Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να παίρνει άσχημη τροπή, η Ευρώπη βρίσκεται και πάλι στο χείλος της αβεβαιότητας.
Η πιθανή επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στην Αμερικανική Προεδρία θα μπορούσε να αναστατώσει την «Γηραιά Ήπειρο», όσο ποτέ άλλοτε.
Η τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη
«Σήμερα, η Ευρώπη δεν κυβερνάται πλέον από ισχυρούς ηγέτες, που παλεύουν με πολλαπλές απειλές», επισημαίνει τουρκικό ΜΜΕ, αναφέροντας:
“Οι ανησυχίες αυξάνονται για την έλλειψη αποφασιστικής ηγεσίας εντός της ίδιας της Ευρώπης, όπως είδαμε στο παράδειγμα της αποχώρησης της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ από την πολιτική σκηνή μόλις 3 μήνες πριν από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.
Πολλοί στρατηγικοί εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που μπορούν να προσφέρουν ηγεσία, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και η Τουρκία, παραμένουν εκτός ένωσης παρά το γεγονός ότι είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έντι Ζεμενίδης: Μόνο η Ελλάδα και το Ισραήλ θα διαθέτουν F-35 στην Ανατολική Μεσόγειο
Επιπλέον, η ισχύς της ΕΕ έγκειται στην ικανότητά της να συνεργάζεται αποτελεσματικά, και αυτή η εσωτερική δομή απαιτεί την ταχεία επίτευξη συναίνεσης για όλα τα θέματα.
Ωστόσο, η τρέχουσα κατάσταση της ΕΕ δεν εμπνέει μεγάλη εμπιστοσύνη.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που δυσκολεύονται να καταλήξουν σε συναίνεση σε κρίσιμα ζητήματα όπως η υποστήριξη της Ουκρανίας, η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και η απάντηση στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, θα αντιμετωπίσουν ακόμη πιο σκληρές δοκιμασίες εάν εκλεγεί ο Τραμπ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έντι Ζεμενίδης: Μόνο η Ελλάδα και το Ισραήλ θα διαθέτουν F-35 στην Ανατολική Μεσόγειο
Κομβικός ο ρόλος του ΝΑΤΟ στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας
Εν μέσω έντονων συζητήσεων για την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ στη μεταψυχροπολεμική περίοδο, η υποστήριξη των χωρών μελών του ΝΑΤΟ στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας έφερε μια νέα πνοή στη συμμαχία.
Σε αυτό το σημείο, οι χώρες του ΝΑΤΟ επέδειξαν ενότητα και διατλαντική συνεργασία.
Ακόμη και ιστορικά ουδέτερες χώρες όπως η Νορβηγία και η Σουηδία έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Εάν κερδίσει ο Τραμπ, αυτό σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ) θα επικεντρωθούν στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και όχι στην Ευρώπη.
Η στάση του Τράμπ έναντι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ
Ο Τραμπ δεν θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, αλλά θα απέχει από την επίκληση του Άρθρου 5, εγείροντας ανησυχίες για τη συνοχή και τη συνοχή του ΝΑΤΟ, ενώ έχει επικρίνει τις χώρες της ΕΕ, ότι δεν παρέχουν επαρκή υποστήριξη για τα οικονομικά βάρη του ΝΑΤΟ.
Η μείωση της αμερικανικής υποστήριξης θα ήταν καταστροφή για την ΕΕ, η οποία έχει βασίσει την άμυνά της στο ΝΑΤΟ τα τελευταία 79 χρόνια.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ο Τράμπ υποσχέθηκε να επιλύσει τον αιματηρό πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας σε μια μέρα, κάτι που θα απαιτούσε μια συμφωνία που πιθανότατα θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια εδάφους της Ουκρανίας.
Αυτό το σενάριο θα ήταν ταπεινωτικό για την ΕΕ, η οποία υπερασπίζεται σθεναρά την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.
Αν και η Ευρώπη θα εξακολουθούσε να προσπαθεί να βοηθήσει την Ουκρανία, τέτοιες προσπάθειες πιθανότατα θα οδηγούσαν σε σύγκρουση με τον Τραμπ.
Ενώ ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υποστηρίζουν τη συνέχιση της υποστήριξης για την Ουκρανία, άλλες μπορεί να απέχουν από το να αντικρούσουν τη θέση του Τραμπ.
Οι τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που υποστηρίζουν την Ουκρανία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Νορβηγία, είναι όλες μέλη του ΝΑΤΟ και μόνο η Γερμανία είναι μέλος της ΕΕ.
Αν και η Γερμανία είναι ένας οικονομικός γίγαντας, είναι ένας στρατιωτικός νάνος και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό που αφήνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Εάν η Ουκρανία αναγκαστεί να αποδεχθεί την απώλεια εδάφους, μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να προσαρμοστεί η ΕΕ σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, θα επικεντρωθεί στην ανοικοδόμηση του φθαρμένου στρατού και της οικονομίας της, αποτελώντας λιγότερη άμεση απειλή για την ΕΕ στο μεταξύ, δίνοντας στην ΕΕ χρόνο να ενισχύσει την άμυνά της.
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, η οποία βασίζεται εδώ και πολύ καιρό σε ένα σύστημα πολεμικής οικονομίας, η ΕΕ αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό οικονομικό τοπίο.
Παρατηρούμε ότι η Ευρώπη πρέπει τώρα να μεταφέρει τα κεφάλαιά της από την κοινωνική πρόνοια στην αμυντική βιομηχανία.
Αυτό δείχνει επίσης ότι ο δεξιός εξτρεμισμός, ο οποίος έχει ήδη αυξηθεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, μπορεί να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο στις ευρωεκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο.
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να προστατεύσουν το μέλλον τους
Υποστηρίζοντας την ΕΕ μετά το Brexit, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει καθυστερήσει την "προέλαση" των ακροδεξιών κομμάτων στη Γερμανία και την Ιταλία.
Ωστόσο, η προοπτική επανεκλογής του Τραμπ πιθανότατα θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Όπως το έθεσε εύστοχα η Μέρκελ, οι Ευρωπαίοι πρέπει να οικειοποιηθούν τη μοίρα τους. Η ουκρανική σύγκρουση, η οποία είναι ουσιαστικά ένα ευρωπαϊκό ζήτημα, απαιτεί προληπτικά και όχι παθητικά μέτρα.
Η αντιμετώπιση πιθανών τρωτών σημείων ασφαλείας που μπορεί να προκύψουν από τη μείωση της αμυντικής ομπρέλας των Ηνωμένων Πολιτειών υπό την κυβέρνηση Τραμπ είναι ένα κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Ενώ οι Αμερικανοί ψηφοφόροι μπορεί να έχουν βαρεθεί την Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να έχουν αυτή την πολυτέλεια.
Αυτή η πραγματικότητα είναι άλλη μια κλήση αφύπνισης για την Ευρώπη ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί τη συλλογική ασφάλεια της γηραιάς ηπείρου στις ιδιοτροπίες των Αμερικανών ψηφοφόρων.
Η ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης αμυντικής πολιτικής πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.»
Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να πιαστεί ξανά απροετοίμαστη, όπως συνέβη με το Brexit και την προηγούμενη Προεδρία του Τραμπ.
Η ήπειρος πρέπει να ξεπεράσει τις αβεβαιότητες και να διασφαλίσει την ασφάλεια και τη σταθερότητά της αναλαμβάνοντας την ευθύνη και εφαρμόζοντας γρήγορες, στρατηγικές πολιτικές.
Η άμεση δημιουργία-ανάπτυξη του Ευρωστρατού αποτελεί μονόδρομο.
