Το 2013, κατά τη διάρκεια μίας έρευνας του National Institute of Water and Atmospheric Research (NIWA) της Νέας Ζηλανδίας, ανακαλύφθηκαν μυστηριώδη ίχνη στον πυθμένα του ωκεανού που έμοιαζαν με πατημασιές, σε βάθος 450 μέτρων. Έκτοτε, οι επιστήμονες του NIWA προσπαθούσαν να βρουν μία εξήγηση και τώρα πιστεύουν πως την έχουν.
Τα τριγωνικά αυτά ίχνη ταιριάζουν ακριβώς με τα μυτερά ρύγχη του ψαριού Coelorinchus, γνωστό και ως “γρεναδιέρος”. Πρόκειται για ψάρια τα οποία βρίσκονται σε μεγάλα βάθη και το κενό στη μέση των ιχνών είναι πιθανώς δαγκωνιές τις οποίες κάνουν οι γρεναδιέροι για να σκάψουν την άμμο και να ρουφήξουν τη λεία τους.
Δεδομένου του μεγάλου βάθους που ζουν αυτά τα ψάρια, δεν είναι πολλά γνωστά για τις διατροφικές τους συνήθειες και αυτά τα ίχνη μπορούν να μας αποκαλύψουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Βάσει των ιχνών, οι επιστήμονες υποψιάζονται πως οι γρεναδιέροι κυνηγούν τη λεία τους χώνοντας το ρύγχος τους στην άμμο με ταχύτητα, για να συλλάβουν τη λεία με το στόμα τους το οποίο έχει κατεύθυνση προς τα κάτω. Βαθύτερα ίχνη δίνουν την εντύπωση πως μπορεί να σκάβουν την άμμο για να φτάσουν στη λεία τους.
Σε αυτό το βάθος όπου το φως είναι λιγοστό, οι γρεναδιέροι έχουν αναπτύξει ισχυρές αισθήσεις για να ανιχνεύουν από κάτω τους σκουλήκια, καρκινοειδή και άλλα ψάρια. Το 1970 είχε εντοπιστεί ένας γρεναδιέρος από επιστήμονες σε βάθος 4.000 μέτρων.
«Ο λόγος που μπορέσαμε να αποδώσουμε τα ίχνη σε συγκεκριμένο είδος, είναι εξαιτίας των μοναδικών χαρακτηριστικών του κεφαλιού του. Έχει μεγάλο ρύγχος και το στόμα του ανοίγει στο κάτω μέρος του κεφαλιού του, γεγονός που του επιτρέπει να τρέφεται από τον πυθμένα, κάτι που δεν κάνουν άλλα ψάρια», δήλωσε ο Sadie Mills, υδροβιολόγος του NIWA.
