Βαυκαλίζονται οι Τούρκοι με την συμμαχία Ελλάδας-Αιγύπτου, επιδιώκοντας να την διασπάσουν και να προσεταιριστούν οι ίδιοι στην βάση του win-win τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι, όπως έκαναν ήδη με τον Λίβυο Στρατάρχη Χαφτάρ, προκειμένου να υλοιποιήσουν το παράνομο ιδεολόγημα της "Γαλάζιας Πατρίδας", στην ΝΑ Μεσόγειο.
Για τον σκοπό αυτό τουρκικό ΜΜΕ με τον εμφατικό τίτλο, "Αναπροσαρμογή της σκακιέρας της Μεσογείου: Ήρθε η ώρα για την Αίγυπτο", επισημαίνει μεταξύ άλλων:
Η Αίγυπτος στο επίκεντρο του παιχνιδιού κυριαρχίας στην ΝΑ Μεσόγειο
Τα τελευταία χρόνια, η Ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει κάτι περισσότερο από μια απλή γεωγραφική τοποθεσία. Έχει εξελιχθεί σε μια τεράστια σκακιέρα όπου η ενέργεια, το εμπόριο, η διπλωματία και η ασφάλεια είναι όλα άρρηκτα συνδεδεμένα.
Σε αυτό το ταμπλό, κάθε χώρα προσπαθεί τόσο να διατηρήσει τις τρέχουσες συμμαχίες της όσο και να τοποθετηθεί για πιθανές μελλοντικές ισορροπίες.
Η Αίγυπτος βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο αυτού του παιχνιδιού.
Η συμφωνία φυσικού αερίου Αιγύπτου- Ισραήλ
Πρόσφατα, η Αίγυπτος υπέγραψε μια τεράστια συμφωνία αγοράς φυσικού αερίου ύψους 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων με το Ισραήλ.
Για το Κάιρο, το οποίο παλεύει με υψηλό πληθωρισμό, νομισματική κρίση και ελλείψεις ενέργειας, αυτή η συμφωνία σημαίνει γρήγορο και αξιόπιστο ενεργειακό εφοδιασμό. Επιπλέον, αυτό το εμπόριο φυσικού αερίου έχει την υποστήριξη της διεθνούς χρηματοδότησης.
Η Αίγυπτος υγροποιεί το ισραηλινό αέριο στα δικά της λιμάνια και στη συνέχεια το εξάγει στην Ευρώπη, μια επιχείρηση που έχει γίνει σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της χώρας.
Η γεωπολιτική πτυχή
Υπάρχει όμως και μια γεωπολιτική πλευρά στην ιστορία.
Η Αίγυπτος είναι μέλος του Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF).
Άλλα μέλη περιλαμβάνουν την Ελλάδα, την ελληνοκυπριακή διοίκηση, το Ισραήλ, την Ιταλία, την Ιορδανία και τη Γαλλία.
Η Τουρκία και η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) εξαιρούνται αξιοσημείωτα από αυτήν την πλατφόρμα.
Η συμφωνία Αιγύπτου -Ελλάδας
Το 2020, η Αίγυπτος υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων περιοχών με την Ελλάδα, αλλά το αποτέλεσμα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες της Αθήνας. Η Ελλάδα επιδίωξε να προωθήσει έναν χάρτη που την ευνοούσε σε μεγάλο βαθμό, ουσιαστικά επεκτείνοντας τις δικές της θαλάσσιες αξιώσεις αντί να δημιουργήσει μια ισορροπημένη εταιρική σχέση.
Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα προσπάθησε να παρουσιαστεί στο ναυτικό δίκαιο σαν να ήταν νησιωτικό έθνος, χρησιμοποιώντας την αρχή των «νησιών που δημιουργούν πλήρεις θαλάσσιες ζώνες» για να διεκδικήσει πολύ μεγαλύτερες περιοχές από αυτές που συνήθως αναγνωρίζουν οι κανόνες της υφαλοκρηπίδας του διεθνούς δικαίου.
Αυτή η κίνηση δεν ήταν μόνο νομικά αμφιλεγόμενη, αλλά προκάλεσε και έντονες αντιδράσεις από την Τουρκία.
Το Κάιρο, από την πλευρά του, δεν παραχώρησε στην Αθήνα όλες τις παράνομες παραχωρήσεις που ήθελε.
Η Τουρκική πρόταση
Εν τω μεταξύ, η Τουρκία παρουσίασε στην Αίγυπτο μια πιο συμφέρουσα και νομικά ορθή προσφορά.
Αυτή η πρόταση περιελάμβανε μια θαλάσσια περιοχή περίπου τρεις φορές το μέγεθος της Κύπρου, πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που προσέφερε η Ελλάδα.
Η προσφορά τράβηξε την προσοχή του Καΐρου, οδηγώντας την Αίγυπτο να διατηρήσει μια μερική συμφωνία με την Ελλάδα και να διατηρήσει ανοιχτά τα διπλωματικά της κανάλια με την Τουρκία.
Ο παράγοντας Λιβύη
Μια άλλη σημαντική δυναμική στο παρασκήνιο ήταν ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη.
Εκείνη την εποχή, η Αίγυπτος και η Τουρκία υποστήριζαν αντίπαλες πλευρές, με το Κάιρο να υποστηρίζει τον πραξικοπηματία Στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ και την Άγκυρα να υποστηρίζει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη.
Η Τουρκία είχε υπογράψει συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα (MEB) με την Τρίπολη και η πολιτική ρήξη της Αιγύπτου με την Άγκυρα επιδεινώθηκε μετά το πραξικόπημα του 2013 στην Αίγυπτο, καθιστώντας δύσκολη οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των δύο.
Τώρα, ωστόσο, η εικόνα έχει αλλάξει δραματικά.
Η Τουρκία έχει υπογράψει συμφωνίες και με τις δύο πλευρές στη Λιβύη και η Άγκυρα και το Κάιρο έχουν αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις, εισερχόμενοι σε μια φάση ομαλοποίησης και πιθανής συμμαχίας.
Τα πολιτικά εμπόδια που κάποτε εμπόδιζαν μια συμφωνία MEB Τουρκίας-Αιγύπτου έχουν σε μεγάλο βαθμό αφαιρεθεί, καθιστώντας μια τέτοια συμφωνία πολύ πιο εφικτή σήμερα.
Τα μπλόκ συμμαχιών
Η προσεκτική στάση της Αιγύπτου έναντι της Ελλάδας πηγάζει επίσης από έναν άλλο παράγοντα, την αυξανόμενη εγγύτητα μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας.
Αυτό προκαλεί ανησυχία στο Κάιρο και υποδηλώνει ότι ένα μέτωπο Ισραήλ-Ελλάδας-Αιγύπτου μπορεί να μην είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα.
Από την άλλη πλευρά της περιφερειακής σκακιέρας βρίσκεται το μπλοκ με επικεφαλής την Τουρκία.
Αυτό το μέτωπο περιλαμβάνει ήδη τη Λιβύη και θα μπορούσε σύντομα να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και την Ιταλία.
Οι συνομιλίες έχουν ήδη ξεκινήσει.
Στο μέλλον, η Συρία, η Παλαιστίνη και ο Λίβανος θα μπορούσαν επίσης να συμμετάσχουν σε αυτήν την ευθυγράμμιση. Πέρα από τη Μεσόγειο, η Τουρκία έχει υπογράψει ενεργειακές συμφωνίες με χώρες όπως η Σομαλία και το Σουδάν, και υπάρχει δυνατότητα να συμπεριληφθεί η Υεμένη, ιδίως όσον αφορά την εμπορική διαδρομή της Διώρυγας του Σουέζ.
Δεδομένων των ιδεολογικών συγγενειών και των αλληλεπικαλυπτόμενων οικονομικών συμφερόντων, ακόμη και η Ισπανία και οι χώρες του Μαγκρέμπ θα μπορούσαν να γίνουν μέρος αυτού του ευρύτερου διαδρόμου.
Στην καρδιά μιας τέτοιας δομής θα βρισκόταν η Αίγυπτος, μια χώρα στρατηγικά τοποθετημένη για να επωφεληθεί από το γεγονός ότι βρίσκεται στο κέντρο του εμπορίου μεταξύ Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης στη Μεσόγειο.
Η γεωγραφική κατανομή των πόρων
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η γεωγραφία των πόρων. Τα αποθέματα φυσικού αερίου της Γάζας και του κοιτάσματος Λεβιάθαν, σε συνδυασμό με την πιθανή ένταξη της Συρίας, δημιουργούν έναν σημαντικό ενεργειακό διάδρομο Ανατολής-Δύσης που θα μπορούσε να είναι στρατηγικά ζωτικής σημασίας για την Αίγυπτο.
Εάν η Αίγυπτος καταφέρει να υπογράψει μια ναυτιλιακή συμφωνία με την Τουρκία, μπορεί τόσο να διατηρήσει τα τρέχοντα κέρδη της όσο και να εξασφαλίσει μια βασική θέση σε ένα νέο αναδυόμενο μπλοκ.
Ανησυχίες για την ασφάλεια
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος Ισραήλ-Γάζας αναδιαμορφώνει επίσης τους υπολογισμούς. Ο κόσμος κινείται σταδιακά προς την διπλωματική απομόνωση του Ισραήλ για ενέργειες που πολλές χώρες αποκαλούν πλέον γενοκτονία και προς τη διακοπή των εμπορικών δεσμών.
Αυτή η τάση αναμένεται να επιταχυνθεί μετά τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο, όταν πολλά κράτη είναι πιθανό να αναγνωρίσουν επίσημα την Παλαιστίνη.
Μια τέτοια μετατόπιση θα μπορούσε να επιφέρει αυστηρές διεθνείς κυρώσεις κατά του Ισραήλ, οι οποίες αναπόφευκτα θα επηρέαζαν την οικονομία της Αιγύπτου ως εταίρου στις ισραηλινές εξαγωγές φυσικού αερίου.
Συνοψίζοντας, μια συμφωνία εταιρικής σχέσης με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο προσφέρει στην Αίγυπτο όχι μόνο έναν πιο πλεονεκτικό εταίρο από την Ελλάδα, αλλά και μια παραγωγική εναλλακτική λύση στο δυτικό και ισραηλινό μπλοκ, του οποίου το μέλλον θεωρείται αβέβαιο.
Η Αίγυπτος είναι ένα κρίσιμο κομμάτι στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου.
Εάν επιλέξει την Τουρκία αντί της Ελλάδας για μια νέα ναυτιλιακή συμφωνία, θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια κεντρική θέση στον ενεργειακό και εμπορικό χάρτη του μέλλοντος. Αυτή θα ήταν όχι μόνο μια νίκη για το σήμερα, αλλά και μια στρατηγική κληρονομιά για τις επόμενες δεκαετίες.
Αστήρικτα τα τουρκικά επιχειρήματα
Αλήθεια από πότε το δυτικό και ισραηλινό μπλοκ, έχουν αβέβαιο μέλλον, όπως ισχυρίζεται το τουκικό ΜΜΕ;
Τι απέδειξε ο 12ήμερος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν και η στήριξη των ΗΠΑ προς το Τέλ Αβίβ;
Από πότε έχει δημιουργηθεί και δεν το ξέρει κανείς , το τεράστιο φίλα προσκείμενο προς την Τουρκία μπλοκ κρατών με τις Ισπανία και Ιταλία να αποτελούν μέρος αυτού, σε αντίθεση με το υπαρκτό Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF), που περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Ιταλία, την Ιορδανία και τη Γαλλία, με παρατηρητές τις ΗΠΑ-ΕΕ-Παγκόσμια Τράπεζα οι οποίοι σκοπίμως αποσιωπούνται;