Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε την Πέμπτη ότι σε αντίθεση με τις σχέσεις του με τον Τζορτζ Μπους, τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Ντόναλντ Τραμπ, οι οποίες «λειτούργησαν καλά», «δεν έχει ξεκινήσει καλά» με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν από την άφιξή του στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου, όπως αναφέρει το nationalpost.com.cy.
Ο Ερντογάν αποκάλυψε επίσης, ότι η πηγή της απογοήτευσής του από την Ουάσινγκτον, ήταν η απομάκρυνση της Τουρκίας από το σχέδιο μαχητικών F-35 πριν από δύο χρόνια μετά την αγορά του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400. Η Τουρκία είναι επίσης απογοητευμένη, από την πολιτική της Ουάσινγκτον στη Συρία και τον νέο ενθουσιασμό, να εμπλακεί στο ζήτημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με ουσιαστικό τρόπο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μέρες πονηρές! Γιατί οι επόμενες χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής για τις κινήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο
Η απόκτηση του συστήματος S-400 δεν οδήγησε μόνο στην αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, αλλά οδήγησε επίσης σε κυρώσεις των ΗΠΑ πέρυσι. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι έχει ήδη πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια, για 100 από τα μαχητικά αεροσκάφη stealth. Πολλοί Τούρκοι στρατιωτικοί εργολάβοι, επρόκειτο επίσης να συμμετάσχουν στο έργο. Ωστόσο, παρά τις κυρώσεις και την απομάκρυνση από το πρόγραμμα F-35, ο Ερντογάν παραμένει σταθερός στην απόφασή του να αποκτήσει το σύστημα S-400. Στην πραγματικότητα, σχεδιάζει να αγοράσει περισσότερες μονάδες του συστήματος αεράμυνας.
«Για εμάς, η υπόθεση S-400 ολοκληρώθηκε. Δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε αυτό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να καταλάβουν. Εμείς, η Τουρκία, είμαστε ειλικρινείς, αλλά δυστυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν και δεν είναι », είπε, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα θα« χτυπήσει άλλες πόρτες », ώστε η Τουρκία να« αγοράσει ό, τι χρειάζεται για την άμυνά της ».
Φαίνεται ότι μία από τις πόρτες που θα χτυπήσει ο Ερντογάν, είναι αυτή του Ρώσου ομολόγου του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οι δύο ηγέτες ,πρόκειται να συναντηθούν στην πόλη του Σότσι στη Μαύρη Θάλασσα στις 29 Σεπτεμβρίου. Ο Ερντογάν, είπε ότι θα συζητήσει με τον Πούτιν τις διμερείς σχέσεις και τη Συρία, ιδιαίτερα την κατάσταση στην Ιντλίμπ. Στη δήλωσή του, είπε ότι το ζευγάρι «θα πάρει μια απόφαση για την τύχη των τουρκο-ρωσικών σχέσεων. Θα συζητήσουμε επίσης για τη Συρία ». Ο Τούρκος πρόεδρος τόνισε ότι «δεν έχει δει κανένα ρωσικό λάθος στις σχέσεις μας».
Τίθεται το ερώτημα εάν η Μόσχα θα ήταν πρόθυμη να εμπιστευτεί τον Ερντογάν, ειδικά δεδομένου, ότι η φιλική του ρητορική μπορεί να γίνει εξίσου εύκολα μοχθηρή. Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία, είναι υπεύθυνη για τους θανάτους πολλών Ρώσων στρατιωτικών στη Συρία, προσπάθησε να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων του Νοτίου Καυκάσου προς όφελος της Μόσχας, ενθαρρύνοντας και υποστηρίζοντας με ενθουσιασμό το Αζερμπαϊτζάν να καταλάβει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ που κατέχει η Αρμενία, και υπονόμευσε τη Ρωσία στα συμφέροντά της στην Αφρική υποστηρίζοντας την τότε κυβέρνηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Λιβύης.
Αν και μια ποικιλία παραγόντων, όπως το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και οι αραβικές χώρες της χερσονήσου, όλοι συνωμότησαν αρχικά για να υποστηρίξουν τον πόλεμο εναντίον του συριακού κράτους, μια δεκαετία αργότερα και ο πόλεμος συνεχίζεται κυρίως λόγω της μονομερούς βοήθειας, εκπαίδευσης και χρηματοδότησης της Τουρκίας από τζιχαντιστικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία.
Οι ΗΠΑ ουσιαστικά έχουν αποκλειστεί από το τέλμα της Συρίας, αφού δεν κατάφεραν να εκδιώξουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία ή να αποδυναμώσουν, τη ρωσική και ιρανική επιρροή στην περιοχή. Τώρα ελέγχουν μόνο τις περιοχές που κατέχουν οι YPG στην Ανατολική Συρία. Αυτή η περιοχή τυγχάνει επίσης να είναι, το «κύπελλο τροφίμων» της Συρίας και πηγή εσωτερικής ενέργειας, κάτι που οι ΗΠΑ οπλίζουν εναντίον της συριακής κυβέρνησης.
Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα στη Συρία, με την πρώτη να θέλει να διατηρήσει το επί δεκαετίες status quo και τη δεύτερη να προσπαθεί να ανακτήσει, μέσω της σκληρής και μαλακής δύναμης, την πρώην αυτοκρατορική οθωμανική κατοχή της.
Ωστόσο, η Τουρκία έχει δείξει στο παρελθόν ότι είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν, στο πλαίσιο της πλατφόρμας της Αστάνα, για το συριακό αρχείο για να εξασθενίσει και να περιορίσει την επιρροή των ΗΠΑ στην ειρηνευτική διαδικασία. Όσο απογοητευτικό και αν είναι για την Τουρκία, καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να γίνει μεγάλη δύναμη, η πραγματικότητα είναι ότι η παρουσία της στη Συρία εξαρτάται από τη Ρωσία.
Παρά τα διαπερασμένα ζητήματα μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, ιδιαίτερα λόγω των πολιτικών της Τουρκίας σχετικά με τον Νότιο Καύκασο, την Ουκρανία και άλλους τομείς ενδιαφέροντος, υπάρχουν πραγματικές ευκαιρίες για εμβάθυνση των σχέσεων και της συνεργασίας.
Μετά τις θετικές παρατηρήσεις του πρωθυπουργού της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν, για την πιθανή συμφιλίωση μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας, ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η Άγκυρα θα λάβει σύντομα κάποια βήματα, για να δημιουργήσει μια πλατφόρμα με έξι χώρες για τη δημιουργία περιφερειακής συνέργειας για την επίλυση ζητημάτων. Μπορεί να υποτεθεί ότι αυτές οι έξι χώρες είναι η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν, η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία.
Ουσιαστικά, καθώς η οικονομία της Τουρκίας συνεχίζει να καταρρέει, δεν έχει πλέον τις δυνατότητες να λειτουργεί σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Είναι πιθανό, ότι ο Ερντογάν θέλει μια νέα περιφερειακή μορφή για να απαλλαγεί από το μέτωπο πίεσης γνωρίζοντας καλά, ότι οι ΗΠΑ και η Γαλλία, σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ εναντίον της Τουρκίας.
Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία στρέφεται ξανά προς τη Ρωσία για να ανακουφίσει την αυξανόμενη πίεση από τη Δύση. Αν και οι προτάσεις του Ερντογάν, για τη δημιουργία μιας περιφερειακής πλατφόρμας για την επίλυση ζητημάτων, είναι ένα θετικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, δεδομένης της σταθερής αναξιόπιστης συμπεριφοράς και των προδοσιών του στο παρελθόν, η Μόσχα θα ήταν αφενός ενθουσιασμένη με ένα τέτοιο μπλοκ, αλλά θα είναι επίσης επιφυλακτική γνωρίζοντας ότι η Τουρκία πολύ συχνά, επιστρέφει εύκολα στη Δύση εάν μπορεί να αποκτήσει οποιοδήποτε είδος πλεονεκτήματος, ειδικά αν σχετίζεται με εγχώριους προβληματισμούς καθώς οι αξιολογήσεις του συνεχίζουν να φτάνουν σε νέα χαμηλά επίπεδα.
