Στην πολεμική βιομηχανία ένας είναι ο κανόνας που ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει, με βάση την αέναη εξέλιξη των οπλικών συστημάτων, ότι κάθε όπλο έχει το αντίπαλο όπλο του που είτε το εξουδετερώνει, είτε μειώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητά του.
Ένας τομέας στον οποίο με βάση τα παραπάνω οι αμυντικές βιομηχανίες αναπτυγμένων τεχνολογικά κρατών κινούνται, είναι αυτός της αεράμυνας , με την Ρωσία να έχει προβεί στην κατασκευή προηγμένων αντιαεροπορικών συστημάτων όπως οι S-400 και τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ να αναζητούν τρόπους εξουδετέρωσής τους, κάτι το οποίο φαίνεται να πραγματοποιείται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φαραωνικό σχέδιο! Η Ρωσία υλοποιεί τέσσερις στρατηγικούς στόχους στην Αρκτική- Η πιο σημαντική γραμμή άμυνάς της
Οι ΗΠΑ αναπτύσσουν τον πύραυλο αντι-ραντάρ AGM-88G AARGM-ER
Σύμφωνα με άρθρο Διεθνούς ΜΜΕ, "Οι ΗΠΑ θέτουν σε λειτουργία τον νεότερο πύραυλο τους κυνηγό των ρωσικών S-400", το οποίο επισημαίνει:
"Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, συνεχίζεται η ανάπτυξη πυραύλων που θα εξοπλίζουν μαχητικά αεροσκάφη και άλλα αεροσκάφη. Αυτή τη στιγμή υιοθετείται ένα νέο όπλο,ο πύραυλος αντι-ραντάρ AGM-88G AARGM-ER.
Ο όρος «αντιραντάρ» σημαίνει ότι ο πύραυλος στοχεύει στον εξοπλισμό που εκπέμπει ραδιοκύματα, δηλ. για συστήματα ραντάρ. Το ρωσικό αντιαεροπορικό πυραυλικό συγκρότημα S-400 έχει ακριβώς ένα τέτοιο "πλέγμα" στη σύνθεσή του.
Η Πρώτη δοκιμή
Η Διοίκηση Συστημάτων Αεροπορίας ανακοίνωσε ότι οι δοκιμές ξεκίνησαν την 1η Ιουνίου 2020.
Το πρώτο μαχητικό που μετέφερε τον πύραυλο ήταν το F/A-18E. Στο πλαίσιο μιας πτήσης, το αεροσκάφος πραγματοποίησε μια σειρά ελιγμών, μετά τους οποίους προσγειώθηκε με ασφάλεια. Εκείνη την εποχή, ειδικοί και ειδικοί συγκέντρωσαν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με τις απειλές που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας πύραυλος. Τελικά, αποφασίστηκε να συνεχιστεί η δοκιμή χωρίς να αλλάξει τίποτα σε αυτόν.
Στη συνέχεια αποφασίστηκε ότι τα F-35A και F-35C Lightning II, και αργότερα τα P-8 Poseidon, F-16 Fighting Falcon και Eurofighter Typhoon μπορούσαν να μεταφέρουν τον πύραυλο.
Ο πύραυλος επρόκειτο να τεθεί σε υπηρεσία το 2023, αλλά οι πτητικές δοκιμές εξακολουθούν να βρίσκονται σε εξέλιξη, με τις τελευταίες να ολοκληρώνονται τον Μάιο του 2023 στο Ναυτικό Πεδίο Πόιντ Μουγκού.
Δεν είναι γνωστό εάν οι ΗΠΑ θα έχουν χρόνο να ολοκληρώσουν όλες τις βελτιώσεις πριν από το 2024, αλλά αρκετές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη παραγγείλει τέτοιους πυραύλους σε εντυπωσιακούς αριθμούς .
Η νέα τροποποίηση
Αυτός ο πύραυλος είναι μέρος μιας αρκετά γνωστής οικογένειας που βασίζεται στο AGM-88 HARM, αλλά δημιουργήθηκε με βάση τον AGM-88E AARGM, που είναι μεταγενέστερη έκδοση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη του AGM-88E ξεκίνησε το 2005 όταν έγινε η παραγγελία από τις Ένοπλες Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ιταλίας.
Όχι μόνο η Orbital ATK αλλά και η Northrop Grumman είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του έργου. Ήδη επτά χρόνια μετά την παραγγελία, το Υπουργείο Άμυνας και των δύο χωρών έγινε κάτοχος των πρώτων παρτίδων. Το 2019, η Γερμανία αποφάσισε να ενταχθεί σε αυτές.
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ άρχισε να χρηματοδοτεί τις εργασίες για τη δημιουργία του AGM-88G AARGM-ER το 2016.
Η βασική προϋπόθεση ήταν αυτό το προϊόν να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά σε συντελεστή μορφής στο AGM-88E και ταυτόχρονα να έχει καλύτερα χαρακτηριστικά απόδοσης.
Η Orbital ATK κέρδισε τον διαγωνισμό σχεδιασμού και της ανατέθηκε η σύμβαση δύο χρόνια αργότερα. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είναι ο κύριος πελάτης για τους πυραύλους, αλλά στο πρόγραμμα συμμετέχει και η Πολεμική Αεροπορία.
Οι προδιαγραφές του AGM-88G
Ο AGM-88G έχει διαφορετική διάταξη και εξοπλισμό από τον AGM-88E AARGM.
Η διάταξη έχει κάποιες αλλαγές: στο διαμέρισμα της κεφαλής, υπάρχει μια κεφαλή, πίσω από την οποία βρίσκεται η κεφαλή και ο υπόλοιπος χώρος καταλαμβάνεται από τον κινητήρα. Τα πηδάλια τοποθετούνται δίπλα στη συσκευή ακροφυσίων.
Άλλος εξοπλισμός περιλαμβάνει δορυφορική καθώς και αδρανειακή πλοήγηση και λειτουργία αυτόματου πιλότου.
Ο πύραυλος βρίσκει τον στόχο από τα ραδιοσήματα που προέρχονται από αυτόν. Το ενεργό ραντάρ αρχίζει να λειτουργεί ήδη στο τελευταίο στάδιο της πτήσης, ενώ δεν υπόκειται σε παρεμβολές και μπορεί επίσης να λειτουργήσει ακόμα και όταν χαθεί το σήμα του ραντάρ.
Η ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ του εξοπλισμού επί του σκάφους και του μεταφορέα μπορεί να πραγματοποιηθεί μέχρι τη στιγμή που ο πύραυλος χτυπήσει τον στόχο. Αυτό βοηθά το πλήρωμα του αεροσκάφους να γνωρίζει εάν υπήρξε αστοχία ή χτύπημα.
Ο AGM-88G θα έχει μια νεότερη και βελτιωμένη κεφαλή, οι παράμετροι της οποίας κρατούνται μυστικές. Ένα πράγμα είναι σίγουρα γνωστό, ότι ο πελάτης ζήτησε από το προϊόν να περιέχει μια ασφάλεια πολλαπλών λειτουργιών που θα μπορούσε να προκαλέσει έκρηξη σε όλες τις συνθήκες.
Το "μακρύ χέρι" της Πολεμικής Αεροπορίας
Σχεδόν το ήμισυ του μήκους του κελύφους καταλαμβάνεται από έναν κινητήρα που χρησιμοποιεί στερεό καύσιμο για τη λειτουργία του,επιτρέποντας στον πύραυλο να φτάσει ταχύτητα 2MΑΧ και βεληνεκές 300 km, διπλάσιο από αυτό της προηγούμενης γενιάς πυραύλων.
Το νέο όπλο θα γίνει μέρος του κιτ μάχης που θα χρησιμοποιηθεί για τον εξοπλισμό του μαχητικού F-35.
Είναι πλέον σαφές ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ θα έχουν σύντομα στη διάθεσή τους μια εξαιρετικά αποτελεσματική σειρά νέων πυραύλων. Ως εκ τούτου, η απειλή για την αεράμυνα άλλων χωρών θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αντίποινα.
Η πραγματική απειλή
Ο AGM-88G AARGM-ER είναι σίγουρα ένας επικίνδυνος πύραυλος που έχει πολλά πλεονεκτήματα.
Κυρίως, ο πύραυλος δημιουργήθηκε ως μέσο αντιμετώπισης των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας όπως το S-400 και το προηγμένο σύστημα αεράμυνας S-500.
Για να αντιταχθούν σε αυτά τα όπλα, είναι απαραίτητο να βελτιωθεί το σύστημα αεράμυνας, το οποίο είναι πιθανό να αποκρούσει επιθέσεις από τέτοιους πυραύλους.
Για παράδειγμα, η Ρωσική Ομοσπονδία έχει από καιρό οπλιστεί με αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Pantsir, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξουδετέρωση του AGM-88G AARGM-ER, ως κάλυμμα για «μεγάλη αεράμυνα» για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μόνο ερώτημα είναι, υπάρχουν αρκετά από αυτά;"
Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι ΗΠΑ ξεκίνησαν την χρηματοδότηση του πυραύλου AGM-88G AARGM-ER το 2016 και η πρώτη δοκιμή έγινε το 2020, γεγονός που σημαίνει ότι είχαν αποκτήσει στοιχεία λειτουργίας των Ρωσικών πυραύλων S-400 από τότε, ίσως κατά την εκτίμησή μας κατά την διάρκεια του εμφύλιου πόλεμου στη Συρία.
Αναφορικά με το θέμα αντιμετώπισης των Ρωσικών αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων Pantsir από τις ΗΠΑ, υπενθυμίζουμε σχετικό άρθρο μας στις αρχές του 2021 όπου " Οι ΗΠΑ ανέκτησαν το ρωσικό Pantsir S-1 το οποίο αιχμαλώτισαν τουρκόφιλες δυνάμεις στη Λιβύη" και συνεπώς θεωρούμε ώς δεδομένο ότι αυτό "μελετήθηκε" δεόντως, με αποτέλεσμα ο νέος πύραυλος AGM-88G AARGM-ER να μπορεί να το "αντιμετωπίσει" με ευχέρεια είτε πλήττοντας το, είτε παρακάμπτοντας το, προκειμένου να πλήξει τους S-400.
