Γράφει ο Ευάγγελος Δ. Κόκκινος
Η τρέχουσα συλλογική πορεία της δυτικής γνώμης θυμίζει τo «1984» του Όργουελ και τα καθημερινά «δύο λεπτά μίσους» στα οποία το Υπουργείο Αλήθειας επιτρέπει στους πολίτες της Ωκεανίας να εκτοξεύουν ένα καθημερινό προδιαγεγραμμένο και λογοκριμένο υβρεολόγιο εναντίον ενός φανταστικού εχθρού.
Η λογοκρισία που μαστίζει το δυτικό ημισφαίριο, μας αναγκάζει σε μια ενιαία κοσμοθεωρία, όπου η πραγματικότητα γίνεται υποκειμενική και η αλήθεια γίνεται κάτι που κατασκευάζεται με πρότυπο τα εκάστοτε γεωπολιτικά, ιμπεριαλιστικά και γεωοικονομικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. "Μη ερεύνα" φωνασκούν τα πολιτικά κατηχητικά της ρωσοφοβικής Δύσης. Ακούστε, παρακολουθείστε, αποδεχτείτε από κοινού.
Λίγα χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo στο Παρίσι, όταν οι δυτικοί ηγέτες βγήκαν στο προσκήνιο μαζικά για να υπερασπιστούν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, η Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύουν το Russia Today και το Sputnik. Ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος; Ο τρέχων τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτή η λογοκρισία είναι η χρήση της αγγλικής έκδοσης της ρωσικής μηχανής αναζήτησης, Yandex.
Εκτός από τα Μέσα Ενημέρωσης, στο πεδίο της ελληνικής πολιτικής, γίναμε μάρτυρες της πρωτοφανούς απόφασης του υπουργείου Πολιτισμού να ακυρώσει ακόμα και τη μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», του ανέκαθεν αντιπολεμικού Τσαϊκόφσκι, όχι ως πολιτική ή ανιστόρητη γκάφα, αλλά ως αντιρωσική πράξη, στο πλαίσιο της διεθνούς αντιρωσικής εκστρατείας στην οποία συμμετέχει ενεργά και η ελληνική κυβέρνηση.
Τι θα ακολουθήσει; Απαγόρευση της ρωσικής λογοτεχνίας, του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, του Τσέχοφ; Ή μήπως θα αποδειχθεί πως η ρωσική βότκα είναι δηλητήριο με στόχο τον αποπληθυσμό της Δύσης;
Όλες οι μεγάλες χώρες έχουν τμήμα προπαγάνδας μεταμφιεσμένο με διάφορους τίτλους και αυτή η προπαγάνδα εν καιρώ πολέμου, ανθίζει. Η Δύση έχει μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επί του παρόντος, αυτό είναι υπερβολικό, καθώς οι ήδη κατηχημένοι πληθυσμοί ζητωκραυγάζουν για τις ουκρανικές εθνικιστικές πολιτοφυλακές που παρουσιάζονται ως μαχητές της ελευθερίας.
Αντίθετα, πριν από μερικά χρόνια επευφημούσαν το ΝΑΤΟ καθώς διέσχιζε τη Μέση Ανατολή βομβαρδίζοντας και υποβαθμίζοντας χώρες. Οι μαχητές της ελευθερίας που αντιτάχθηκαν σε αυτές τις εισβολές χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες.
Στα τρέχοντα παραδείγματα πολεμικής προπαγάνδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ο αστικός μύθος με ανώνυμες ρίζες του "φαντάσματος του Κιέβου", ο οποίος επικεντρώνεται γύρω από έναν ανώνυμο Ουκρανό πιλότο μαχητικού Mig-29 που στο τζετ της σοβιετικής εποχής του 1980 περιπλανιέται στον ουρανό της Ουκρανίας και μόνο σε μια μέρα καταρρίπτει έξι σύγχρονα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη. Πιστευτό; Ο πιλότος που δεν κατονομάζεται, πλέον επιβεβαιώνεται ως σύγχρονος άσος των μαχητικών!
Καθώς οι δυτικοί πολιτικοί ενώνουν τις τάξεις για να δικαιολογήσουν την ελιτίστικη οικοδόμηση της ουτοπίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθώντας ο καθένας να ξεπεράσει τους άλλους σε καταδίκη, όλοι παρουσιάζονται με το ίδιο πρόσωπο ανάμεσα στα κατά καιρούς κροκοδείλια δάκρυα και τις ψεύτικες καταδίκες εγκλημάτων πολέμου που έχουν πράξει οι ίδιοι, καθώς παρουσιάζουν τις πεποιθήσεις τους ως γεγονότα.
Πού είναι τα δάκρυα και η καταδίκη της κράτησης του Τζούλιαν Ασάνζ, ακτιβιστή και ιδρυτή των Wikileaks, σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, περιμένοντας την αγγλική δικαιοσύνη να αποφανθεί αν θα τον εκδώσει στις ΗΠΑ, για να δικαστεί για την αποκάλυψη εγκλημάτων πολέμου;
Ίσως θα έπρεπε να είχαμε ακούσει τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ως Ευρωπαίος Επίτροπος το 2016 είπε σε μια ντροπιασμένη συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Συνάντησα και άκουσα αρκετούς ηγέτες άλλων πλανητών…»
Αυτή η απρόβλεπτη ασυναρτησία είναι το αποκορύφωμα ενός τέταρτου αιώνα προπαγάνδας της ΕΕ. Η ανοησία που αναδύεται τώρα από τη δύση θα ήταν κωμική αν τα τρέχοντα γεγονότα δεν ήταν τόσο σοβαρά. Ωστόσο, συμβαίνουν επειδή η πλειονότητα των αποστομωμένων δυτικών πληθυσμών, είναι τώρα τόσο κατηχημένοι, που ένα σενάριο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων φαίνεται απολύτως φυσιολογικό.
Οι χώρες που επί του παρόντος έχουν μείνει σιωπηλές έναντι της υστερικής καταδίκης που ακουμπά τα όρια της αντιρωσικής προπαγάνδας είναι οι Κίνα, Ινδία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Συρία, Βενεζουέλα, Σαουδική Αραβία, Κούβα, Λευκορωσία και Νικαράγουα.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε μία εισβολή σε ένα κυρίαρχος κράτος. Αλλά εξίσου επικίνδυνο σε πιο μακροπρόθεσμο πλαίσιο είναι να αποδεχτούμε τη λογοκρισία ως κανόνα και τη συλλογική κατήχηση των πληθυσμών του δυτικού ημισφαιρίου στα πρότυπα των αμερικανικών συμφερόντων.
