«restiamo in casa» απεύθυνε στον ιταλικό λαό εν μέσω νευρικότητας, φόβου και κόπωσης στις 9 Μαρτίου 2020, ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Giuseppe Conte, σηματοδοτώντας την αρχή του δραστικότερου μέτρου προφύλαξης των πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη έναντι του κοροναϊού (COVID-19) ενώ στην χώρα του ήδη μετρούσε δεκάδες νεκρούς.
«μένουμε σπίτι» απεύθυνε αντίστοιχα στον ελληνικό λαό στις 11 Μαρτίου 2020, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης, με την αποφασιστικότητα και την ειλικρίνεια του ηγέτη μιας χώρας που έχει εκτιμήσει την διεθνή κατάσταση, προβλέπει τις εξελίξεις και ετοιμάζεται να λάβει δραστικά μέτρα για την προφύλαξη του λαού του, ενώ στην χώρα του δεν είχε καταγραφεί κανένας θάνατος ακόμη.
Ο Σωτήρης Τσιόρδας, ένας λαμπρός Έλληνας επιστήμονας, διεθνώς καταξιωμένος, από τους πλέον αγαπημένους των Ελλήνων που κρέμονται από τα χείλη του κάθε απόγευμα στις 18:00, με την ήρεμη και ευγενική φυσιογνωμία του, με την απλή γλώσσα και την ενίοτε συγκινημένη φωνή του, με περισσή αξιοπρέπεια, μας παροτρύνει απλοϊκά αλλά πειστικά να μείνουμε στο σπίτι, για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους αγαπημένους μας.
του Αναστάσιο Γ. Γερασιμάτου
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ένας καταξιωμένος ηθοποιός - παρουσιαστής, μέσα από το ενημερωτικό διαφημιστικό του Ε.Ο.Δ.Υ. προσπαθεί να πείσει τον καθένα μας να μείνει στο σπίτι, για να μειωθούν οι πιθανότητες περαιτέρω εξάπλωσης του κοροναϊού.
Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο διάσημος Έλληνας καθηγητής του Μ.Ι.Τ. μέσα από μια διδακτική ιστορία, μας αναλύει απλά και κατανοητά την εκθετική αύξηση της εξάπλωσης του κοροναϊού, συμβουλεύοντάς μας να μείνουμε σπίτι.
Οι αφανείς ήρωες της πρώτης γραμμής, οι γιατροί μας και οι νοσηλευτές μας, εν μέσω εξάντλησης των ανθρωπίνων ορίων για να διατηρήσουν στην ζωή όσους περισσότερους από τα κρούσματα του κοροναϊού, απευθύνουν δραματική έκκληση σεβασμού της αυτοθυσίας τους, προτρέποντάς μας να μείνουμε όλοι σπίτι.
Μια πλειάδα ηγετών, πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, λειτουργών υγείας, πολιτικής προστασίας, ερευνητών, επιστημόνων, κ.α., αλλά και εικόνες και ζωντανές μαρτυρίες που αποτελούν τις τελευταίες στιγμές και τα τελευταία λόγια ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους από τον κοροναϊό, σε κάθε τόνο, με κάθε τρόπο και κάθε μέσον, μας διαμηνύουν να μείνουμε σπίτι.
Αλλά εμείς ΔΕΝ μένουμε σπίτι. Γιατί;
Και όχι μόνο δεν μένουμε σπίτι εμείς, αλλά και δεκάδες χιλιάδες άλλοι πολίτες των χωρών της Ευρώπης που κυρίως έχουν πληγεί και αποδεκατίζονται με αυξητική τάση δεν μένουν σπίτι. Και πέραν αυτού, κάποιοι, δημόσια πρόσωπα, προκλητικά δηλώνουν ότι, «δεν μένω σπίτι, θεωρώντας τα μέτρα πλύση εγκεφάλου και δικτατορία», συμπαρασύροντας με μεγάλη ανευθυνότητα στην στάση αυτή και άλλους πολίτες.
Γιατί; Γιατί επιβάλλεται σε κάθε χώρα και στην χώρα μας απαγόρευση ελεύθερων μετακινήσεων ή στρατιωτικός νόμος περιορισμένης ισχύος όπως στην Αλβανία; Γιατί δεν υπακούμε; Γιατί δεν πειθαρχούμε; Γιατί δεν σεβόμαστε τους αγαπημένους μας; Τους συγγενείς μας; Τους φίλους μας; Τους συναδέλφους μας; Γιατί δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί;
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κοροναϊός (COVID-19) δεν κάνει διακρίσεις. Εξαπλώνεται παντού, σε μικρές και μεγάλες χώρες, σε ισχυρές και αδύναμες, σε πλούσιες και φτωχές, σε πολυπληθείς και ολιγοπληθείς. Εξαπλώνεται ταχύτατα, πιέζει και εξαντλεί τα δημόσια συστήματα υγείας, τις εθνικές οικονομίες, αναδεικνύει την ανεπάρκεια και την ανικανότητα ηγετών και κυβερνήσεων και μέχρι αυτή την στιγμή δεν έχει ανακαλυφθεί η αποτελεσματική θεραπεία του. Και ενώ τα βιώνουμε όλα αυτά, εξακολουθούμε να μην μένουμε σπίτι.
Παράλληλα βιώνουμε την ξεροκεφαλιά και την απληστία των ηγετών του κόσμου, όπου θέτοντας τα συμφέροντά τους και το κέρδος πάνω από την υγεία και την ανθρώπινη ζωή, ολιγώρησαν δραματικά στο να διαχειριστούν την κρίση. Οι εκ των υστέρων αντιδράσεις των περισσοτέρων ηγετών κρατών ήταν και είναι ενστικτώδεις, αλαζονικές και καταστροφικές.
Με αδικαιολόγητα μεγάλη καθυστέρηση (11 Μαρτίου 2020) ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κήρυξε την κρίση του κοροναϊού ως πανδημία, βάζοντας σε κατάσταση συναγερμού όλο τον πλανήτη.
Πριν λίγες ημέρες (18 Μαρτίου 2020) παραδέχθηκε δημόσια η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ότι «Πιστεύω πως όλοι μας, που δεν είμαστε ειδικοί, είχαμε υποτιμήσει στην αρχή τον κοροναϊό. Καταλάβαμε ότι όλα αυτά τα μέτρα που πριν από δύο – τρεις εβδομάδες φαίνονταν δρακόντεια, έπρεπε να είχαν ληφθεί . . .»
Και αυτά τα γεγονότα λοιπόν τα γνωρίζουμε, ότι δηλαδή, Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Αρχηγοί Κρατών, έπαιξαν πολιτικά ή προεκλογικά ή οικονομικά παιχνίδια εις βάρος των πολιτών τους. Και πάλι εξακολουθούμε να μην μένουμε σπίτι και να μην προστατευόμαστε και να μην προστατεύουμε τους αγαπημένους μας.
Γιατί;
Ας εξετάσουμε λοιπόν και ας γνωρίσουμε τρεις από τους σπουδαιότερους λόγους, που η στάση «ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» έχει υιοθετηθεί από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους εν μέσω εξάπλωσης πανδημίας που θερίζει αδιακρίτως ανθρώπινες ζωές.
Πρώτον : Η ανεπάρκεια, η ανεμελιά και η μακαριότητα των ηγετών
Από το Πεκίνο μέχρι την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, από το Παρίσι μέχρι την Ρώμη και την Άγκυρα, από το Ιράν μέχρι το Βερολίνο και την Ολλανδία, διαπιστώνει ο καθείς την τραγική έλλειψη ικανών, φωτισμένων ηγετών να ηγούνται, να αποτελούν πρότυπο, να προλαμβάνουν, να αντιδρούν αποτελεσματικά. Οι περισσότεροι ηγέτες των χωρών που βυθίστηκαν στην πιο σκοτεινή, αβέβαιη και θλιβερή περίοδο του πλανήτη εδώ και 75 χρόνια, έπαιξαν ξεδιάντροπα με τους πολίτες τους, στην αρχή καθησυχάζοντάς τους με ψέματα ότι ο ιός δεν υπάρχει, ύστερα διαβεβαιώνοντάς τους επίσης με ψέματα ότι έχουν την κατάστασης υπό έλεγχο και τέλος φοβίζοντάς τους με ψέματα ότι ο εχθρός είναι πανίσχυρος, αόρατος, θανατηφόρος που πρέπει να πολεμηθεί με διαφορετικό για τον καθένα τρόπο.
Στην Ιταλία, ο Πρωθυπουργός Giuseppe Conte συνεπικουρούμενος από το κεφάλαιο και τον λαό, υποτίμησαν την ένταση και την έκταση της κρίσιμης κρίσης του κοροναϊού, όπου μη λαμβάνοντας έγκαιρα αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης, μετρούν σήμερα χιλιάδες νεκρούς, ξεπερνώντας κάθε άλλη χώρα του πλανήτη.
Στην Αμερική ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ απέδωσε την πανδημία σε κόλπο των Δημοκρατικών, διαβεβαίωσε ότι θα εξαφανιστεί από μόνος του, προσπάθησε να εξαγοράσει εμβόλιο από γερμανική εταιρεία, έχοντας αφήσει παράλληλα ανεξέλεγκτο τον ιό να καλπάζει στην χώρα του.
Στην Αγγλία, ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, με μια πρωτοφανή ψυχρότητα διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι έχει σχέδιο αντιμετώπισης, εννοώντας την τακτική της «ανοσίας της αγέλης» όπου, στο διάστημα που ενημέρωσε τους πολίτες της χώρας του λέγοντάς τους ότι «πάρα πολλές οικογένειες θα χάσουν αγαπημένους τους πριν την ώρα τους» η τακτική του εξελίχθηκε σε εγκληματική ανεπάρκεια και ανοησία.
Στην Γαλλία, ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, μόλις πρόσφατα, διαβεβαίωνε τον λαό του μέσα από διάγγελμα, ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με έναν αόρατο και ασύλληπτο εχθρό, όταν μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα ήταν τα πάντα σχεδόν ανοικτά και σε πλήρη λειτουργία, ήτοι, χιονοδρομικά κέντρα, εστιατόρια, καφετέριες, γήπεδα, συνεδριακά κέντρα, μουσεία, κ.α.
Στην Γερμανία, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, προχωρώντας σε μια ήπια διαχείριση της κατάστασης, εξαναγκάστηκε υπό το βάρος της δραματικής αύξησης των κρουσμάτων να προσγειωθεί ανώμαλα στην οδυνηρή πραγματικότητα, μόλις πρόσφατα.
Στην Τουρκία, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ελέγχοντας πλήρως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μερικώς, διαβεβαίωνε με κάθε τρόπο το λαό του, ότι το DNA τους ήταν η ασπίδα τους σε κάθε ιό, εφαρμόζοντας παράλληλα την τακτική του μη ελέγχου για χρονικό διάστημα ικανό να εκτοξεύσει δραματικά τον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων, δίχως να είναι εξασφαλισμένη η αξιοπιστία των στοιχείων, ακόμη και σήμερα.
Οι περισσότεροι λοιπόν ηγέτες δεν ενέπνευσαν τον λαό τους, δεν του εμπιστεύτηκαν την αλήθεια, δεν τον παρακίνησαν να προφυλαχθεί, δεν μπήκαν μπροστάρηδες στον αγώνα πρόληψης, δεν έδρασαν αποφασιστικά, δεν συνεργάστηκαν με την επιστημονική κοινότητα, δεν πήραν τον έλεγχο της κατάστασης αλλά και δεν ανέλαβαν την ευθύνη των πράξεών τους. Ξεγέλασαν τον λαό τους, ακριβώς όπως και στις προεκλογικές τους εκστρατείες.
Έτσι, οι πολίτες χάθηκαν. Δεν ήξεραν ποιον και τι να πιστέψουν. Όταν η κατάσταση είχε ήδη ξεφύγει και άρχισαν να φοβούνται, έστρεψαν την πλάτη στους ανίκανους και ανεπαρκείς ηγέτες τους και εμπιστεύθηκαν για άλλη μια φορά την επιστημονική κοινότητα. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν χώρες, στις οποίες οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν λάβει κανένα απολύτως σοβαρό μέτρο προφύλαξης, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των επιστημόνων τους. Εάν δεν υπήρχαν οι επιστήμονες να δώσουν εκτός της μάχης για την καταπολέμηση του κοροναϊού και τον αγώνα για να πείσουν τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα, τα θύματα θα ήσαν ασύλληπτα πολλαπλάσια.
Η έλλειψη ηγεσίας λοιπόν ή καλύτερα η αναζήτηση ενός αληθινού ηγέτη είναι η κραυγή απελπισίας που εκφράζουν για ακόμα μια φορά οι κοινωνίες μέσα στην απόγνωσή τους. Γιατί ευημερούσες κοινωνίες είναι αυτές όπου οι πολιτικοί δεν έχουν καμία φιλοδοξία για διεθνή αναγνώριση ή για να γράψουν ιστορία ή για να εκδικηθούν το παρελθόν ή για να φανατίσουν τον λαό. Οι πολιτικοί των ευημερουσών κοινωνιών υπηρετούν τους θεσμούς όσο καλύτερα μπορούν και απέρχονται, έχοντας αφήσει την κοινωνία (τον λαό τους) σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που την παρέλαβαν.
Η ηγεσία είναι ένα αγαθό που το μοιραζόμαστε όλοι εξίσου, όχι κάτι που κάποιος ή κάποιοι μπορούν να το συμπιέσουν για να χωράει στην τσέπη τους. Στον βαθμό που μας αναλογεί, είμαστε όλοι ηγέτες, μέσω της εγρήγορσης, της δράσης, της ανάληψης ευθύνης, της άσκησης των δικαιωμάτων μας. Η ορθολογική άσκηση της ατομικής μας ευθύνης μας κατατάσσει στο στίβο των πολιτών – ηγετών. Η κεντρική ηγεσία όμως έχει την ευθύνη της αξιοπρέπειας, της αξιοκρατίας, της δημιουργικότητας, της ευημερίας του λαού της.
Τέλος, η κρίσιμη κρίση του κοροναϊού κατέδειξε ότι αυτή η πρωτόγνωρη απειλή για την ανθρωπότητα, αντί να συσπειρώσει τις κυβερνήσεις των χωρών και να αναδείξει τις συνεργασίες μεταξύ τους ενάντια στον κοινό εχθρό, έβγαλε στην επιφάνεια την ανεπάρκεια, την ανικανότητα και την αναξιοπιστία τους στον μέγιστο βαθμό.
Δεύτερον : Ο εθισμός των πολιτών στην καθημερινότητά τους
Πρόκειται για την εξάρτηση από μια συνήθεια - συμπεριφορά που δύσκολα αποβάλλεται και που επηρεάζει όλο και περισσότερο την ζωή μας. Έχουμε εξελιχθεί με την ικανότητα να αποκτούμε εθισμούς και, όπως συμβαίνει με όλες τις ικανότητες ο βαθμός της ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλά, εθισμένοι στην καθημερινότητα είμαστε όλοι οι άνθρωποι. Ο εθισμός στην καθημερινότητα περιλαμβάνει και τον εθισμό στην εργασία και αυτό με την σειρά του απαιτεί ατομική ευπάθεια που ίσως αρνούμαστε να την αναγνωρίσουμε. Γιατί, για πολλούς ανθρώπους κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων που η ζωή έχει πιο γρήγορους ρυθμούς από την επαρχία, είναι πολύ πιο συναρπαστικό να περνούν όλες τις ημέρες της εβδομάδος, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα στην εργασία τους, από το να αφιερώνουν έστω κι ελάχιστο χρόνο στην οικογένειά τους ή στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις.
Οι πολίτες μέχρι χθες είχαν μάθει το βιολογικό τους ρολόι να λειτουργεί στους ρυθμούς, εργασία, σπίτι, βραδινή χαλάρωση έξω και σήμερα πρέπει να το προσαρμόσουν στο να παραμένουν μέσα στο σπίτι. Όταν για 10 ή 15 ή 20 χρόνια ή και περισσότερο έχεις μάθει τον οργανισμό σου στο πριν το χάραμα, γρήγορο πρωινό ξύπνημα, στην γρήγορη ετοιμασία, στην γρήγορη οδήγηση, στον γρήγορο καφέ στο χέρι, στην γρήγορη άφιξη στο γραφείο, στην γρήγορη και πιεστική διεκπαιρέωση της εργασίας, στην γρήγορη οδήγηση για επιστροφή στο σπίτι, στα γρήγορα ψώνια για την οικογένεια, στο γρήγορο φαγητό, στην γρήγορη μετάβαση προς και από τα φροντιστήρια, κλπ, είναι φύσει αδύνατο να ξυπνήσεις σήμερα και όλα να τα κάνεις αργά, μέσα στο σπίτι.
Αυτή η μετάβαση από τον εθισμό της γρήγορου ρυθμού καθημερινότητας, στην ήρεμου ρυθμού νέα καθημερινότητα, αποτελεί παράλληλα την μετάβαση της σκέψης από γρήγορη σε αργή. Είναι εντελώς δύσκολη η πρώτη προσαρμογή, όσο κι αν κάποιος προσπαθήσει. Γιατί τα πάντα ξεκινούν με την σκέψη. Η καθημερινή γρήγορη σκέψη εναρμονισμένη στον καθημερινό γρήγορο ρυθμό διαβίωσης και επιβίωσης, παραχωρεί απρόθυμα την θέση της στην αργή σκέψη που με την σειρά της πρέπει να προσαρμόσει τον καθημερινό αργό ρυθμό διαβίωσης και επιβίωσης.
Την γρήγορη σκέψη δεν πρέπει να την συνδέουμε με την διανοητική ετοιμότητα όπως και την αργή σκέψη δεν πρέπει αν την συνδέουμε με την διανοητική βραδύτητα. Η οξυδέρκεια στην παρούσα αναφορά μας δεν έχει κυρίαρχη θέση. Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, Daniel Kahneman, κάτοχο του βραβείου Νόμπελ οικονομικών επιστημών το 2002, στο βιβλίο του «Thinking, fast and slow» μας προτρέπει όλους να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μέσα μας, δύο συστήματα σκέψης. Το πρώτο σύστημα που αντιστοιχεί στην γρήγορη σκέψη, το οποίο μας ωθεί να αποφασίζουμε και να ενεργούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα και το δεύτερο σύστημα που αντιστοιχεί στην αργή σκέψη, το οποίο μας ωθεί σε μια πιο προσεγμένη απόφαση και επομένως σε μια πιο αργή αντίδραση.
Μέχρι χθες λοιπόν, οι πολίτες στην καθημερινότητά τους, βρίσκονταν υπό την επήρεια της γρήγορης σκέψης, ενώ σήμερα, περιορισμένοι τοπικά και παραγωγικά, βρίσκονται υπό την επήρεια της αργής σκέψης. Αντιλαμβάνεται έτσι ο καθείς ότι στην εξελικτική μας ιστορία το επιτελικό πλεονέκτημα ανήκε στην γρήγορη σκέψη. Άλλωστε είναι εκείνη που κυριαρχεί σε κάθε οργανισμό που διαθέτει κεντρικό νευρικό σύστημα. Η επιστράτευση και βαθμιαία ανάπτυξη της αργής σκέψης, απέκτησε εξελικτικό αντίκρισμα μόνο κάτω από συνθήκες όπου το κέρδος της επιβίωσης και αναπαραγωγής άρχισε να ξεπερνά το κόστος του χρόνου και της ενέργειες που το συνοδεύουν. Η κοινωνική μας οργάνωση, συνοδεύτηκε από μια τέτοια διαδικασία.
Αυτός λοιπόν ο εθισμός μας στον γρήγορο ρυθμό καθημερινότητας, απόρροια του συστήματος της γρήγορης σκέψης, είναι μια πραγματική λειτουργική κατάσταση του οργανισμού μας που χρειάζεται καταβολή μεγάλης προσπάθειας προσαρμογής στον αργό ρυθμό της νέας καθημερινότητας, απόρροια του συστήματος της αργής σκέψης. Αυτός ο εθισμός δεν μας κρατάει μέσα στο σπίτι.
Τρίτον : Η δύναμη των ηλιθίων
Οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Είναι παντού, προέρχονται απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις και είναι πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν ζημιά στους άλλους και φυσικά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Οι ηλίθιοι συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων.
Σύμφωνα με τον Ιταλό ιστορικό της οικονομίας Carlo Cipolla, στο διάσημο βιβλίο του «The Basic Laws of Human Stupidity» διατυπώνει τους εξής πέντε νόμους για την ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Νόμος 1ος : «πάντα και νομοτελειακά όλοι υποτιμούμε τον αριθμό των ηλιθίων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία», δηλαδή, οι ηλίθιοι είναι πάντα περισσότεροι απ’ ότι νομίζουμε.
Νόμος 2ος : «η πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ατόμου», δηλαδή, η ηλιθιότητα ενός ατόμου, δεν συνδέεται αναγκαστικά με άλλα χαρακτηριστικά αυτού του ατόμου.
Νόμος 3ος : «ηλίθιος, ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανόν να υφίσταται ακόμη και ζημίες», δηλαδή, ηλίθιος είναι αυτός που προκαλεί ζημιά στους άλλους χωρίς να καρπώνεται κανένα κέρδος, απεναντίας, μπορεί να βγει και ο ίδιος ζημιωμένος.
Νόμος 4ος : «οι μη ηλίθιοι, πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλιθίων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνέχεια παραβλέπουν πως η συναναστροφή ή / και ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα απαρέγκλιτα αποδεικνύεται μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από την χρονική στιγμή, την τοποθεσία και τις συνθήκες», δηλαδή, οι μη ηλίθιοι πάντα υποτιμούν την ισχύ των ηλιθίων και την πατάνε.
Νόμος 5ος : «ο ηλίθιος άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου», δηλαδή, ο ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό, σύμφωνα με το πόρισμα που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της μικροανάλυσης, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο κακοποιός περιλαμβάνεται στους ηλιθίους.
Η ιδιαίτερη αυτή κατηγορία των ηλιθίων, με μια τους μόνο κίνηση, μπορεί να δυναμιτίσουν τις προσπάθειες, τους κόπους, τα κόστη και τα αποτελέσματα επιστημόνων, υπηρεσιών, υγιών πολιτών, κυβέρνησης και διεθνούς βοήθειας στον αγώνα για την καταπολέμηση του κοροναϊού και την μείωση των κρουσμάτων.
Η αρχή της ανυπακοής στα μέτρα πρόληψης στην χώρα μας, έγινε από τους 8.000 καρναβαλιστές της Πάτρας, που αψήφησαν την απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση παρελάσεων λόγω του κοροναϊού (COVID-19) και ξεχύθηκαν στην πόλη της Πάτρας, την Κυριακή της Αποκριάς. Μαζί με αυτούς, εθελοντές για να προσφέρουν προστασία χωρίς καμία ατομική προστασία και 4.000 θεατές, συνέστησαν μια πανηγυρική εκδήλωση δίχως την παραμικρή προφύλαξη.
Και η ανυπακοή συνεχίζεται με αμείωτη δυναμική, σε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδος, φτάνει μέχρι σήμερα, αναγκάζοντας τον Έλληνα Πρωθυπουργό να κηρύξει (22 Μαρτίου 2020) καθολική απαγόρευση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών, εφόσον παρά τις εκκλήσεις ειδικών κι επιστημόνων, τις εκκλήσεις της πολιτείας αλλά και των αφανών ηρώων της πρώτης γραμμής, των γιατρών μας και των νοσηλευτών μας, οι πολίτες αρνούνται να συμμορφωθούν.
Η προτροπή «Μένουμε Σπίτι» είναι μια προτροπή συμμόρφωσης προς μια ενιαία συμπεριφορά, που θα εξασφαλίσει ένα ενιαίο ασφαλές περιβάλλον γύρω μας για την αποτροπή της εξάπλωσης του κοροναϊού (COVID-19). Η συγκεκριμένη αυτή συμμόρφωση δεν είναι αρνητική, ούτε είναι προϊόν μόδας, ούτε αναχρονιστική τακτική. Καμιά κοινωνία, καμία οργάνωση, καμία ομάδα, δεν είναι ικανή να λειτουργήσει χωρίς ένα ελάχιστο ποσοστό συμμόρφωσης της συμπεριφοράς και των ενεργειών των μελών της. Η συγκεκριμένη προτροπή συμμόρφωσης «Μένουμε Σπίτι» είναι αναγκαία και σωτήρια.
Η προτροπή συμμόρφωσης που απεύθυνε ο Έλληνας Πρωθυπουργός στον ελληνικό λαό, την χρονική εκείνη πρώτη στιγμή, αφορούσε ελεύθερους πολίτες. Δυστυχώς η ελευθερία μόλις χάθηκε λόγω και της δύναμης των ηλιθίων και πλέον ασκείται πίεση συμμόρφωσης με κάθε τρόπο, επειδή οι επιστήμονες διαβλέπουν τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης του κοροναϊού (COVID-19) και τον πολλαπλασιασμό των θυμάτων.
Κλείνοντας, ας αναλογιστούμε όλοι μας, τώρα που «Μένουμε Σπίτι» από τι κινδυνεύει η ανθρωπότητα; Από την κλιματική αλλαγή, από υπερπληθυσμό, από παγκόσμιο πόλεμο, από ανεξέλεγκτη ιογενή ασθένεια, από την φρενήρη ταχύτητα της επιστήμης; Ή από τις μεγάλες ηλιθιότητες των ανθρώπων όπου η καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε φυσική ή τεχνολογική καταστροφή;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Γ. ΓΕΡΑΣΙΜΑΤΟΣ
Emergency, Crisis and Disaster Manager
Member of International Crisis Management Association
Member of International Association of Professionals in Humanitarian Assistance and Protection
Πηγές Διαδικτύου
https://picchionews.it/attualita/conte-annuncia-restiamo-a-casa-spostamenti-da-evitare-zona-rossa-in-tutta-italia
https://www.corriere.it/politica/20_marzo_09/coronavirus-conte-non-c-piu-tempo-restiamo-casa-passo-premier-la-chiamata-colle-3d15b7dc-6252-11ea-9897-5c6f48cf812d.shtml
https://www.apopseis.com/didagmata-mias-idiotypis-krisis/
https://thecaller.gr/callers-choice/ochi-den-einai-trol-o-lagos-kanei-logo-gia-diktatoria-kai-vrontofonazei-den-meno-spiti/
https://www.apopseis.com/stis-tainies-yparchei-panta-o-iroas-poy-skotonei-ton-echthro/#more-24924
https://www.athensvoice.gr/politics/631904_sotiris-tsiodras-gine-san-ton-sotiri
https://thecaller.gr/callers-choice/menoyme-spiti-gia-na-echoyme-ygeia-neo-spot-me-ton-spyro-papadopoylo-gia-ton-koronaio-vid/
https://www.iefimerida.gr/kosmos/koronoios-stratiotikos-nomos-gia-40-ores-albania
http://directnews.gr/eidiseis/104160-koronaios-324-thanatoi-se-ena-24oro-sthn-ispania-stratiotikos-nomos-sthn-alvania-sunexhs-enhmerosh
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-mesteriodes-thanateforos-ios-sten-kina-deichnei-poso-aproetoimastoi-eimaste-yia-mia-paykosmia-pandemia_gr_5e21b0c2c5b674e44b969e31
https://google.org/crisisresponse/covid19-map
https://thecaller.gr/callers-choice/konstantinos-daskalakis-gia-koronaio-meinete-spiti-sas-ypoyli-ekthetiki-ayxisi-i-exaplosi-toy/
https://www.apopseis.com/o-koronoios-xeskepase-tin-aneparkeia-kai-ti-makariotita-igeton-toy-planiti/
https://www.efsyn.gr/kosmos/234646_koronoios-pandimia-anakoinose-o-pagkosmios-organismos-ygeias
https://www.koinignomi.gr/news/i-gnomi-sas/apopseis/2019/05/14/eydaimonia-eytyhia-makariotita.html
https://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/2013766/ti-mas-didaskei-gia-ton-koronoio-h-istoria-toy-ant.html
https://www.real.gr/koinonia/arthro/patra_toulaxiston_8_000_karnabalistes_apsifisan_tin_apagoreusi_logo_koronoiou_kai_ksexythikan_stin_poli-615277/
https://www.patrasevents.gr/article/471040-patra-204-ta-peristatika-methis-pou-xreiastikan-tin-voitheia-tou-erithrou-staurou
Πηγές Βιβλιογραφίας
Διαχείριση Διαχειριστών Κρίσεων σε κρίση, Αναστάσιος Γ. Γερασιμάτος, e-book, Δεκέμβριος 2018
Ηγεσία και Χάος – Μάργκαρετ Τζ. Ουίτλυ, Εκδόσεις Καστανιώτη, έτος 2003
Το Μάνατζμεντ σε Καιρούς Κρίσης, Όλγα Επιτροπάκη, Κυριάκος Κυριακόπουλος, Στέφανος Ζάρκος, Εκδόσεις Καστανιώτη, έτος 2011
Η Αλγοριθμική Τέχνη των Αποφάσεων, Brian Christian, Tom Griffiths, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, έτος 2018
Σκέψη Αργή και Γρήγορη, Daniel Kahneman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, έτος 2014
Λήψη Αποφάσεων, Κρίση, Διαπραγμάτευση, Ηλίας Ι. Κουσκουβέλης, Εκδόσεις Παπαζήση, έτος 1997
Ηγεσία, η τέχνη της αλλαγής, Αντώνης Παναγιωτόπουλος, Εκδόσεις Καρμάνωρ, έτος 2000
Διοικητική Κρίσεων, crisis management, Μανώλης Σφακιανάκης, Εκδόσεις Έλλην, έτος 2006
Όταν ο Χότζας συνάντησε τον Αϊνστάιν, Λευτέρης Ζούρος, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, έτος 2018
Εμείς και οι άλλοι, Klaus Hinst, Εκδόσεις Δημητρίου Κωτσιανά, έτος 1979
