Η Πάτρα, πόλη με βαριά βιομηχανική κληρονομιά, στέκεται αντιμέτωπη με ένα ακόμα φάντασμα του παρελθόντος. Η Πατραϊκή Χαρτοποιία Elite, σύμβολο τοπικής παραγωγής για μισό αιώνα, κρέμεται από μια κλωστή, με την πτώχευση να παραμονεύει σαν σκοτεινή απειλή, όπως αναφέρει το pelop.gr.
Οι 50 εργαζόμενοι, άνθρωποι μέσης ηλικίας με οικογένειες και όνειρα, βιώνουν ώρες αγωνίας. Μια ύστατη προσπάθεια εξεύρεσης επενδυτή κρίνει αν το εργοστάσιο θα σβήσει για πάντα, αφήνοντας πίσω ερείπια και ανεργία. Σε μια Ελλάδα όπου η ακρίβεια πνίγει τα νοικοκυριά η πιθανή κατάρρευση της Elite δεν είναι απλώς επιχειρηματική αποτυχία, είναι τραγωδία για μια ολόκληρη περιοχή, που χάνει κομμάτι από την ψυχής της!
Ιδρυμένη το 1972 από τον Ανδρέα Τριανταφυλλόπουλο στις Ιτιές Πατρών, η Elite ξεκίνησε παραγωγή χαρτιού το 1979, καλύπτοντας εθνικές ανάγκες με προϊόντα όπως χαρτί υγείας, κουζίνας και πετσέτες, το brand Elite είναι αναγνωρίσιμο σε κάθε ελληνικό σπίτι . Από τότε, έγινε πυλώνας της Αχαΐας, απασχολώντας γενιές και συμβάλλοντας στην τοπική οικονομία. Αλλά τα τελευταία χρόνια, η εταιρεία βυθίστηκε σε σκοτάδι. Από το 2020, ο ανταγωνισμός από φθηνές εισαγωγές Βαλκανίων και η πανδημία τηνέπληξαν ανεπανόρθωτα. Η ζήτηση κατέρρευσε με κλειστή εστίαση, ενώ εισαγωγές κάτω του κόστους έσβησαν την ανταγωνιστικότητα.
Στις 28 Ιουνίου 2021, η μηχανή χαρτόμαζας σταμάτησε, οδηγώντας σε απολύσεις 21 από 70 εργαζόμενους – μια μαχαιριά στην καρδιά της εταιρείας . Η διοίκηση μίλησε για «κρίση κορονοϊού και αθέμιτο ανταγωνισμό», αλλά η αιμορραγία συνεχίστηκε. Τον Μάρτιο 2022, μια εφήμερη ανάσα: επαναλειτουργία, επαναπροσλήψεις, αύξηση κεφαλαίου και εκσυγχρονισμός . Η διεθνής ζήτηση χαρτόμαζας έδωσε ελπίδα, αλλά ήταν ψευδαίσθηση γιατί το καλοκαίρι, η παραγωγή σταμάτησε ξανά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σοκάρει η πρόβλεψη Τούρκου Στρατηγού! Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν τριχοτόμηση της Τουρκίας το 2026-Κουρδικό-Τουρκικό και κράτος των Στενών
Σήμερα, οι εργαζόμενοι προσέρχονται καθημερινά σε άδειο εργοστάσιο, μόνο για δώσουν το «παρών», ενώ είναι απλήρωτοι μήνες, με τις φήμες πτώχευσης να δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα . Η αγωνία κορυφώνεται γιατί χωρίς επενδυτή, το λουκέτο είναι αναπόφευκτο, αφήνοντας 50 οικογένειες στο έλεος της ανεργίας – σε περιοχή με ήδη υψηλή φτώχεια . Η εικόνα σοκάρει, γιατί οι πλειστηριασμοί στις 6 Μαρτίου εκποίησαν ακίνητα, με μόνο το κατάστημα Σκλαβενίτης να πωλείται στα 11,24 εκατ. ευρώ, σε τράπεζες και funds . Η διοίκηση σιωπά, αρνούμενη σχόλια, εντείνοντας το δράμα.
Η Elite είναι μία από τις τέσσερις εναπομείνασες χαρτοβιομηχανίες στην Ελλάδα – η πτώση της σηματοδοτεί όχι μόνο απώλεια θέσεων εργασίας, αλλά και εξαφάνιση βιομηχανικής κληρονομιάς . Η Πάτρα, που είδε εργοστάσια να σβήνουν σαν κεριά, χάνει άλλο ένα κομμάτι ιστορίας: από το 1972, η Elite τροφοδοτούσε αγορές, απασχολούσε εκατοντάδες, συμβάλλοντας σε GDP και τοπική ανάπτυξη. Τώρα, εισαγωγές από Ασία και Βαλκάνια πνίγουν την εγχώρια παραγωγή, ενώ η πανδημία και η ενεργειακή κρίση της έδωσαν τη χαριστική βολή!
Αυτή η κρίση αντανακλά ευρύτερη τραγωδία γιατί η ελληνική βιομηχανία συρρικνώνεται, με απώλειες 20% θέσεων από το 2010 . Οι εργαζόμενοι, ήρωες μιας εποχής, βλέπουν τα όνειρα να γκρεμίζονται, είναι άνθρωποι μέσης ηλικίας που δύσκολα επανεντάσσονται, και θα αντιμετωπίσουν φτώχεια και απόγνωση . Χωρίς επενδυτή, το εργοστάσιο γίνεται ερείπιο, σύμβολο αποβιομηχάνισης. Η Πάτρα θρηνεί γιατί από κέντρο παραγωγής, έγινε πόλη υπηρεσιών και ανεργίας.Οι επόμενες εβδομάδες κρίνουν τα πάντα – ελπίδα ή ταφή. Η Elite, με μισό αιώνα ζωής, κρέμεται από μια απόφαση, υπενθυμίζοντας ότι σε κρίσιμες εποχές, η ιστορία δεν συγχωρεί αδράνεια. Η Ελλάδα χρειάζεται στήριξη εγχώριας παραγωγής, όχι άλλα λουκέτα, αλλιώς το δράμα θα επαναλαμβάνεται.
