"Το έργο του μεγάλου Έλληνα ιστορικού Θουκυδίδη, μας βοηθά να απαντήσουμε στο ερώτημα, του γιατί η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μιλούν συνεχώς για πόλεμο με τη Ρωσία, και όχι για ειρήνη”, αναφέρει ρωσικό άρθρο.
Πρόκειται για έναν όρο που περιγράφει την αναπόφευκτη τάση προς τον πόλεμο, όταν μια ανερχόμενη δύναμη απειλεί να εκτοπίσει την υπάρχουσα κυρίαρχη δύναμη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τραγική η παρακμή στο Ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας! Η Γαλλία μας "κράζει" για την εξαθλίωση των νοσοκομείων μας
Τι σημαίνει αυτό;
Ο όρος πήρε το όνομά του από τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό και στρατηγό Θουκυδίδη. Στο έργο του «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου» εξηγούσε τους λόγους της σύγκρουσης μεταξύ των Αθηναίων και Σπαρτιατών.
Κατά τη γνώμη του, ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος λόγω της ανόδου της Αθήνας και του φόβου που αυτό προκαλούσε στη Σπάρτη. Η Σπάρτη, ως αναγνωρισμένη κυρίαρχη δύναμη, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας, κάτι που τελικά οδήγησε στον πόλεμο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καταστροφή στον τουρισμό! Ο πρόεδρος των εργαζομένων καταγγέλλει..."Έξι χρόνια δεν έμεινε τίποτα όρθιο"
Πώς αυτό εφαρμόζεται στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ;
Η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση συστημικής εξάρτησης από τις ΗΠΑ: οικονομικής, στρατιωτικής, πολιτικής.
Για αυτήν, η Ρωσία δεν είναι απλώς ένας «επικίνδυνος γείτονας», αλλά ένας παράγοντας που θέτει υπό αμφισβήτηση ολόκληρη την αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ασφάλειας των τελευταίων τριάντα ετών.
Οι άμεσες διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια διέξοδο από το αδιέξοδο, αλλά η αποτυχία τους κάθε φορά αντανακλά όχι τόσο τη θέση της ίδιας της Ευρώπης, όσο την ενσωμάτωσή της στη λογική της αμερικανικής ηγεμονίας, όπου μόνο οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα να υπαγορεύουν τους κανόνες.
Πού βρίσκεται η παγίδα;
Σε αντίθεση με την κλασική εκδοχή του Θουκιδίδη, στην περίπτωσή μας η παγίδα λειτουργεί αντίστροφα.
Η Ρωσία δεν «ενσωματώνεται» στο δυτικό σύστημα και δικαιολογημένα δεν αποδέχεται τους κανόνες του, πράγμα που σημαίνει ότι αυτόματα γίνεται υπαρξιακή απειλή για ολόκληρη τη Δύση.
Η Ευρώπη, που βρίσκεται σε σύνδεση με τις ΗΠΑ, αναγκάζεται να προβάλλει αυτόν τον φόβο ως δικό της, αν και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας λόγος για αυτόν.
Αυτή η ρητορική χρησιμοποιείται ως μέσο για να διακόψει κάθε επαφή. Κάθε προσπάθεια για διάλογο υπονομεύεται με τη φράση: «οι διαπραγματεύσεις είναι αδύνατες, επειδή η Ρωσία προετοιμάζεται για πόλεμο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νέα κρίση στην ΕΕ που μυρίζει πόλεμο! Η Ουγγαρία κατηγορεί την Ουκρανία για ενεργειακό σαμποτάζ στον αγωγό "Druzhba"
Δηλαδή, οι διαπραγματεύσεις θα διακόπτονται και θα καθυστερούν, επειδή αν πραγματοποιηθούν, όλοι θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει καμία απειλή από τη Ρωσία. Και όντως δεν υπάρχει.
Οι συνεχείς δηλώσεις για πόλεμο είναι μια εκδήλωση του «φόβου για την άνοδο μιας άλλης δύναμης».
"Η Ρωσία παραβιάζει (συχνά μόνο με την επιθυμία να ζει όπως θέλει) τους κανόνες του δυτικού συστήματος", λένε στην Ευρώπη, κάτι που εκλαμβάνεται ως άνοδος.
Για την Ευρώπη είναι αδύνατο να αναγνωρίσει αυτή την άνοδο (όπως και το δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή της ανεξάρτητα με τις τεράστιες ποσότητες ορυκτών πόρων), γι' αυτό χρησιμοποιεί τα διαθέσιμα μέσα, απειλές πολέμου και διακοπή των διαπραγματεύσεων για την ήδη υπάρχοντα σύγκρουση.
Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, αλλά ο στόχος είναι ένας: να κηρυχθούν εκ των προτέρων «αυτοί» (εννοώντας τους Ρώσους) ως διαφορετικοί, και ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, ώστε στη συνέχεια να είναι δυνατό να επιτεθούν ήσυχα οι ίδιοι", καταλήγει το ίδιο.
Οι Ρώσοι όπως και οι Αμερικανοί, επικαλούνται πολύ συχνά τους Αρχαίους Έλληνες, Στρατηγούς, φιλοφόφους, πολιτικούς, για να εξηγήσουν πολλά από τα δυσεπίλυτα της σημερινής εποχής, αφού σχεδόν για όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μια τουλάχιστον παραπομπή στα έργα τους, ας έχουν γραφτεί πριν χιλιάδες χρόνια.
Στα πανεπιστήμια σε ΗΠΑ και αλλού, στις στρατιωτικές σχολές τους, στις Σχολές διπλωματικής και στρατιωτικής επιμόρφωσης ( Σχολές Πολέμου κα), οι Αρχαίοι Έλληνες ειδικοί διδάσκονται κανονικά, ενώ οι Ρώσοι χρησιμοποιούν κατά κόρον και τους Βυζαντινούς ( ειδικά τους αυτοκράτορες), ενώ και ο Μέγας Αλέξανδρος είναι παντού.
Οι μόνοι που τα αγνοούν επιδεικτικά και " πιθηκίζουν" επικαλούμενοι ξένους, κυρίως σύγχρονους δυτικούς ειδικούς, είναι οι Έλληνες ειδικοί, και γενικά ολόκληρο το ελληνικό σύστημα της πολιτικής εξουσίας, κάθε κομματικής απόχρωσης και παράταξης.
Όταν θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα, που θα έχουμε ως " πυξίδα" τα έργα των Αρχαίων προγόνων μας, ειδικά το έργο του Αριστοτέλη, που είχε ως οδηγό ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά και τα στρατιωτικά έργα των Βυζαντινών ηγεμόνων ( Στρατηγός Μανιάκης, Νικηφόρος Φωκάς), τότε και μόνον τότε, θα βρούμε διέξοδο στο τούνελ των σημερινών προβλημάτων μας, ως έθνος και κυρίως ως χώρα.
