Την ώρα που όλος ο πλανήτης ασχολείται με το ειρηνευτικό σχέδιο Τράμπ μεταξύ Ισραήλ- Χαμάς και τον πόλεμο στην Ουκρανία, στην γειτονική Τουρκία, ο Ερντογάν επιβεβαιώνει τον ρόλο του αυταρχικού ηγέτη, επιχειρώντας με δικαστικά μέσα να σημάνει το τέλος του κόμματος CHP της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετέβη στον Λευκό Οίκο στα τέλη Σεπτεμβρίου, προκειμένου να πετύχει την Διεθνή νομιμοποίηση του την οποία πέτυχε , παρά το καυστικό σχόλιο του Αμερικανού Προέδρου για μαγειρεμένες εκλογές.
Σε σχετικό άρθρο του Διεθνές ΜΜΕ, επισημαίνει:
"Η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η ήττα της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησαν στη δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 υπό την ηγεσία του Τούρκου στρατηγού Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος αργότερα επαινέθηκε ως «Ατατούρκ» («Πατέρας των Τούρκων»). Η κατάργηση του χαλιφάτου και η εισαγωγή της κοσμικής δημοκρατίας οδήγησαν σε μια περίοδο μεταρρυθμίσεων με δυτικό προσανατολισμό.
Η αναρρίχηση Ερντογάν στην εξουσία
Η εκλογή του ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) το 2002 υπό την ηγεσία του πρώην δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Ερντογάν, είχε ως στόχο την αποκατάσταση του ρόλου της θρησκείας στη δημόσια ζωή.
Τη δεκαετία του 1980, ένας Τούρκος ιμάμης, ο Φετουλάχ Γκιουλέν, και οι οπαδοί του ίδρυσαν ένα δίκτυο σχολείων στην Τουρκία με τον ίδιο στόχο. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, αυτό το δίκτυο είχε επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει σχολεία και επιχειρηματικά συμφέροντα σε όλο τον κόσμο. Αρχικά σύμμαχος του ΑΚΡ, ο Γκιουλέν είχε μια διαμάχη με τον Ερντογάν, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να κατηγορήσει το κίνημα για την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Ακολούθησε εκκαθάριση της δικαστικής εξουσίας, του στρατού και της δημόσιας διοίκησης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κρίσιμες ώρες για την χαρτοποιία Elite! Το φάντασμα της πτώχευσης πλανάται πάνω από την ιστορική βιομηχανία
Ο Στόχος του Ερντογάν
Στόχος του Ερντογάν είναι να ακολουθήσει τα βήματα του μέντορά του, Νετζμετίν Ερμπακάν, του πατέρα του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία, και να εδραιώσει την ηγεμονία αυτής της ιδεολογίας στην Τουρκία. Το τελευταίο εμπόδιο είναι η κοσμική αντιπολίτευση, το CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα), που ίδρυσε ο Ατατούρκ, το οποίο ο ίδιος υπονομεύει.
Το "Γιατί τα Έθνη Αποτυγχάνουν" αναφέρεται στον "σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας" του Γερμανού κοινωνιολόγου Ρόμπερτ Μίχελς, ο οποίος υπαγορεύει ότι οι νέοι ηγέτες που ανατρέπουν τους παλιούς με υποσχέσεις ριζικής αλλαγής συχνά δεν φέρνουν τίποτα άλλο παρά τα ίδια. Ωστόσο, οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι δεν είναι όλες οι ριζικές αλλαγές καταδικασμένες σε αποτυχία. Αυτός είναι ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει τώρα η Τουρκία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σοκάρει η πρόβλεψη Τούρκου Στρατηγού! Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν τριχοτόμηση της Τουρκίας το 2026-Κουρδικό-Τουρκικό και κράτος των Στενών
Πριν από δεκαοκτώ χρόνια, αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου Robert Ellis έγραψα στην Turkish Daily News (τώρα Hürriyet) για την "Ήσυχη Επανάσταση του Ταγίπ Ερντογάν", σημειώνοντας ότι είναι το σήμα κατατεθέν των περισσότερων επαναστάσεων ότι φτάνουν στα άκρα. Αυτό συνέβη στην Τουρκία το 1923 και ξανά το 2002.
Τον Ιούλιο του 2013, σε σχέση με τις διαμαρτυρίες στο πάρκο Γκεζί, σημείωσα: «Το χαρακτηριστικό γνώρισμα και η δύναμη της τουρκικής κοινωνίας είναι ότι δεν είναι ομοιογενής και περιέχει μια ποικιλία εθνοτικών και θρησκευτικών υποβάθρων. Η κεμαλική προσπάθεια να συμπιέσουν όλα αυτά σε ένα καλούπι απέτυχε, όπως και η κυβέρνηση του ΑΚΡ».
Επιπλέον, «Μετά την εκλογική νίκη του Ερντογάν το 2007, υποσχέθηκε συμφιλίωση και να αγκαλιάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά έκανε ακριβώς το αντίθετο και τώρα κατάφερε να αποξενώσει ένα σημαντικό ποσοστό του τουρκικού πληθυσμού».
Το ίδιο συνέβη και μετά τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου.
Ο Ερντογάν έχει πρόβλημα με τον πλουραλισμό
Ο Ερντογάν έχει πρόβλημα με τον πλουραλισμό και η Τουρκία χρειάζεται έναν νέο ηγέτη που να μπορεί να εναρμονίσει διαφορετικούς τρόπους ζωής και δόγματα.
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου ταιριάζει απόλυτα, γι' αυτό και εμποδίστηκε να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2023 και συνελήφθη τον Μάρτιο.
Ο Ερντογάν σκοπεύει να διατηρήσει την εξουσία, κάτι που οδήγησε στην απομάκρυνση δημάρχων του CHP και σε μια προσπάθεια ελέγχου του κόμματος.
Για αυτόν τον λόγο, η απόφαση του δικαστηρίου της Άγκυρας στις 24 Οκτωβρίου σχετικά με τη νομιμότητα της απόφασης του CHP να εκλέξει τον Özgür Özel ως πρόεδρο του κόμματος τον Οκτώβριο του 2023 μπορεί να είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το αν η Τουρκία τελικά θα βυθιστεί στην απολυταρχία.
ΗΠΑ-ΕΕ αδιαφορούν
Αντιλαμβανόμαστε από τα παραπάνω, ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να διαλύσει το CHP ώστε να είναι ο απόλυτος ηγέτης στην Τουρκία, έχοντας προσεταιριστεί τον γκρίζο λύκο Μπαχτσελί και καταλαγιάζοντας το κουρδικό με την παράδοση των όπλων από το PKK.
Από την πλευρά τους ΗΠΑ-ΕΕ δεν δείχνουν την δέουσα προσοχή στις κινήσεις του Τούρκου Προέδρου, επιτρέποντάς του να συνεχίζει τις διώξεις σε βάρος πολιτικών του αντιπάλων.
Το θέμα είναι τι αντίκτυπο θα έχει η διάλυση του CHP στα Ελληνοτουρκικά, αφού μολονότι το εν λόγω κόμμα έχει υιοθετήσει τις γνωστές ακραίες τουρκικές θέσεις σε βάρος της χώρας μας, εντούτοις διαφαινόταν μια πιθανή αλλαγή σε περίπτωση εκλογής Ιμάμογλου.
Οψόμεθα.
