Νέους πυραύλους αέρος-αέρος για ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη ανέπτυξε η βιομηχανία της χώρας, οι οποίοι διαθέτουν πυρηνικές κεφαλές.
Σε δημόσια έκθεση με τίτλο «Παγκόσμια Αξιολόγηση Απειλών 2025» από την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας των ΗΠΑ, αναφέρει μια μάλλον εκπληκτική επέκταση του ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου λόγω νέων πυραύλων αέρος-αέρος με πυρηνικές κεφαλές.
«Η Ρωσία επεκτείνει τις πυρηνικές της δυνάμεις προσθέτοντας νέες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών πυραύλων αέρος-αέρος και νέων πυρηνικών συστημάτων», αναφέρει ΜΜΕ.
Η παρουσία τέτοιων πυραύλων στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις δεν αποτελεί είδηση.
Πίσω στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, η Μόσχα είχε τον πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς R-33, μια πυρηνική παραλλαγή του οποίου η Ρωσία είχε επιδείξει κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών ασκήσεων με μη στρατηγικά πυρηνικά όπλα το καλοκαίρι του 2024.
Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών εκτιμούν το ρωσικό οπλοστάσιο πυραύλων Κρουζ και υπερηχητικών πυραύλων, οι ρυθμοί παραγωγής μειώνονται.
Ο πύραυλος R-33 είναι μόνο ένας παλιός πύραυλος για το αεροσκάφος MiG-31, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 και υιοθετήθηκε το 1981.
Με εμβέλεια εμπλοκής 120 χλμ. στην βασική έκδοση με ημιενεργητική καθοδήγηση ραντάρ, η χρησιμότητά του ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες μιας σύγχρονης εναέριας μάχης.
Υπάρχει επίσης η έκδοση R-33S με βεληνεκές 160 χλμ. και ενεργό ραντάρ αναζήτησης, που φέρεται να αναπτύχθηκε το 1990, αλλά είναι άγνωστο αν όντως κατασκευάστηκε.
Δεν υπάρχουν δημόσια δεδομένα σχετικά με την ισχύ της πυρηνικής κεφαλής για αυτόν τον πύραυλο.
“Μπορούμε να λάβουμε μόνο το βάρος της συμβατικής κεφαλής του, 55 κιλά, ως αναφορά. Συνήθως, πυρηνικά φορτία χαμηλής ισχύος με ενέργεια έως 5 kt γίνονται σε αυτό το βάρος.
Εάν αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση και η Ρωσία έχει πραγματικά δεσμευτεί να αναπτύξει πυρηνικά όπλα αέρος-αέρος, με έναν άλλο πύραυλο που αξίζει να αναφερθεί και είναι ο R-37, γνωστός και ως RVV-BD.
Αναπτύχθηκε και στην ΕΣΣΔ, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις τη δεκαετία του 2010 και στη συνέχεια τέθηκε σε λειτουργία το 2014.
Το δηλωμένο βεληνεκές είναι 200 χλμ. στη βασική έκδοση και 300 χλμ. στη βελτιωμένη έκδοση R-37M.
Και οι δύο τροποποιήσεις βασίζονται σε ενεργό ραντάρ αναζήτησης. Η χωρητικότητα βάρους της κεφαλής είναι 60 κιλά, επιτρέποντάς της να δεχθεί πυρηνική γόμωση.
Το R-37 είναι ενσωματωμένο στα αεροσκάφη MiG-31 και Su-35 και χρησιμοποιείται τακτικά από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη εναντίον αεροσκαφών της ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας από το 2022.
Ουκρανοί πιλότοι μάχης, ωστόσο, λένε ότι η αποτελεσματική εμβέλεια αυτού του πυραύλου είναι πολύ μικρότερη από ό,τι οι Ρώσοι αποδίδουν σε αυτό το όπλο”, αναφέρει η έκθεση των Αμερικανών ειδικών.
Ένας άλλος υποψήφιος για τον ρόλο ενός πυρηνικού πυραύλου αέρος-αέρος είναι ο KS-172. Είναι ένας πύραυλος δύο σταδίων που αναπτύχθηκε από τον πύραυλο 9M83 για το σύστημα εδάφους-αέρος S-300V, με εμβέλεια 400 χλμ. με κεφαλή βάρους 50 κιλών.
Το ξεχωριστό χαρακτηριστικό του, είναι η ισχυρή ενεργή κεφαλή ραντάρ, η οποία λέγεται ότι είναι ικανή να κλειδώσει έναν στόχο από απόσταση 80-100 χλμ.
Οι γνωστοί φορείς αυτού του πυραύλου είναι τα γνωστά αεροσκάφη Su-35 και Su-57.
Συνολικά, η πρακτικότητα της χρήσης πυραύλων αέρος-αέρος αντικειμενικά είναι αμφισβητήσιμη.
Πίσω στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αυτοί οι πυρηνικοί πύραυλοι υποτίθεται ότι θα αντιμετώπιζαν ολόκληρες ομάδες αμερικανικών στρατηγικών βομβαρδιστικών.
Όχι μόνο η ΕΣΣΔ αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν την ιδέα.
Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ είχαν τον αντιαεροπορικό πύραυλο Bomarc με βεληνεκές καταστροφής στόχου 800 χλμ.
Η πυρηνική γόμωση αντιστάθμιζε αποτελεσματικά την έλλειψη ακρίβειας και προσέφερε τη δυνατότητα εξάλειψης όλων των αεροσκαφών σε μια ομάδα με μία βολή.
Από την άλλη πλευρά, αυτές τις μέρες, οι αεροπορικές δυνάμεις παγκοσμίως έχουν μεθόδους για να πραγματοποιήσουν μια συντονισμένη αεροπορική επίθεση με άλλους τρόπους εκτός από το να πετούν σε στενό σχηματισμό.
Ωστόσο, δεδομένου ότι η Ρωσία συνεχίζει να χρηματοδοτεί την παραγωγή αυτών των όπλων, το Κρεμλίνο προφανώς έχει κατά νου κάποιο στρατηγικό σχέδιο που θα εξηγούσε τις δαπάνες.
Αυτό μεταφράζεται στο ότι οι Ρώσοι θέλουν να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα σε μια αναμέτρηση με το ΝΑΤΟ, και ειδικά την Ευρώπη.
Ο μεγαλύτερος στόχος της Μόσχας είναι οι πολεμικές αεροπορίες των χωρών της ΕΕ, ενώ το επόμενο διάστημα θα ενταθεί το πολεμικό κλίμα εναντίον της ρωσικής από την Κομισιόν και την ομάδα των προθύμων χωρών.