Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι τραγική και συγκλονιστική. Αποτελεί μια απρόκλητη επίθεση εναντίον ενός κυρίαρχου έθνους. Αποκαλύπτοντας τις επιθετικές και επεκτατικές φιλοδοξίες του Προέδρου Πούτιν, αυτή η εισβολή πιθανότατα θα επιφέρει την επιστροφή μιας Ευρώπης που πλήττεται από στρατιωτικοποιημένη διαίρεση.
Ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή, παρά την εντυπωσιακή διατλαντική αλληλεγγύη και την πλήρη επίγνωσή του ότι η Δύση, θα απαντούσε επιβάλλοντας αυστηρές οικονομικές κυρώσεις και ενισχύοντας ουσιαστικά την ανατολική πλευρά του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μας κρύβουν κάτι; Ρωσικά ΜΜΕ: Το USS Harry Truman από το Ιόνιο αναμένει εντολή για No fly Zone πάνω από την Ουκρανία
Ο Πούτιν έχει μιλήσει τελευταία για όχι μόνο να τραβήξει την Ουκρανία πίσω στο ρωσικό «μαντρί», αλλά και να πείσει το ΝΑΤΟ να αποσύρει δυνάμεις από τα νέα του κράτη μέλη στην Κεντρική Ευρώπη, (αναιρώντας έτσι την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που χτίστηκε από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991). Η ετοιμότητά του να εισβάλει στην Ουκρανία, δείχνει μια απερισκεψία που θα μπορούσε να εκδηλωθεί σε στρατιωτική δράση αλλού.
Τέσσερις εβδομάδες μετά τον μεγαλύτερο πόλεμο που έχει πολεμήσει η Ρωσία, από τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν (1979), ο Πρόεδρος Πούτιν, αντιμετωπίζει ένα επικείμενο δίλημμα στο στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό και τη φθορά του υλικού και του εξοπλισμού στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με μια γνωστή ρωσική στρατιωτική παροιμία z helezo ne voiuet (το σίδηρο δεν μπορεί να πολεμήσει): οι επιτυχίες που σημειώθηκαν στον αγώνα από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας ενόψει της εισβολής της Ρωσίας, απεικονίζουν το νόημά της. Η φύση του επικείμενου διλήμματος του Πούτιν, πηγάζει από τις απώλειες στρατιωτικού προσωπικού και υλικού, τον πόλεμο που εισέρχεται σε μια παρατεταμένη φάση φθοράς και, τελικά, το ερώτημα για πόσο καιρό ο συμβατικός στρατός της Ρωσίας μπορεί να αντέξει μια τέτοια σύγκρουση. Είτε θα χρειαστεί να βρει έναν δρόμο προς την ειρήνη - έστω και προσωρινά - είτε να επιλέξει να κλιμακώσει τον πόλεμο.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσίας, εκτέλεσαν άσχημα τον σχεδιασμό της εισβολής που είχε τις ρίζες του σε ψευδείς πολιτικοστρατιωτικές υποθέσεις, οι οποίες προσάραξαν τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Οι προπολεμικές προετοιμασίες, παρεμποδίστηκαν από την υποτίμηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων και του επιπέδου προθυμίας, να αντισταθεί στις δυνάμεις εισβολής, καθώς και από τη μυστικότητα γύρω από τη σχεδιαζόμενη επίθεση που άφησε το βασικό προσωπικό ( Ρωσικό ) στο σκοτάδι.
Η στρατιωτική «καταστροφή» της Ρωσίας προέκυψε από πρώιμα λάθη, έλλειψη εφαρμογής δυνατοτήτων υψηλής τεχνολογίας στην αρχική περίοδο του πολέμου, απουσία συνεχών προσπαθειών υποβάθμισης της αεράμυνας ή διακοπής της διοίκησης και ελέγχου και λανθασμένους υπολογισμούς, όσον αφορά τις υλικοτεχνικές απαιτήσεις. Κατά συνέπεια, η Μόσχα έχει καταφύγει σε ανηλεείς βομβαρδισμούς μη στρατιωτικών υποδομών, κυρίως κατά της Μαριούπολης.
Υπάρχουν αξιόπιστες δυνάμεις συνέχειας στη διάθεση της Ρωσίας;
Αυτό περιλαμβάνει πρώτα την κατανόηση της κλίμακας της τρέχουσας δέσμευσής της. Δεύτερον, η διατήρηση του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού για την εναλλαγή μονάδων στο πεδίο και την αναπλήρωση των απωλειών, μπορεί να περιπλέκεται από την επικείμενη εαρινή στρατολογία Ρώσων στρατευσίμων.
Τέλος, οι απώλειες ρωσικού υλικού και τα πιθανά επίπεδα απώλειας τις επόμενες εβδομάδες, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου σύγκρουσης θέσης εγείρουν ερωτήματα, για το πόσο καιρό η Μόσχα βλέπει το παράθυρο ευκαιρίας να τερματίσει τον πόλεμο με τη βία (πιθανώς να απαιτεί μαζική κλιμάκωση) ή να συνάψει μια ειρηνευτική συμφωνία.
Οι αναφορές της Ουκρανίας και της Δύσης για τα ρωσικά κλιμάκια, έχουν καθορίσει τις τακτικές ομάδες των ταγμάτων (BTG). Αυτό είναι λανθασμένο, καθώς η ιδέα των BTG που σχηματίστηκαν τα τελευταία χρόνια (φτάνοντας συνολικά τους 168 τον Αύγουστο του 2021), είναι ότι επανδρώνονται πλήρως από kontraktniki (σύμβαση προσωπικού).
Αυτή είναι η πραγματική διάκριση μεταξύ BTG και ταγμάτων, με προσαρτήσεις στις ρωσικές χερσαίες δυνάμεις, στις αερομεταφερόμενες δυνάμεις (VDV) και στο Ναυτικό Πεζικό. Ρώσοι στρατεύσιμοι, που υπηρετούν σε ορισμένα από αυτά τα τάγματα που πολεμούν στην Ουκρανία, αποδεικνύουν ότι δεν είναι όλοι αυτοί οι σχηματισμοί BTG.
Οι ρωσικές χερσαίες επιχειρήσεις διεξάγονται σε επίπεδο ταξιαρχίας/συντάγματος. Δεν είναι σαφές, ποιο επίπεδο δυνάμεων παρακολούθησης θα μπορούσε ακόμη να αναπτύξει η Ρωσία. Μερικές από αυτές τις μονάδες μεγέθους τάγματος δεν είναι BTG, γεγονός που υποδηλώνει, ότι επιπλέον BTG συγκρατούνται για πιθανή μεταγενέστερη ανάπτυξη.
Αυτές οι ενδείξεις για ρωσικά στρατιωτικά κλιμάκια, αν και οι περισσότερες μπορεί να μην είναι πλήρως επανδρωμένες, είναι σημαντικές καθώς καταδεικνύουν ότι η Μόσχα δεν συγκρατεί απαραίτητα ανώτερες δυνάμεις παρακολούθησης.
Πολεμικό ανθρώπινο δυναμικό με κατάταξη νεοσυλλέκτων
Ωστόσο, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο απωλειών μάχης, για το ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό και την παρουσία στρατευσίμων στο μείγμα των δυνάμεών τους, ένα σημαντικό ζήτημα για τη διατήρηση του πολέμου είναι η επικείμενη ανοιξιάτικη νέα κατάταξη νεοσυλλέκτων στον στρατό την 1η Απριλίου.
Θα χρειαστούν περίπου τέσσερις εβδομάδες, για να ξεκινήσει αυτό να έχει αντίκτυπο στις προκλήσεις του πολεμικού ανθρώπινου δυναμικού με νέους νεοσύλλεκτους να φτάνουν σε μονάδες φρουράς. Εν τω μεταξύ, οι στρατεύσιμοι που υπηρετούν στην Ουκρανία θα υποχρεωθούν να υπογράψουν συμβάσεις, για να τους κρατήσουν στις ανεπτυγμένες μονάδες τους.
Η ανάγκη για εναλλαγές στρατευσίμων ( kontrakniki ) και η απαίτηση για αναπλήρωση των απωλειών, είναι πιθανό να κορυφωθούν με τη Μόσχα να κάνει δύσκολες επιλογές σε αυτόν τον τομέα, γύρω στις αρχές Μαΐου. Τέλος, το αναφερόμενο επίπεδο απωλειών για το ρωσικό στρατιωτικό υλικό παρουσιάζει επίσης τεράστιες προκλήσεις.
Τα τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία της Ουκρανίας για τις ρωσικές απώλειες, δείχνουν την κλίμακα της πρόκλησης: καταστράφηκαν αεροσκάφη (97), άρματα μάχης καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν (498), ελικόπτερα που καταστράφηκαν (121) (UNIAN, 22 Μαρτίου). Επιπλέον, η μείωση της εκτόξευσης πυραύλων κρουζ υψηλής ακρίβειας, μπορεί να υποδηλώνει ανησυχίες για τα αποθέματα.
Εν ολίγοις, το τρέχον επίπεδο απώλειας που βιώνει ο ρωσικός στρατός όσον αφορά το υλικό και το ανθρώπινο δυναμικό, εγείρει ερωτήματα σχετικά, με το πόσο καιρό το Κρεμλίνο οραματίζεται τη διατήρηση του πολέμου.
Εάν ο ρωσικός στρατός έχει περιορισμένες επιλογές, για την ανάπτυξη καλά εκπαιδευμένων και επαγγελματικών δυνάμεων παρακολούθησης ή για την επίλυση υλικοτεχνικών και συναφών ζητημάτων διατήρησης, είναι πιθανό ότι ο Πούτιν, να πρέπει να επιλέξει την κλιμάκωση με μη συμβατικό τρόπο-χημικά ή βιολογικά όπλα- ή να βρει μια πιο μακροπρόθεσμη λύση, για να διευκολύνει μια πολύ μεγαλύτερη περίοδο για να βομβαρδίσει τις μη στρατιωτικές υποδομές και να εφαρμόσει τακτικές τύπου Τσετσενίας/Συρίας.
Και οι δύο πλευρές μπορεί κάλλιστα, να πολεμήσουν μέχρι αμοιβαίας εξάντλησης. Οι διεθνείς κυρώσεις και το ανθρώπινο κόστος (chelovecheskaya zatratnost) για τις ρωσικές δυνάμεις, δεν εξαναγκάζουν τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο, αλλά αντιμετωπίζει όλο και πιο δύσκολες επιλογές τις επόμενες εβδομάδες καθώς προσαρμόζεται στην πραγματικότητα, ότι «ο σίδηρος δεν μπορεί να πολεμήσει».
