Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν πια αυταπάτες: δεν πιστεύουν ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ειλικρινής ως προς την πρόθεσή του να επιδιώξει ειρηνευτική συμφωνία με την Ουκρανία. Αντίθετα, έχουν επιλέξει μια στρατηγική που βασίζεται στην προσέγγιση του Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο να τον πείσουν να φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα και να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στο Κρεμλίνο.
Σύμφωνα με το Politico, η ευρωπαϊκή πλευρά θεωρεί ότι αυτή η τακτική είναι «win-win»: αν ο Τραμπ καταφέρει να διαπραγματευτεί το τέλος του πολέμου με ουσιαστικές εγγυήσεις ασφαλείας, θα είναι ευπρόσδεκτο. Αν όχι, θα έχει εκτεθεί ο Πούτιν και θα ενισχυθεί η πίεση για αυστηρότερες κυρώσεις.
Η «γραμμή» Μακρόν: Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη
Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Ευρωπαίος ηγέτης που είχε επενδύσει περισσότερο σε διπλωματικές επαφές με τον Πούτιν πριν την εισβολή, είναι πλέον κατηγορηματικός:
«Δεν πιστεύω ότι ο πρόεδρος Πούτιν θέλει ειρήνη. Νομίζω ότι θέλει την παράδοση της Ουκρανίας», δήλωσε πριν αναχωρήσει για την Ουάσιγκτον.
Το Politico αναφέρει ότι ο Πούτιν απαιτεί ακόμη περισσότερα από το Κίεβο, συμπεριλαμβανομένων κρίσιμων αμυντικών γραμμών, ενώ απορρίπτει την παρουσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ ως εγγύηση ασφαλείας μετά τον πόλεμο — κάτι που η Ουκρανία θεωρεί απαραίτητο.
Οι κυρώσεις ως μοχλός πίεσης
Με φόντο τις προετοιμασίες για πιθανή σύνοδο Ρωσίας–Ουκρανίας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πραγματοποίησαν έκτακτες συνομιλίες. Πέντε διπλωμάτες που μίλησαν στο Politico τόνισαν ότι υπάρχει βαθιά δυσπιστία απέναντι στο Κρεμλίνο, αλλά και αισιοδοξία ότι η Ουάσιγκτον θα τιμωρήσει τη Μόσχα αν αποδειχθεί πως ο Πούτιν είναι το βασικό εμπόδιο για την ειρήνη.
«Αν ο Πούτιν αποδείξει ότι δεν θέλει να τερματίσει τον πόλεμο, αυτό θα αναγκάσει τον Τραμπ να δράσει και θα ενισχύσει την επιχειρηματολογία υπέρ των κυρώσεων», δήλωσε ένας διπλωμάτης.
Το Politico σχολιάζει ότι ο Πούτιν υποχρεώθηκε να συναντηθεί με τον Τραμπ στην Αλάσκα μόνο μετά την επιβολή υψηλών δασμών από τις ΗΠΑ στην Ινδία για την αγορά ρωσικού πετρελαίου. Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι η κλιμάκωση κυρώσεων στο εμπόριο Ρωσίας–Κίνας.
Η συνάντηση στον Λευκό Οίκο και η διαχείριση του Τραμπ
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο Μαρκ Ρούτε, ο Μακρόν, ο Κιρ Στάρμερ και η Τζόρτζια Μελόνι βρέθηκαν στην Ουάσιγκτον για να στηρίξουν τις συνομιλίες του Ζελένσκι με τον Τραμπ. Αυτό συνέβη λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση του Τραμπ με τον Πούτιν στην Αλάσκα.
«Αυτό είναι μια συνεχής άσκηση διαχείρισης του Τραμπ για όλους – συμπεριλαμβανομένου και του Πούτιν», σχολίασε η Φιόνα Χιλ, πρώην σύμβουλος του Τραμπ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πλημμύρισαν τον Τραμπ με επαίνους, εκφράζοντας δημόσια ανακούφιση όταν φάνηκε να δίνει διαβεβαιώσεις για τον ρόλο των ΗΠΑ στις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία. Στο παρασκήνιο, όμως, επικεντρώνονται στην προώθηση νέων, πιο σκληρών οικονομικών μέτρων.
Η στάση της Ρωσίας: Υπεκφυγές και καθυστερήσεις
Η Μόσχα, μέσω του Σεργκέι Λαβρόφ, δηλώνει ότι δεν απορρίπτει συνομιλίες, αλλά προτείνει σταδιακή προετοιμασία από το επίπεδο των εμπειρογνωμόνων. Ο Πούτιν πρότεινε η σύνοδος να διεξαχθεί στη Μόσχα — πρόταση που απορρίφθηκε.
Ένας Γερμανός αξιωματούχος χαρακτήρισε αυτή την τακτική ως «ουσιαστικό τεστ της ρωσικής σοβαρότητας».
Το αδιέξοδο με τις εγγυήσεις ασφαλείας
Οι σύμμαχοι του Κιέβου προσπαθούν να βρουν τρόπο να προστατεύσουν την Ουκρανία από νέα ρωσική επίθεση.
Ο Ζελένσκι δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θα συμφωνήσει σε ειρήνη χωρίς ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας.
Ο Τραμπ υποσχέθηκε εγγυήσεις «τύπου Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ», χωρίς να δώσει λεπτομέρειες. Την Τρίτη, η «Συμμαχία των Προθύμων» συζήτησε το ζήτημα, ενώ ο Μάρκο Ρούμπιο ηγείται επιτροπής για την επεξεργασία των εγγυήσεων.
«Οι ομάδες σχεδιασμού θα συναντηθούν για να ενισχύσουν τα σχέδια παροχής ισχυρών εγγυήσεων ασφαλείας», δήλωσε ο Κιρ Στάρμερ.
Πολλά λόγια, λίγη δράση
Παρά τις δηλώσεις, η ακριβής μορφή των εγγυήσεων ασφαλείας παραμένει ασαφής, προκαλώντας σύγχυση στους συμμάχους του Κιέβου.
Οποιαδήποτε δύναμη θα χρειαζόταν «εντολή μάχης» για να αμυνθεί, αλλά δεν θα είχε αποστολή την επιβολή της ειρήνης.
Γάλλοι αξιωματούχοι προειδοποιούν να μην «αγοράσουμε κάτι θεωρητικό».
Ποιος θα ηγηθεί; Οι δυσκολίες των Ευρωπαίων
Ο Μακρόν και ο Στάρμερ θέλουν να δείξουν διεθνή ρόλο, αλλά αντιμετωπίζουν πολιτικές και οικονομικές πιέσεις.
Η Γερμανία δηλώνει ότι η στρατιωτική ανάπτυξη απαιτεί κοινοβουλευτική απόφαση, ενώ η Τουρκία αντιμετωπίζει πολιτικά εμπόδια από Ελλάδα και Κύπρο.
Η Πολωνία αποκλείει την αποστολή στρατευμάτων, επικαλούμενη την ανάγκη διατήρησης ισχυρής άμυνας στα σύνορα.
Η Μελόνι προτείνει σύμφωνο άμυνας αντί για στρατεύματα, φοβούμενη εμπλοκή σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Η στάση της Μόσχας και η αγωνία του Κιέβου
Η Ρωσία αντιτίθεται κατηγορηματικά στην ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, προειδοποιώντας για ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Για το Κίεβο, η συζήτηση γύρω από τις εγγυήσεις ασφαλείας είναι θλιβερά γνώριμη.
Η ένταξη στο ΝΑΤΟ παραμένει η προτιμώμενη λύση, αλλά έχει αποκλειστεί από τις ΗΠΑ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η δημιουργία εξατομικευμένης αποστολής προκαλεί ερωτήματα: ποιος θα στείλει στρατεύματα, υπό ποιους όρους, και ποιος θα πληρώσει;
Η ΕΕ δεν έχει καταλήξει σε σαφή στρατηγική, ενώ οι μάχες συνεχίζονται και το αδιέξοδο παραμένει.
