Συμπληρώνονται σήμερα 101 χρόνια από την έναρξη της δεύτερης και πιο σκληρής φάσης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Η 19η Μαΐου είναι φέτος διαφορετική ωστόσο, λόγω της πανδημίας της Covid-19 που έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας, όμως, δεν άλλαξε.
Το ηθικό χρέος, η ευθύνη και η στόχευση για προώθηση του ζητήματος σε κάθε γωνιά του πλανήτη παραμένουν.
Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος, ομογενειακές οργανώσεις, καθώς και αξιωματούχοι και ακαδημαϊκοί σε όλον τον κόσμο κάνουν τη δική τους προσπάθεια για διεθνοποίηση του ζητήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια έγιναν ορισμένα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά όπως όλα δείχνουν, ο δρόμος εξακολουθεί να είναι μακρύς και σίγουρα όχι στρωμένος με ροδοπέταλα. Να σημειώσουμε ότι το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο έχει πετύχει την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από 13 πολιτείες, μεταξύ των οποίων το Μόντρεαλ, το Τορόντο, η Οτάβα, το Λασάλ, η Οσάβα, το Λαβάλ, καθώς και δημοτικά διαμερίσματα του Καναδά, σύμφωνα με το pontos-news.gr.
Επιπλέον, τα δημοτικά συμβούλια Βανκούβερ και Ρεγγίνας ανακήρυξαν τη 19 Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, ενώ αναμένεται το ψήφισμα του Νομοσχεδίου 97 από το Κοινοβούλιο του Οντάριο για τη αναγνώριση όλων των γενοκτονιών (περιλαμβανομένης και των Ποντίων).
Αναφορικά με τις χώρες που προχώρησαν στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, εκτός από την Ελλάδα (στις 24 Φεβρουαρίου 1994), είναι ακόμη η Κύπρος (στις 19 Μαΐου 1994), η Αρμενία (στις 24 Μαρτίου 2015), η Ολλανδία (στις 9 Απριλίου 2015). Επίσης, η σουηδική Βουλή είχε λάβει απόφαση (στις 11 Μαρτίου 2010) για αναγνώριση των γενοκτονιών των Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων και Συροχαλδαίων, ωστόσο, η επικύρωση της απόφασης μπήκε στο... ράφι.
Στις ΗΠΑ, δώδεκα είναι οι πολιτείες που έχουν προχωρήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Οθωμανούς Τούρκους. Πρόκειται για τη Νέα Υόρκη (19 Μαΐου 2002), το Νιου Τζέρσεϊ (2 Σεπτεμβρίου 2002), την Κολούμπια (8 Δεκεμβρίου 2002),τη Νότια Καρολίνα (10 Ιανουαρίου 2003), την Πενσιλβάνια (12 Δεκεμβρίου 2003), το Νόργουοκ (2004), το Κλίβελαντ (11 Μαΐου 2005), τη Φλόριντα (20 Απριλίου 2005),το Ρόουντ Άιλαντ (2008), την Ιντιάνα (Δεκέμβριος 2014),την Νότια Ντακότα (26 Φεβρουαρίου 2015) και τη Δυτική Βιρτζίνια (24 Απριλίου 2016).
Ακόμη, στις 30 Απριλίου 2009 η Νότια Αυστραλία αναγνώρισε το ειδεχθές έγκλημα που έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα στον Πόντο. Την 1η Μαΐου 2013 η Γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μ. Ασίας, των Αρμενίων και των Ασσυρίων την περίοδο 1915-1922. Λίγες μέρες αργότερα, στις 12 Μαΐου 2013, η Βουλή της αυστραλιανής πολιτείας με πρόταση του τότε πρωθυπουργού της Μπάρι Οφάρελ αναγνώρισε την γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής.
Στην Αυστραλία επίσης, πριν από τρεις μήνες, κορυφαίοι οργανισμοί των ομογενειών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας, επικυρώνοντας την έναρξη της «Ενωμένης Πρωτοβουλίας Δικαιοσύνης» (Joint Justice Initiative), που στόχο έχει να επιτευχθεί η κοινοβουλευτική αναγνώριση των τριών γενοκτονιών. Και στις ΗΠΑ, ωστόσο, η ελληνική ομογένεια συνεχίζει τη δράση της προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί και από φορείς εκτός των συνόρων, όπως είναι το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (IAGS, International Association of Genocide Scholars), τον Δεκέμβριο του 2007, καθώς και από νεολαίες κομματικών σχηματισμών στην Ευρώπη, όπως αυτή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στα τέλη Μαΐου του 2015.
Και φυσικά, πρέπει να τονίσουμε τις προσπάθειες που κάνει η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (ΠΟΕ), μέσω συνεδρίων και ημερίδων για να διεθνοποιήσει το ζήτημα της Γενοκτονίας. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει θέσει έως τώρα το θέμα επίσημα στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής. Κατά καιρούς έχουν γίνει κινήσεις για να προωθηθεί το ζήτημα σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής, όπως η προσπάθεια να μπει στους βασικούς άξονες της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, ωστόσο, ακόμη δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική εξέλιξη.
