Η Ελλάδα βυθίζεται σε έναν ατελείωτο εφιάλτη για χιλιάδες δανειολήπτες, καθώς τα funds διαχείρισης κόκκινων δανείων σφίγγουν τη θηλιά γύρω από νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με την ονομαστική αξία των δανείων να εκτοξεύεται στα 78,2 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2025 , με στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα στεγαστικά δάνεια, που φτάνουν τα 24,4 δισ. ευρώ, αποτελούν τον μεγαλύτερο όγκο, ενώ η ακρίβεια και οι μισθοί πείνας οδηγούν οικογένειες σε απόγνωση, με την απειλή πλειστηριασμών να κρέμεται πάνω από τα σπίτια τους . Η Πολιτεία, ενώ εξυγίανε τις τράπεζες μέσω του προγράμματος «Ηρακλής», αφήνει τους δανειολήπτες στο έλεος αδίστακτων πρακτικών, χωρίς ουσιαστική προστασία.
Οι εισπρακτικες άλλαξαν όνομα όχι όμως μεθόδους και τρόπους. Ονομάστηκαν εταιρίες διαχείρισης καθυστερήσεων που προετοίμασαν το έδαφος για τα ξένα funds και έτσι οι τράπεζες αποτίναξαν από πάνω τους τα κόκκινα χαρτοφυλάκια πουλώντας μεγάλο μέρος των χρεών αφού δήλωναν αδυναμία να εισπράξουν τα ποσά των δανείων.
Η ζωή των δανειοληπτών έχει γίνει αβάσταχτη, με τις εταιρείες διαχείρισης να ασκούν ασφυκτική πίεση, χρησιμοποιώντας επιθετικές μεθόδους που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές μέρες της κρίσης . Καθημερινές κλήσεις, εκφοβισμοί και προτάσεις ρύθμισης που αγνοούν την οικονομική ανέχεια των νοικοκυριών συνθέτουν έναν κύκλο ψυχολογικής και οικονομικής εξάντλησης. Οι δόσεις που προτείνονται είναι συχνά ανέφικτες, με οικογένειες να αγωνίζονται να σώσουν το σπίτι τους ενώ η ακρίβεια κατατρώει τα «κουτσουρεμένα» εισοδήματά τους . Οι καταγγελίες για πιεστικές τακτικές πληθαίνουν, με τους δανειολήπτες να νιώθουν παγιδευμένοι σε έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σπαρακτική κραυγή κτηνοτρόφου! "Έχω δύο τάφους στον στάβλο- Έμεινα εγώ, η γκλίτσα και τα κουδούνια… τίποτα άλλο"
Το πρόγραμμα «Ηρακλής» και η εγκατάλειψη των πολιτών
Το πρόγραμμα «Ηρακλής», με κρατικές εγγυήσεις, επέτρεψε στις τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κόκκινα δάνεια, αλλά για τους δανειολήπτες η κατάσταση επιδεινώθηκε . Οι servicers, που διαχειρίζονται πλέον 78,2 δισ. ευρώ, με 24,4 δισ. σε στεγαστικά και 16,5 δισ. σε καταναλωτικά δάνεια, λειτουργούν με σκληρότητα, πιέζοντας για ρυθμίσεις που σπάνια ανταποκρίνονται στις δυνατότητες των οφειλετών . Τα προγράμματα προστασίας για ευάλωτες ομάδες, αν και υπάρχουν, πνίγονται στη γραφειοκρατία, αφήνοντας χιλιάδες χωρίς στήριγμα.
Σε χιλιάδες περιπτώσεις οι λύσεις που προτείνονται δεν είναι εφικτές αφού τα εισοδήματα των περισσοτέρων είναι «κουτσουρεμένα». Το ερώτημα είναι αν το κράτος μπορεί να αντιληφθεί την κρίσιμη κάτασταση στην οποία έχουν περιέλθει οι δανειολήπτες και κατά πόσο ουσιαστικά μπορούν να βοηθηθούν ή θα μείνουν «όμηροι επ αόριστον».
