Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει ότι θα κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μακροπρόθεσμα, καταλήγοντας στο εν λόγω συμπέρασμα ήδη από τον Μάιο.
Η Τατιάνα Στανόβαγια (Tatyana Stanovaya), ερευνήτρια στο Carnegie Endowment, γράφει για αυτό σε ένα άρθρο για τους New York Times.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το “ευχαριστώ” του Πούτιν στον Ερντογάν–Κάνει λόγο για πρόοδο στο θέμα εξαγωγής δημητριακών από Ουκρανία
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία, στον πέμπτο μήνα του και χωρίς τέλος, μπορεί να είναι εξαντλητικός. Ωστόσο, ανώτεροι αξιωματούχοι του Κρεμλίνου επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι η Ρωσία, κερδίζοντας το πάνω χέρι στην ανατολική Ουκρανία, θα επιτύχει όλους τους στόχους της. Αυτό μπορεί να φαίνεται δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Άλλωστε, η Ρωσία αναγκάστηκε να υποχωρήσει από το Κίεβο, γνώρισε αρκετές στρατιωτικές ανατροπές, αντιμετώπισε κυρώσεις σε πρωτοφανή κλίμακα και υποβλήθηκε σε μια χορωδία διεθνούς καταδίκης», γράφει η ίδια.
«Με βάση τη δημόσια ρητορική, τις πολιτικές κινήσεις και τις ανεπίσημες συζητήσεις με τους μυημένους, μπόρεσα να επεξεργαστώ —όσο είναι δυνατόν— τα περιγράμματα της τρέχουσας σκέψης του Κρεμλίνου. Αυτό που είναι πολύ σαφές είναι ότι στα τέλη Μαΐου, το Κρεμλίνο κατέληξε στο σταθερό συμπέρασμα ότι κερδίζει αυτή τη σύγκρουση μακροπρόθεσμα. Και ο Πούτιν, σε αντίθεση με τους πρώτους χαοτικούς μήνες, έχει πλέον ένα ξεκάθαρο σχέδιο», προσθέτει η Στανόβαγια.
«Αποτελούμενο από τρεις κύριες διαστάσεις, το σχέδιο είναι ένα είδος στρατηγικής ρωσικής κούκλας. Κάθε πτυχή ταιριάζει σε μια άλλη, που ισοδυναμεί με ένα μεγάλο σχέδιο που υπερβαίνει κατά πολύ την Ουκρανία, αλλά επικεντρώνεται σε αυτήν. Μπορεί να ακούγεται εξαιρετικά φανταστικό, και σίγουρα αποκαλύπτει πόσο εκτός πραγματικότητας -για να το θέσω ήπια- είναι ο Πούτιν. Αλλά είναι σημαντικό για τη Δύση, της οποίας η απάντηση κυμάνθηκε μεταξύ αντιπαράθεσης και συναίνεσης, να κατανοήσει το πλήρες εύρος των ελπίδων του Πούτιν καθώς συνεχίζει να αξιολογεί τον ρόλο της στην υπεράσπιση της Ουκρανίας από τη ρωσική επιθετικότητα», τονίζει η ερευνήτρια.
Ο Πούτιν πιστεύει ότι μακροπρόθεσμα θα κερδίσει αυτή τη σύγκρουση, πιστεύει η συγγραφέας. Και, σε αντίθεση με τους πρώτους μήνες των εχθροπραξιών, το Κρεμλίνο έχει πλέον ένα «ξεκάθαρο σχέδιο». Αποτελείται από τρεις συμπληρωματικούς στόχους:
- Εδαφικές εξαγορές. Η κατάληψη της ανατολικής Ουκρανίας και η διατήρηση των κατακτήσεων στο νότο. Ο Πούτιν το θεωρεί πιθανό λόγω του γεγονότος ότι η Δύση έχει δείξει τα όρια της στρατιωτικής της υποστήριξης στην Ουκρανία και, γενικά, δεν έχει ξεπεράσει τις «κόκκινες γραμμές» που εξέφρασε το Κρεμλίνο. Ως εκ τούτου, η Μόσχα υπολογίζει στην προώθηση των στρατευμάτων της στο Ντονμπάς και τη διατήρηση των υπόλοιπων κατεχόμενων εδαφών.
- Εξαναγκασμός της Ουκρανίας σε παράδοση. Αυτό εκφράζεται, κατά τη γνώμη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με την αποδοχή των προϋποθέσεων για «αποναζιστικοποίηση» και «αποστρατιωτικοποίηση». Και στο σπάσιμο της συνεργασίας με τη Δύση. Σύμφωνα με τη Στανόβαγια, το Κρεμλίνο αναμένει ότι σε ένα ή δύο χρόνια η Ουκρανία θα εξαντληθεί οικονομικά τόσο πολύ που οι ελίτ θα αλλάξουν και θα είναι σε θέση να εφαρμόσουν αυτές τις αλλαγές χωρίς να χρειάζεται να εισβάλουν στο Κίεβο.
- Ο τρίτος στόχος είναι νέες συμφωνίες με τη Δύση στη βάση μιας διαφορετικής διεθνούς τάξης. Ο Πούτιν δεν είναι αντιδυτικός, πιστεύει η συγγραφέας. Αλλά για αυτόν υπάρχει μια «κακή» Δύση των σημερινών πολιτικών ελίτ και μια «καλή» Δύση των απλών πολιτών και των επιχειρήσεων που θέλουν να συνεργαστούν με τη Ρωσία. Το Κρεμλίνο υπολογίζει στην κρίση γύρω από την Ουκρανία και τη σχετική οικονομική καταιγίδα για να «σαρώσει» την τρέχουσα πολιτική ελίτ από την εξουσία, που θα αντικατασταθεί από εθνικούς ηγέτες όπως ο Ορμπάν, η Λεπέν ή ο Τραμπ, με τους οποίους θα είναι πιο εύκολο να συμφωνήσει.
Η συντάκτρια του άρθρου θεωρεί απραγματοποίητο το «σχέδιο Πούτιν», ειδικά στο τρίτο μέρος. Και πιστεύει ότι η κατάσταση θα γίνει πιο επικίνδυνη όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ρωσίας αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν θα λειτουργήσει.
