Η διάσταση αυτή σε συνδυασμό και με την συμφωνία πώλησης αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία, έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία καθώς πολλές ευρωπαϊκές χώρες επιθυμούν να εντάξουν την Τουρκία στο ευρωπαϊκό αμυντικό οικοδόμημα αλλά και στην αμυντική βιομηχανία παραβλέποντας τις τουρκικές απειλές εναντίον του Ελληνισμού.
Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης, Αντιστράτηγος ε.α.
Πως όμως είναι δυνατόν η Ευρώπη να επιθυμεί την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα όταν λίγα χρόνια πριν και συγκεκριμένα την περίοδο Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2020 έβλεπε να δίνεται μάχη από τις αρχές ασφαλείας και τις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας για ανάσχεση της μαζικής και βίαιης προώθησης παράνομων μεταναστών στην περιοχή του Έβρου ποταμού μέρος των οποίων θα κατέληγε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;
Η απάντηση είναι απλή. Οι βαλτικές χώρες αλλά και άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. έπεισαν τον μηχανισμό λήψης αποφάσεων της Ε.Ε. ότι η πραγματική απειλή της Ευρώπης είναι η Ρωσία. Η συμφωνία Τουρκίας – Ηνωμένου Βασιλείου – Κατάρ – Ομάν για την πώληση αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία με έγκριση από μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, δίνουν επίσης στην Τουρκία έναν επιπλέον μοχλό πίεσης με σκοπό την άρση του ελληνικού βέτο με πρόσχημα το τουρκικό Casus Belli για την ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE.
Η Ελλάδα διαθέτει πολλά επιχειρήματα για να πείσει την Ε.Ε. ότι η εκτίμηση απειλής είναι λανθασμένη. Η Τουρκία όχι μόνο τήρησε καιροσκοπική στάση στο Ουκρανικό αφού πουλάει οπλισμό στους Ουκρανούς και δεν συμμετέχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά απειλεί άμεσα δύο χώρες μέλη της Ε.Ε., την Ελλάδα και την Κύπρο μεγάλο μέρος της οποίας κατέχει με 40 χιλ. στρατό.
Η επιθετική διάταξη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), τα σενάρια των μεγάλων στρατιωτικών ασκήσεων, η σχεδόν καθημερινή προβολή των επιθετικών οπλικών συστημάτων αλλά και η ίδρυση νέων διοικήσεων και σχηματισμών μάχης με προσανατολισμό την Ελλάδα και την Κύπρο, το Δόγμα «Γαλάζια Πατρίδα», το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, η τουρκική πολιτική αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (ηλεκτρική διασύνδεση, Θαλάσσια Πάρκα, ΘΧΣ κλπ), η σχεδόν καθημερινή απειλητική ρητορική εναντίον της Αθήνας και της Λευκωσίας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία ευρεία λίστα ισχυρών επιχειρημάτων προς την Ε.Ε., ότι η πραγματική απειλή είναι η Τουρκία και όχι η Ρωσία. Την Ευρώπη δεν αποτελούν μόνο οι χώρες του εσωτερικού και των βορειοανατολικών παρυφών της Γηραιάς Ηπείρου αλλά και οι νότιες – νοτιοανατολικές χώρες – προφυλακές της και ειδικότερα μάλιστα όταν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού στηρίζονται στο Ελληνικό Πνεύμα.
Η άσκηση πίεσης στην Ελλάδα και στην Κύπρο για άρση των επιφυλάξεων ένταξης της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE αλλά και στον ευρωπαϊκό αμυντικό μηχανισμό, δείχνει ότι δεν έχουμε πείσει την Ευρώπη για την πραγματική απειλή η οποία συνίσταται όχι μόνο σε θέματα άμυνας αλλά και σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας τα οποία προέρχονται από την Τουρκία.
Υπάρχει και μια άλλη συγκυρία η οποία ευνοεί την Ελλάδα και την Κύπρο για ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση ανάσχεσης της ευρωπαϊκής αμυντικής προοπτικής της Τουρκίας.
Το Σχέδιο «Αιώνας της Τουρκίας» το οποίο ανακοινώθηκε από τον Ερντογάν τον Σεπτέμβριο του 2022 αποσκοπεί σε μία ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική η οποία έχει ευρασιατικό προσανατολισμό. Το Σχέδιο αυτό το οποίο αποτελεί τον πυρήνα της υψηλής στρατηγικής της Τουρκίας, αποβλέπει σε μία ανεξάρτητη τουρκική πολιτική με το βλέμμα στραμμένο προς ανατολάς.
Ποια είναι όμως η συγκυρία που πρέπει να εκμεταλλευτεί ο Ελληνισμός; Αυτή αποκαλύφθηκε το τελευταίο διάστημα από την ιδεολογικού χαρακτήρα διαφωνία των δύο κυβερνητικών εταίρων Ερντογάν – Μπαχτσελί αν και ο πυρήνας της δείχνει ότι έχει καθαρά οικονομική διάσταση αφού η Άγκυρα «καίγεται» όσο ποτέ άλλοτε για τα δυτικά επενδυτικά κεφάλαια.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι οι δύο κυβερνητικοί εταίροι στην Τουρκία ερίζουν για τον πραγματικό και αναγκαίο προσανατολισμό της Τουρκίας. Ο Τούρκος Πρόεδρος αναγνωρίζοντας ότι η τουρκική οικονομία έχει άμεση ανάγκη από ξένα κεφάλαια κάνει λόγο για μία δικέφαλη πολιτική και προσανατολισμό της Τουρκίας όχι μόνο προς ανατολάς αλλά και προς δυσμάς. Δηλαδή ο Ερντογάν έχοντας αντιληφθεί την μεγάλη ανάγκη στα δυτικά κεφάλαια κάνει μια ανάπαυλα και ενώ μιλούσε για ευρασιατικό προσανατολισμό λόγω σοβαρής επενδυτικής ένδειας μετά από τους σεισμούς του Φεβρουαρίου του 2023 κάνει πλέονλόγω για ανάγκη στροφής και προς τη Δύση. Από την άλλη πλευρά ο υπερεθνικιστής Μπαχτσελί μιλάει εμμονικά για τήρηση της αρχικής κατεύθυνσης και του προσανατολισμού προς ανατολάς.
Η Τουρκία έχει μεγάλη ανάγκη από δυτικές επενδύσεις μιας και οι αραβικές αντίστοιχες από Κατάρ, Σ. Αραβία και ΗΑΕ που δόθηκαν ως υπόσχεση μετά από τις εκλογές του 2023 δεν έφτασαν ποτέ, καθώς από τα 70 δις δολ. μόνο το 1 δις επενδύθηκε στην Τουρκία. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η Τουρκία επιμένει για ένταξή της στο SAFE δηλαδή στην μεγάλη πίτα των ευρωπαϊκών αμυντικών κεφαλαίων.
Η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευνοϊκή συγκυρία και να δηλώσει αμετακίνητη θέτοντας όρους οι οποίοι θα ανατρέπουν την τουρκική επιθετικότητα, αφού η Τουρκία βλέπει την ένταξή της στον ευρωπαϊκό αμυντικό μηχανισμό ως μονόδρομο για να ταΐσει την αμυντική της βιομηχανία η οποία αποτελεί τον πυρήνα της εθνικής τουρκικής βιομηχανίας.
Στην προσπάθεια αυτή η Ελλάδα και η Κύπρος θα πρέπει να είναι έτοιμες να σταθούν με σθένος έναντι των πιέσεων κάποιων χωρών της Ε.Ε., προβάλλοντας ως επιχειρήματα τα προαναφερόμενα στοιχεία της τουρκικής επιθετικότητας, καθώς η Τουρκία έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να χτίσει σταθερά πολιτικά ερείσματα σε πολλές χώρες της Ευρώπης τα οποία έχουν ως βάση την αμυντική βιομηχανία.
Δημοσιεύεται στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, κάτοχος MBA από το Nottingham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Εθνολογίας του ΔΠΘ, και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995-1999, Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα/παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού την περίοδο 2013-2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού Ινστιτούτου αναλύσεων, «Defense & Foreign Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο / 2022.
