Εκτός από τη χερσαία εισβολή και τις αεροπορικές επιδρομές από τη Ρωσία, που καταπονούν τόσο τον ουκρανικό όσο και τον ρωσικό στρατό μέσα και γύρω από το Κίεβο, υπάρχει ένα άλλο στρώμα μάχης που συμβαίνει στον αέρα, μια μη επανδρωμένη μορφή μάχης που αποδεικνύεται θανατηφόρα.
Τα drones έχουν γίνει εργαλείο τόσο των εισβολέων όσο και της αντίστασης στην Ουκρανία, τόσο για συλλογή πληροφοριών όσο και για επιθέσεις. Εν όψει της εισβολής, η Ουκρανία φέρεται να έστειλε χειροκίνητα αναγνωριστικά UAV στη Λευκορωσία για να συγκεντρώσει πληροφορίες σχετικά, με τις προετοιμασίες και τις κινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων που οργανώθηκαν εκεί. Αν και αυτό, είναι καλύτερο από την απουσία πληροφοριών, η χρησιμότητά του ήταν περιορισμένη επειδή η αναγνώριση από μόνη της δεν μπορούσε να αναλύσει τα μοτίβα των κινήσεων των στρατευμάτων, για να δημιουργήσει μια κατανόηση για το πώς εξελίσσονταν τα σχέδια της Ρωσίας.
Πριν από την εισβολή, οι αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Ρωσία φέρεται να χρησιμοποιούσαν μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να διεξάγουν επιχειρήσεις «στρατιωτικής εξαπάτησης», με σκοπό να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι η Ουκρανία ήταν ο επιτιθέμενος. Η Ρωσία φέρεται να οργάνωσε πολλές επιθέσεις με drone, χρησιμοποιώντας μη επανδρωμένα τετρακόπτερα που, όπως ισχυρίζεται, πραγματοποιήθηκαν από την Ουκρανία. Αυτά τα drones σχεδόν πάντα, σημειώνονταν με ναζιστικά σύμβολα για να ενισχύσουν τα μηνύματα της Ρωσίας σχετικά με τη φασιστική απειλή που προέρχεται από την Ουκρανία.
Η Ουκρανία ισχυρίστηκε ότι, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της έχουν καταστρέψει αρκετές εκατοντάδες ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα. Αυτός ο αριθμός φαίνεται υψηλός, δεδομένου του περιορισμένου μεγέθους του οπλοστασίου των drone της Ουκρανίας πριν από την εισβολή. Εάν η Ουκρανία διέθετε μια μεγάλη και τρομερή δύναμη drone, είναι απίθανο οι Ρώσοι να έστελναν μια τεθωρακισμένη συνοδεία μήκους 40 μιλίων.
Η Ουκρανία είχε επιτυχία εναντίον των ρωσικών στρατευμάτων εντός των συνόρων της, χρησιμοποιώντας τα 20 περίπου τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar που αγόρασε πριν από αρκετά χρόνια . Αλλά αυτό οφείλεται εν μέρει, στην αδυναμία των ρωσικών αρμάτων μάχης να κινηθούν γρήγορα μέσα στη λάσπη. Σε λίγες εβδομάδες, όταν ο καιρός αλλάξει και το έδαφος σκληρύνει στην Ουκρανία, μπορεί να δούμε μια πιο κινητή ρωσική προέλαση. Η Ρωσία αναμφίβολα θα συνεχίσει να στοχεύει αεροπορικές επιδρομές, σε αεροδρόμια που χρησιμοποιούνται από τις ουκρανικές δυνάμεις για την εκτόξευση drones.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ενέκρινε πρόσφατα την αμερικανική χρηματοδότηση για να ενισχύσει το οπλοστάσιο των οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών της Ουκρανίας. Αυτό είναι μια ένδειξη της σημασίας του μη επανδρωμένου πολέμου, που ξεπερνά τον συμβατικό πόλεμο. Στην πραγματικότητα, μπορεί να μην ξαναδούμε τανκς σε μάχη πουθενά στον κόσμο μετά από αυτόν τον πόλεμο, τώρα που είναι προφανές ότι μπορούν τόσο εύκολα να απενεργοποιηθούν ή να καταστραφούν από σχετικά φθηνά drones.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η Δύση έχει κάνει πολλά για να εμποδίσει την Τουρκία να κατασκευάζει μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar, συγκεκριμένα απαγορεύοντας τις εξαγωγές των ηλεκτροοπτικών καμερών Wescam CMX-15D που κατασκευάζονται στον Καναδά και των κινητήρων Rotax 912 της Αυστρίας, που η Τουρκία προτιμούσε να χρησιμοποιήσει για την κατασκευή τους.
Γιατί η Ρωσία δεν κυριαρχεί σε αυτόν τον μη επανδρωμένο πόλεμο; Η Ρωσία δεν διαθέτει αποτελεσματικό drone αέρος-εδάφους. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μάχης Orion, που παράγεται από την εταιρεία Kronshtadt και χρησιμοποιείται από τον ρωσικό στρατό, δεν συγκρίνεται με το τουρκικό Bayraktar, το οποίο παράγει η εταιρεία Baykar. Αν και το Orion αναμενόταν, να ανταγωνιστεί το Bayraktar όταν προσφερόταν προς πώληση σε άλλες χώρες.
Αυτό που έχει η Ρωσία είναι η τακτική αεροπορική υπεροχή με τη χρήση μαχητικών αεροσκαφών, η οποία βοηθά να διατηρείται «καθαρός» ο ουρανός από drones Bayraktar.
Ένας περιορισμός που μπορεί να επηρεάσει τον πόλεμο, είναι το χρονοδιάγραμμα παραγωγής της Τουρκίας για το Bayraktar. Ο αργός κύκλος παραγωγής ήταν πρόβλημα από την αρχή. Ο ανεφοδιασμός του ουκρανικού στρατού, θα πάρει χρόνο που μπορεί να μην συμβαδίζει με τα γεγονότα στο έδαφος.
Το Bayraktar χρησιμοποιήθηκε πριν από δύο χρόνια στη Λιβύη από την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας στα δυτικά και αποδείχθηκε επιτυχές, στη διεξαγωγή χτυπημάτων ακριβείας, αλλά ανεπιτυχές όταν παρείχε υποστήριξη από κοντά για κινήσεις εδάφους, καθώς το σύστημα ήταν επιρρεπές στην αεράμυνα. Είναι πιθανό η αποτελεσματικότητα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar, να μειωθεί εάν τα ρωσικά στρατεύματα πιέσουν περαιτέρω στην Ουκρανία και πάρουν περισσότερο έδαφος, καθιστώντας τα UAV εξίσου ευάλωτα στη ρωσική αεράμυνα, όπως το Pantsir.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το επιχειρησιακό βεληνεκές των μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar είναι περιορισμένο. Ελέγχονται από επίγειο σταθμό αντί για δορυφορικές επικοινωνίες. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα, θα εκτοξευθούν εντός εμβέλειας του ρωσικού πυροβολικού και σίγουρα εντός της εμβέλειας των ρωσικών πυραύλων κρουζ. Οι ΗΠΑ πετούν σκιώδη μη επανδρωμένα αεροσκάφη από την Πολωνία, αλλά δεν έχουν προσφερθεί να βοηθήσουν την Ουκρανία επειδή η χρήση τους, θα αποτελούσε μια αμερικανική είσοδο στον πόλεμο, μια γραμμή που δεν είναι διατεθειμένος να περάσει ο Πρόεδρος Μπάιντεν.
Οι ΗΠΑ στέλνουν μικρά περιπλανώμενα UAV Switchblade στην Ουκρανία , αλλά αυτά είναι πιθανό να έχουν οριακό αντίκτυπο. Το Switchblade 300 έχει μικρό ωφέλιμο φορτίο και σχεδιάστηκε ως όπλο κατά προσωπικού. Η τελευταία έκδοση, το Switchblade 600, περιέχει ένα μικρό πυρομαχικό κατά της θωράκισης. Δεδομένου του μεγέθους και της ισχύος πυρός του, θα έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα κατά των τεθωρακισμένων οχημάτων.
Επί του παρόντος, η Ρωσία φαίνεται να εδραιώνει τα κέρδη της στην ανατολική Ουκρανία. Καθώς αυτό συμβαίνει, θα δώσει στη Ρωσία χρόνο να αξιολογήσει τις θέσεις της, να εισαγάγει πρόσθετα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχει στην κατοχή της στο πεδίο της μάχης και να φέρει αντιαεροπορικά συστήματα για να αμυνθεί από drones, όπως είδαμε ότι ήταν επιτυχής στην αντιμετώπιση του Bayraktar στη Λιβύη.
Για την Ουκρανία, το οπλοστάσιο drone της θα συνεχίσει πιθανότατα να είναι αποτελεσματικό στην προστασία της μπροστινής γραμμής στρατευμάτων της, αλλά αναποτελεσματικό σε εδάφη που αρπάζει η Ρωσία. Εάν η Ουκρανία βρεθεί σε θέση να χρειαστεί να πάρει πίσω εδάφη, θα χρειαστεί επιθετικά drones μεγαλύτερης εμβέλειας με δορυφορικές επικοινωνίες.
Εκτός από τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ παράγει τέτοια drones. Το Ισραήλ θα πρέπει να ισορροπήσει τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία για να αποφασίσει εάν θα τις διαθέσει.
Λόγω των προκλήσεων που θέτει αυτός ο μη επανδρωμένος πόλεμος και στις δύο πλευρές του αγώνα, είναι πιθανό να δούμε πρόσθετα μοντέλα UAV με διευρυμένες και αποφασιστικές δυνατότητες να εισέρχονται στο πεδίο της μάχης, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το ερώτημα είναι: Θα μπορέσουν να τα προμηθευτούν πρώτα η Ρωσία ή η Ουκρανία;
