Σε μια περίοδο δομικών ανακατατάξεων στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, ο γνωστός Τούρκος αναλυτής Mehmet Ali Güller, με άρθρο του στην εφημερίδα Cumhuriyet, εξαπολύει δριμύτατη επίθεση στην τουρκική ηγεσία. Αφορμή αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας, Yaşar Güler, ο οποίος φαίνεται να προκρίνει την Τουρκία ως τον βασικό εγγυητή της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή, την ώρα που οι ΗΠΑ στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς την Ασία.
Ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει αυτή την επιδίωξη ως μια επικίνδυνη «στρατηγική υπεργολαβία», υποστηρίζοντας ότι η Άγκυρα εθελοτυφλεί μπροστά στους πραγματικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον.
Το νέο αμερικανικό δόγμα και η τουρκική πλάνη
Σύμφωνα με την ανάλυση, το νέο Έγγραφο Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ επισημοποιεί τη μετατόπιση του αμερικανικού βάρους προς την αντιπαράθεση με την Κίνα. Η Ουάσιγκτον επιδιώκει να μεταφέρει την «κύρια ευθύνη» των μετώπων της Μέσης Ανατολής στους συμμάχους της.
Ενώ ο Τούρκος υπουργός Άμυνας ερμηνεύει αυτή την εξέλιξη ως ευκαιρία για την Άγκυρα να καταστεί ο κυρίαρχος περιφερειακός διαχειριστής, ο Güller προειδοποιεί ότι πρόκειται για αυταπάτη. Υπογραμμίζει ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη επιλέξει το Ισραήλ ως τον κεντρικό πυλώνα της νέας περιφερειακής τάξης, αφήνοντας για την Τουρκία έναν ρόλο αναλώσιμου εκτελεστή ξένων συμφερόντων.
Το βαρύ τίμημα: Κυπριακό και Κουρδικό στο «σφυρί»
Η πιο αιχμηρή πτυχή της ανάλυσης αφορά τα ανταλλάγματα που θα απαιτούσε η Ουάσιγκτον για να παραχωρήσει στην Τουρκία τον ρόλο του «υπεργολάβου». Ο Güller υποστηρίζει ότι το τίμημα θα ήταν καταστροφικό για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας:
-Ντε φάκτο αναγνώριση κουρδικής αυτονομίας όχι μόνο στο Ιράκ, αλλά και στη Συρία.
–Υποχώρηση στο Κυπριακό, με αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τα Κατεχόμενα.
–Πλήρη ευθυγράμμιση με το Ισραήλ σε ένα μέτωπο κατά του Ιράν.
«Πνιγμός στον Ατλαντικό» και η απώλεια της ανεξαρτησίας
Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για μια ιδεολογική «ΝΑΤΟϊκή τύφλωση» που διακατέχει το τουρκικό πολιτικό σύστημα. Χρησιμοποιώντας τη φράση ότι η Τουρκία «πνίγεται στον Ατλαντικό», υποστηρίζει ότι η Άγκυρα αναζητά προστασία από την ίδια τη συμμαχία που δημιουργεί τις απειλές εναντίον της.
Φέρνει ως παραδείγματα το Ιράκ και τη Συρία, όπου η τουρκική προσκόλληση στην αμερικανική στρατηγική οδήγησε τελικά στη δημιουργία κουρδικών οντοτήτων στα σύνορά της, υπονομεύοντας την ασφάλεια της ίδιας της χώρας.
Από «επαναστατική δημοκρατία» σε εργαλείο του ιμπεριαλισμού
Το άρθρο ολοκληρώνεται με μια ιστορική προειδοποίηση. Ο Güller υπενθυμίζει ότι η Τουρκική Δημοκρατία ιδρύθηκε πάνω στις αρχές του αντιιμπεριαλισμού, για να καταλήξει σήμερα μια «ΝΑΤΟϊκή δημοκρατία» που στρέφεται κατά των γειτόνων της για λογαριασμό τρίτων.
Η κατακλείδα του είναι δυσοίωνη: Αν η Τουρκία αποδεχθεί τον ρόλο του στρατηγικού εργολάβου στη Μέση Ανατολή, μετά το Ιράκ, τη Συρία και το Ιράν, η επόμενη χώρα που θα βρεθεί στο στόχαστρο της αποσταθεροποίησης θα είναι η ίδια η Τουρκία.
