ' αυτού ότι στο παρασκήνιο και με τη βοήθεια των ΗΠΑ, μπορεί να διαχειριστεί μέρος της ισραηλινής απειλής.
