Ο ΟΗΕ χρειάζεται απεγνωσμένα να παρέμβει στον χώρο των αντιμαχόμενων χωρών και τα κράτη που έχουν έννομο συμφέρον για τη σταθερότητα της Λιβύης, από την Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, πρέπει να υποστηρίξουν αυτές τις προσπάθειες , αναφέρει ειδικός για την χαοτική κατάσταση στην Λιβύη.
Η αιγυπτιακή κυβέρνηση απέστειλε ένα αεροπλάνο της EgyptAir στην Τρίπολη. Μέχρι στιγμής 71 Αιγύπτιοι που είχαν εκφράσει την επιθυμία να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και είχαν προηγουμένως καταχωρίσει τα στοιχεία τους στην Αιγυπτιακή Πρεσβεία στην Τρίπολη και στο γραφείο επιχειρήσεων που δημιουργήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Η εθνική κρίση της Λιβύης που επιδεινώνεται σταθερά από το τέλος του εμφυλίου πολέμου του 2020, πρόσφατα εκτραχύνθηκε για άλλη μια φορά σε απίστευτο επίπεδο βίας, καθώς ο πόλεμος επέστρεψε για λίγο στην πρωτεύουσά της.
Αλλά ενώ όλοι παρέμειναν σοκαρισμένοι από τη σύντομη έκρηξη βίας τις προηγούμενες ημέρες, από χθες έχουμε νέο ακόμα μεγαλύτερο κύμα βίας.
Εάν ο ΟΗΕ δεν παρέμβει για να αναλάβει τον έλεγχο της πολιτικής μετάβασης της Λιβύης από αυτά τα εμπόλεμα μέρη, τότε θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι στην Λιβύη, θα έχουμε εμφύλιο πόλεμο, και για αυτό θα πρέπει να ανησυχούμε για το τι σημαίνει αυτό για την περιφερειακή σταθερότητα από τη Μεσόγειο μέχρι το Σαχέλ.
Αλλά σε ένα περιβάλλον όπου κάθε κίνηση του ΟΗΕ αντιμετωπίζεται με κλιμάκωση από τα αντιμαχόμενα μέρη της Λιβύης, θα χρειαστούν ευρύτερη διεθνή υποστήριξη για να έχουν οποιοδήποτε σταθεροποιητικό αποτέλεσμα.
Όπως μας υπενθυμίζει το παλιό κλισέ, ο πόλεμος είναι απλώς πολιτική με άλλα μέσα, και λίγες περιπτώσεις καταδεικνύουν αυτή την αλήθεια τόσο ξεκάθαρα όσο η Λιβύη.
Εδώ και χρόνια, υπάρχει μια αναμέτρηση για την απόλυτη εξουσία μεταξύ των δύο de facto ηγεμόνων της Λιβύης. Η οικογένεια Ντμπέιμπεχ, η οποία διοικεί την πολιτική Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας από την πρωτεύουσα Τρίπολη, και η οικογένεια Χαφτάρ, η οποία διοικεί την αντίπαλη κυβέρνηση από την ανατολική πρωτεύουσα της Λιβύης, τη Βεγγάζη.
Σίγουρα, υπάρχουν και άλλοι δευτερεύοντες παράγοντες και άλλες επιρροές στην τραγωδία της Λιβύης τα τελευταία πέντε χρόνια. Αλλά αυτός ο κεντρικός παράγοντας και οι συναφείς κίνδυνοι έχουν συχνά παρερμηνευτεί ως ένα χρήσιμο όχημα για νεοαποικιοκρατία από εξωτερικούς παράγοντες που αποκομίζουν σημαντικό κέρδος εκμεταλλευόμενοι την ανομία και τη διαίρεση.
Όλα όμως αφορούν τον τεράστιο πλούτο της Λιβύης σε ξηρά και θάλασσα, και τα λεφτά είναι εκπληκτικά πολλά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φλέγεται η Λιβύη από χιλιάδες εξεγερμένους που ζητούν την αποπομπή του φιλότουρκου πρωθυπουργού - Η τουρκική Φρεγάτα TCG GELİBOLU στην Χομς
Η ξαφνική ένταση της πρόσφατης βίας και οι αξιοσημείωτες δυνατότητές της για ταχεία και πολεμική κλιμάκωση, θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως υπενθύμιση ειδικά στους ξένους διπλωμάτες, όπως τους Τούρκους ή τους Ιταλούς που επιστρέφουν σε γνωστούς ρόλους στην χώρα αυτή.
Το νέο κύμα βίας ξεκίνησε καθώς ο πρωθυπουργός Α.Ντειμπά , ο οποίος χάνει την επιρροή του και, ίσως το πιο σημαντικό, τον έλεγχο των οικονομικών της Λιβύης για πάνω από ένα χρόνο τώρα, φοβόταν ότι οι εχθροί του θα κινούνταν για να τον αντικαταστήσουν από την θέση του πρωθυπουργού, και έτσι προσπάθησε να εδραιώσει την εξουσία στην Τρίπολη.
Αυτό σήμαινε την εκτόπιση των πολιτοφυλακών στις οποίες κάποτε βασιζόταν για να εξασφαλίσει την κυβέρνησή του, και οι οποίες τον εκβίαζαν για να αυξήσουν μαζικά τον δικό τους πλούτο και δύναμη.
Ο Ντειμπά φοβόταν ότι οι πολιτοφυλακές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πέμπτη φάλαγγα για να τον αντικαταστήσουν με έναν αντίπαλο που ουσιαστικά θα διοριζόταν από τον Χαφτάρ.
Έτσι, βασιζόμενος στο εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο από την Τουρκία 444ο επίλεκτο τάγμα του Υπουργείου Άμυνας και σε μονάδες από την περιοχή που κατάγεται, την Μισράτα, σάλπισε αντεπίθεση, αλλά προφανώς όλο αυτό δεν του βγήκε σε καλό και ο λαός στην Τρίπολη εξεγέρθηκε για άλλους λόγους.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Abdulghani al-Kikli (γνωστός ως Ghneiwa), ο πιο εξέχων ηγέτης της πολιτοφυλακής της Τρίπολης, προσκλήθηκε σε μια συνάντηση μόνο και μόνο για να εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες από άνδρες του Ντειμπά.
Μετά από αυτό, η 444η Μονάδα ( που ελέγχουν οι Τούρκοι) κινήθηκε γρήγορα για να ασφαλίσει τις πρώην βάσεις της πολιτοφυλακής Ghneiwa.
Έτσι, καθώς η 444η Μονάδα κινούνταν στην υπόλοιπη Τρίπολη εκτελώντας αυτή την εντολή, άλλες ομάδες, δηλαδή η Ειδική Δύναμη Αποτροπής Σαλαφιστών (SDF) που έλεγχε το αεροδρόμιο της Μίτιγκα της Τρίπολης, αντεπιτέθηκαν, προσελκύοντας άλλες ομάδες κατά του Ντειμπά από τη δυτική Λιβύη.
Η χθεσινή ήταν ακόμη μια χαοτική νύχτα μεγάλης κλίμακας βίας, καθώς αυτοσχέδια μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βαριά όπλα ηγήθηκαν μιας σειράς αψιμαχιών σε κάθε γειτονιά της πρωτεύουσας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο υιός Χαφτάρ έτοιμος να μπουκάρει στην Τρίπολη της Λιβύης ενώ ο φιλότουρκος πρωθυπουργός Ντειμπά τρέμει
Την επόμενη μέρα, σοκαρισμένοι από την κλίμακα των μαχών και το πόσο γρήγορα απειλούσαν να εξαπλωθούν κατά μήκος των διαχωριστικών γραμμών της δυτικής Λιβύης και της γραμμής κατάπαυσης του πυρός της κεντρικής Λιβύης με τον Χαφτάρ, ουδέτερες μονάδες εντός του Υπουργείου Άμυνας της Λιβύης ενορχήστρωσαν μια ασταθή εκεχειρία, αλλά ο αλός βγήκε στους δρόμους.
Εν τω μεταξύ, ο Πρόεδρος Μοχάμεντ αλ-Μένφι παρενέβη για να ανακαλέσει τις εκτελεστικές διαταγές του Ντμπέιμπεχ. Οι κάτοικοι της Τρίπολης, εξουθενωμένοι από τον μηδενισμό τους από τις νυχτερινές μάχες, ξεχύθηκαν στους δρόμους απαιτώντας από τον Ντμπέιμπεχ και ολόκληρη την πολιτική ελίτ, την οποία κατηγορούν ότι δεν τους έφερε τίποτα άλλο παρά ένδεια, να παραιτηθούν συλλογικά από το αξίωμά τους.
Οι βίαιες επιθέσεις στην αστυνομία κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών και το μπλοκάρισμα δρόμων είναι μόνο η αρχή.
Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Λιβύης, Α.Σάλεχ, ξεκίνησε μονομερώς μια διαδικασία για τον διορισμό νέου πρωθυπουργού, ισχυριζόμενος ότι οι διαμαρτυρίες έδειξαν ότι οι Λίβυοι είχαν απορρίψει τον Ντειμπά.
Η σύγκρουση είναι σχεδόν η ίδια από το 2020.
Ακόμα και οι συμφωνίες που υποτίθεται ότι οδηγούσαν σε ενότητα, όπως η συμφωνία για το πετρέλαιο του 2022 ή η συμφωνία της κεντρικής τράπεζας του περασμένου έτους, ήταν δαπανηρές θυσίες, χρησιμοποιώντας το κράτος της Λιβύης και τους πυλώνες της οικονομίας της για να αγοράσουν προσωρινή ειρήνη, πριν την μεγάλη εμφύλια διαμάχη.
