Μία από τις χώρες που έχει εκδηλώσει πρόσφατα ενδιαφέρον για τα προϊόντα της Baykar είναι η Σαουδική Αραβία, η οποία διαθέτει ήδη, ένα σημαντικό στόλο κινεζικών και τουρκικών μη επανδρωμένων οχημάτων μάχης (UCAV). Αν και μερικές φορές αναφέρεται ότι, αυτός ο στόλος αποτελείται από εκατοντάδες τοπικά κατασκευασμένα κινεζικά UCAV, η πραγματική σύνθεση και το μέγεθος του στόλου των drone της Σαουδικής Αραβίας, είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι, τα UCAV της χώρας έχουν αναπτυχθεί εντατικά εναντίον των ανταρτών Χούθι στη γειτονική Υεμένη από το 2018.
Ανήμπορη να προμηθευτεί οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σαουδική Αραβία βασίστηκε κυρίως στην Κίνα για την αγορά UCAV. Αυτό έχει εκδηλωθεί με την απόκτηση σημαντικού αριθμού Wing Loong I, Wing Loong II και CH-4B από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 2010 και μετά.
Το 2019, η Σαουδική Αραβία επέκτεινε περαιτέρω το οπλοστάσιό της με drone με την απόκτηση του τουρκικής κατασκευής Lentatek Karayel-SU UCAV, το οποίο πρόκειται σύντομα να παραχθεί στη Σαουδική Αραβία με την ονομασία Haboob.
Εκτός από αυτούς τους τύπους, η Σαουδική Αραβία αναπτύσσει επί του παρόντος πολλά ακόμη UCAV σε συνεργασία με ξένες εταιρείες και επιστήμονες. Έχει συνάψει επίσης, συμφωνία με την Κίνα για την παραγωγή του βαρέως τριών/δικινητήρων TB001 UCAV ως Al Eqab-1 και Al Eqab-2. Ένα σχέδιο για από κοινού σχεδιασμό και παραγωγή UAV με την Ουκρανία, φαίνεται να έχει ακυρωθεί ως αποτέλεσμα του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου.
Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, υπάρχουν αναφορές από το 2017 σχετικά με μια πιθανή συμφωνία μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και της China Aerospace Science and Technology Corporation (CASC), για την ίδρυση γραμμής παραγωγής και περιφερειακού κέντρου συντήρησης στη Σαουδική Αραβία που τελικά θα παράγει περίπου 300 CH -4Bs την επόμενη δεκαετία, (καθιστώντας τη Σαουδική Αραβία τον μεγαλύτερο φορέα εκμετάλλευσης UCAV στον κόσμο, υποθέτοντας τα τρέχοντα στατιστικά στοιχεία).
Λόγω του υπάρχοντος στόλου UCAV του Βασιλείου και της προοπτικής αρκετών τύπων τοπικής παραγωγής να τεθούν σε υπηρεσία τα επόμενα χρόνια, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το ενδιαφέρον για τα Bayraktar TB2 και Akıncı είναι ίσως εκπληκτικό.
Ωστόσο, η Σαουδική Αραβία δεν θα ήταν η πρώτη χώρα που θα αποκτούσε UCAV από πολλές πηγές. Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι τρεις κινεζικοί τύποι UCAV της Σαουδικής Αραβίας, προέρχονται από τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές. Η τάση διαφοροποίησης των αγορών όπλων, αντικατοπτρίζεται στους αποθέτες εξοπλισμού των περισσότερων κρατών του Κόλπου, συχνά για να διασφαλιστούν οι παραδόσεις σε περίπτωση εμπάργκο όπλων.
Ίσως ως αποτέλεσμα της κακής διαθεσιμότητας και σέρβις των κινεζικών ενόπλων drones, η Σαουδική Αραβία έχει ήδη στραφεί στην Τουρκία για την απόκτηση UCAV τουλάχιστον από το 2017. Αν και αρχικά ενδιαφέρθηκε για το TAI Anka UCAV από την Turkish Aerospace Industries (TAI), η Kingdom έκλεισε τελικά συμφωνία με την Vestel (το στρατιωτικό τμήμα της οποίας έκτοτε, μετονομάστηκε σε Lentatek) για άγνωστο αριθμό Karayel-SU στα τέλη της δεκαετίας του 2010.
Αυτά έσπευσαν σε δράση πάνω από την Υεμένη σχεδόν αμέσως, οδηγώντας μέχρι στιγμής στην οπτικά επιβεβαιωμένη απώλεια τεσσάρων από αυτά. Η τοπική παραγωγή της πλατφόρμας Karayel-SU από την Intra, πρόκειται να ξεκινήσει στα μέσα του 2022 μετά από καθυστέρηση 1,5 ετών λόγω του COVID-19. Η Lentatek θα προμηθεύσει κρίσιμα εξαρτήματα, τα οποία στη συνέχεια θα συναρμολογηθούν στη Σαουδική Αραβία.
Το ακόμη μεγαλύτερο κινεζικής σχεδίασης Tengden TB001, μπορεί να οπλιστεί με μια ποικιλία από κατευθυνόμενες βόμβες, πυραύλους αέρος-εδάφους (AGMs), πυραύλους κατά πλοίων και πυραύλους κρουζ κάτω από τα τέσσερα σκληρά σημεία του κάτω πτερυγίου. Αν και μια συμφωνία για το σχεδιασμό ανακοινώθηκε το 2019, η ανάπτυξη του TB001 έχει καθυστερήσει σε σημείο που είναι επί του παρόντος, αβέβαιο εάν η Σαουδική Αραβία εξακολουθεί να επιδιώκει ενεργά το έργο για τις δικές της αμυντικές ανάγκες.
Σε σύγκριση με το TB001 (Al-Eqab-1/2), το Bayraktar Akıncı είναι ταυτόχρονα ένα πολύ πιο ώριμο και ένα πιο προηγμένο εννοιολογικά οπλικό σύστημα, που ενσωματώνει μια σειρά από τεχνολογίες που δεν έχουν ακόμη συνδυαστεί σε μια ενιαία πλατφόρμα μαζικής παραγωγής. Αυτά περιλαμβάνουν πολλά νέα χαρακτηριστικά για ένα UCAV, κυρίως την ικανότητα εκτόξευσης πυραύλων κρουζ βεληνεκούς 275+km, πυραύλων κατά πλοίων εμβέλειας 150+km και ακόμη και πυραύλων αέρος-αέρος (AAMs) σε στόχους έως και 100 χιλιόμετρα μακριά.
Η ικανότητα μεταφοράς αυτών των τύπων οπλισμού, μετατρέπει το Akıncı στο μη επανδρωμένο πολεμικό αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων και το γεγονός ότι, τα πυρομαχικά μαζί με τα κιτ καθοδήγησής τους μπορούν να προμηθεύονται από την Τουρκία, θα εκτιμηθεί επίσης σε μια στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν απειλήσει, να αναστείλουν την πώληση βομβών στη Σαουδική Αραβία πολλές φορές.
Ενώ το Akıncı θα μπορούσε να αντικαταστήσει αρκετούς από τους τύπους αποστολής, που εκτελούνται επί του παρόντος από επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, η απόκτηση του Bayraktar TB2 από τη Σαουδική Αραβία μπορεί επίσης να είναι μια ελκυστική επιλογή.
