Υπάρχει πολύς φόβος αυτή τη στιγμή σε όλη τη Δύση, καθώς ο ενθουσιασμός μετά την επίθεση με ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη το Σαββατοκύριακο , στα πλαίσια της λεγόμενης «Επιχείρηση Ιστός Αράχνης» του Κιέβου φθίνει ενώ γίνεται απολύτως σαφές ότι η ουκρανική επίθεση δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο επιτυχής όσο υποδήλωναν οι αρχικοί ισχυρισμοί.
Γιατί φόβος; Η ελίτ της Μόσχας έχει σιωπήσει. Αφού ταπεινώθηκε με τις ντροπιαστικές επιθέσεις, ο Πούτιν είναι βέβαιο ότι θα απαντήσει.
Ορισμένοι ωστόσο Δυτικοί αναλυτές ανησυχούν ότι αυτή η απάντηση μπορεί να μην περιοριστεί μόνο στην Ουκρανία.
Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεσπάσει
Πολλοί σχολιαστές, ιδιαίτερα αξιοσημείωτοι δεξιοί σχολιαστές όπως ο παρουσιαστής της εξαιρετικά δημοφιλούς εκπομπής War Room, Steve Bannon, ανησυχούν ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει γρήγορα, επισημαίνει Αμερικανικό ΜΜΕ, αναφέροντας:
Για να είμαστε σαφείς, υπάρχει κάποια βάση σε αυτούς τους φόβους.
Είμαστε ίσως τώρα πιο κοντά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο από ότι ήμασταν στην Κρίση των Πυραύλων της Κούβας.
Ευτυχώς, όμως, τα πράγματα δεν είναι όλα όπως φαίνονται στη Μόσχα. Το Κρεμλίνο, παρά την παρότρυνση ενός θυμωμένου Ρώσου σχολιαστή, δεν έχει κανένα συμφέρον ή στρατηγικό κίνητρο να επεκτείνει τη σύγκρουση ώστε να συμπεριλάβει την Ευρώπη.
Πολλοί στη Δύση έχουν παρομοιάσει την επίθεση με το «Περλ Χάρμπορ» της Ρωσίας, αλλά η επίθεση της Ουκρανίας δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο θανατηφόρα ή καταστροφική όσο η επίθεση της Ιαπωνίας στην Αμερική στις 7 Δεκεμβρίου 1941.
Μια καλύτερη αναλογία θα μπορούσε να είναι η Επίθεση Τετ στο Βιετνάμ - δηλαδή, μια σοκαριστική και οπτικά ενοχλητική στιγμή που αποσκοπεί να διαψεύσει τις αμφιλεγόμενες αναφορές των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την επιτυχία της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» και να θέσει υπό αμφισβήτηση την εσωτερική πολιτική σκηνή της Ρωσίας.
Ο Πούτιν δεν θέλει διεύρυνση του πολέμου
Τελικά, ο Πούτιν δεν έχει κανέναν καλό λόγο να διεξάγει έναν ευρύτερο πόλεμο εναντίον της Ευρώπης.
Το έχει πει επανειλημμένα αυτό καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, ακόμη και όταν οι υφιστάμενοί του, όπως ο πρώην πρόεδρος και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ζητούν πυρηνικό πόλεμο κάθε φορά που η Ρωσία βιώνει μια μικρή οπισθοδρόμηση στην Ουκρανία.
Αυτές οι εκκλήσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
Είναι καθαρά θεατρικά έργα, χρήσιμα για τον Πούτιν, καθώς κρατούν τον ρωσικό λαό σε εγρήγορση και τους εχθρούς της Ρωσίας σε αγωνία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πούτιν απέφυγε να αναπτύξει μερικά από τα πιο καταστροφικά όπλα της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, ακόμη και όταν θα είχε νόημα από την οπτική γωνία του πεδίου της μάχης να το κάνει.
Αυτό αναμφίβολα οφείλεται στο ότι σε κάποιο επίπεδο, ό,τι και να λένε οι συμπατριώτες του, ο Πούτιν ανησυχεί για την πιθανότητα κλιμάκωσης και επιθυμεί να διατηρήσει τη σύγκρουση κάτω από το κατώφλι ενός παγκόσμιου πολέμου.
Πιέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι ο Πούτιν αντιμετωπίζει σημαντική εσωτερική πίεση για να κλιμακώσει τον πόλεμο. Σε αντίθεση με τις αναφορές της νεοσυντηρητικής τάξης των σχολιαστών, ο ρωσικός λαός δεν είναι ανόητος για τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Αξιόπιστες και ανεξάρτητες δημοσκοπήσεις δείχνουν τακτικά ότι η σαφής πλειοψηφία των Ρώσων είναι υπέρ του πολέμου.
Αλλά ο Πούτιν είναι ένας στρατηγικός παράγοντας και κατανοεί πλήρως ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει να κάνει με ένα ενωμένο δυτικό μπλοκ.
Γιατί να ρισκάρει να τους ενώσει επιτιθέμενος στην Ευρώπη, τον Καναδά ή ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες με κάποιο είδος μαζικών αντιποίνων για την υποστήριξή τους στην Ουκρανία;
Εάν ο Πούτιν αποφασίσει να επιτεθεί πλήρως στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, αυτό μπορεί να είναι κακό για τη Ρωσία.
Η Ρωσία ήδη κερδίζει στην Ουκρανία. Ο Πούτιν απλώς δεν έχει κανένα λόγο να επιδιώκει τον κίνδυνο κλιμακώνοντας περαιτέρω τον πόλεμο.
Η Ειρήνη είναι η μόνη καλή επιλογή για την Ουκρανία
Οι Ρώσοι έχουν ήδη καταφέρει αυτό που επιδιώκουν από τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Οι στρατηγικοί τους στόχοι - η διατήρηση της Κριμαίας, το άνοιγμα μιας χερσαίας γέφυρας προς τη χερσόνησο και η προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων εθνοτικών Ρώσων και ρωσόφωνων κατοίκων της ανατολικής Ουκρανίας υπό τον έλεγχό τους - έχουν επιτευχθεί προ πολλού.
Η κατάκτηση της δυτικής Ουκρανίας η οποία ότι και να λέει ο Πούτιν, έχει διατηρήσει μια ανεξάρτητη εθνική ταυτότητα από τη Ρωσία για αιώνες ,θα ήταν χρήσιμη για τους σκοπούς του και μπορεί να πραγματοποιηθεί, ωστόσο δεν πρέπει να θεωρείται ως ο κύριος στόχος του Κρεμλίνου.
Η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επιτευχθούν οι μεγαλεπήβολοι στόχοι της δηλαδή η ανακατάληψη των χαμένων εδαφών της στο νότο και την ανατολή, και ίσως ακόμη και της Κριμαίας.
Εάν η Ουκρανία θέλει να διατηρήσει την εθνική της επιβίωση, πρέπει να εγκαταλείψει αυτά τα σχέδια, να επικεντρωθεί στη διατήρηση των εδαφών που της έχουν απομείνει και να επιδιώξει άμεσο τερματισμό του πολέμου με αποδεκτούς όρους.
Τι μέλλει γενέσθαι
Η Ρωσία είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει αντίποινα τώρα.
Περιέργως, αυτά τα αντίποινα μπορεί να αναγκάσουν τον Τραμπ να αφήσει στην άκρη την προηγούμενη υλική του υποστήριξη προς την Ουκρανία υπέρ πραγματικών συνομιλιών με τον Πούτιν.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Τραμπ να ανεχθεί τα βίαια αντίποινα που έρχονται.
Ο Τραμπ μπορεί να έχει συμπεριφερθεί με έναν περίπλοκο και συγκεχυμένο τρόπο στην Ουκρανία μέχρι στιγμής, αλλά ο μεγάλος στόχος του παραμένει η επίτευξη μιας πραγματικής γεωπολιτικής συμφωνίας με τη Ρωσία που θα επαναφέρει την παγκόσμια τάξη και θα σταθεροποιήσει τις σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας.
Αυτό μπορεί να συμβεί μακροπρόθεσμα, εφόσον ο Τραμπ είναι σε θέση να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία με αποδεκτούς όρους.
