Σε άρθρο του Kenton White ,Λέκτορα Στρατηγικών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων το οποίο φιλοξενούν οι asiatimes.com, εκφράζονται έντονοι προβληματσμοί και φόβοι για το τι θα πράξει ο Πούτιν μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία ή ακόμη και πριν αυτός τελειώσει, καθώς και τις παρενέργειες ενός κατά λάθος κτυπήματος σε χώρα του ΝΑΤΟ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Υποστηρίζοντας Ουκρανούς ναζί από το 1953! Από την Επιχείρηση AERODYNAMIC της CIA μέχρι το σημερινό πόλεμο (Έγγραφα)
Αναφέρει συγκεκριμένα το υπόψιν άρθρο:
"Καθώς η ρωσική στρατιωτική δραστηριότητα πλησιάζει τα ουκρανικά σύνορα με το ΝΑΤΟ, η πιθανότητα άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και της συμμαχίας αυξάνεται. Στις 13 Μαρτίου, ρωσικά αεροσκάφη φέρεται ότι έπληξαν το Διεθνές Κέντρο Ειρηνευτικής και Ασφάλειας του Γιαβορίβ, 20 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία, μέλος του ΝΑΤΟ.
Η πιθανότητα του λάθους από τον ρωσικό ή του λευκορωσικό στρατό δεν μπορεί να αποκλειστεί . Λάθη συμβαίνουν σε όλους τους στρατιωτικούς "οργανισμούς", κάτι που φάνηκε έντονα τις τελευταίες ημέρες όταν η Ινδία εκτόξευσε κατά λάθος έναν πύραυλο στο Πακιστάν , δύο έθνη με πυρηνικά όπλα τα οποία τελούν σε κατάσταση υψηλής έντασης.
Η πιθανότητα αντιποίνων από το Πακιστάν ήταν σημαντική, αλλά σε αντίθεση με την Ουκρανία δεν υπάρχει ανοιχτή σύγκρουση που να μπερδεύει την κατάσταση. Αν είχε συμβεί ένα τέτοιο γεγονός μεταξύ της Πολωνίας και των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, για παράδειγμα, είναι απίθανο η πολωνική κυβέρνηση να είχε πειστεί ότι η εκτόξευση του πυραύλου ήταν λάθος.
Η ανησυχία σχετικά με τις προθέσεις της Ρωσίας βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο στα ανατολικά έθνη του ΝΑΤΟ σε σχέση με τα δυτικά.
Στις 15 Μαρτίου, οι πρωθυπουργοί της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας διακινδύνευσαν μια βόλτα με τρένο στην Ουκρανία για να συναντήσουν τον Ουκρανό πρόεδρο, Volodymyr Zelensky, στο Κίεβο. Αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να είναι οι επόμενες στη σειρά εάν συνεχιστεί ο ρωσικός επεκτατισμός , όπως το περιμένουν ορισμένοι.
Οι δηλώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται να απειλούν τα κράτη της Βαλτικής και φαίνεται να θέλει να αποκαταστήσει την κυριαρχία της Ρωσίας σε άλλα γειτονικά έθνη που χάθηκε με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτά τα κράτη έχουν σημαντικές μειονότητες Ρώσων εθνοτήτων και έχουν βιώσει αναταραχές τα τελευταία χρόνια.
Η πιθανότητα κλιμάκωσης αυξάνεται όταν αναλογιστούμε τις ενέργειες των στρατιωτών στο έδαφος, οι οποίοι είναι ψυχροί και φοβισμένοι. Ένας μόνος πυροβολισμός σε ένα κατά τα άλλα ήσυχο αλλά τεταμένο σύνορο ή ένας κατώτερος υπαξιωματικός που παρεξηγεί μια συγκεκριμένη κατάσταση και λαμβάνει επιθετική δράση, θα μπορούσε να ξεκινήσει μια μάχη που γρήγορα κλιμακώνεται πέρα από τον έλεγχο των τοπικών διοικητών.
Ο Ζελένσκι έχει επανειλημμένα ζητήσει μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από την Ουκρανία, από το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, το οποίο είναι κατανοητό, ότι αυτό ενέχει τον κίνδυνο άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, που ενδεχομένως να οδηγήσει σε ταχεία κλιμάκωση.
Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για ένα άλλο από τα αιτήματα του Ζελένσκι , την προμήθεια αεροσκαφών για να βοηθήσει η συμμαχία την ουκρανική αεροπορία.
Αλλά αν το ΝΑΤΟ παρείχε απευθείας αεροσκάφη στην Ουκρανία, η Ρωσία μπορεί κάλλιστα να συμπεράνει ότι αυτή είναι επιθετική, παρά αμυντική ενέργεια και να αναλάβει δράση για να σταματήσει την προμήθεια αεροπλάνων.
Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει χτυπήματα σε αεροδρόμια όπου εδρεύουν τα αεροσκάφη για παράδειγμα, στην Πολωνία ,πριν αυτά μεταφερθούν στην Ουκρανία.
Υπάρχει περίπτωση ο Ζελένσκι να έχει ζητήσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι θα ήταν αδύνατο, επιτρέποντάς του να αρχίσει να απομακρύνεται από την ιδέα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Αυτό μπορεί να του δώσει το χώρο διαπραγματεύσεων για να συνάψει συμφωνία με τη Ρωσία. Ταυτόχρονα όμως, θύμισε στην Αμερική στην ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο το Περλ Χάρμπορ και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ο Ζελένσκι προειδοποιεί για τις συνέπειες της συνεχιζόμενης αδράνειας του ΝΑΤΟ.Η ένταξη στο ΝΑΤΟ επιτρέπει σε ένα έθνος να επικαλεστεί το Άρθρο 5 της Βορειοατλαντικής Συνθήκης για να ζητήσει υποστήριξη από τα άλλα μέλη της συμμαχίας. Αυτό το άρθρο έχει χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ , από τις ΗΠΑ, μετά τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Αλλά το Άρθρο 5 δεν εγγυάται ότι όλα τα άλλα κράτη του ΝΑΤΟ θα στείλουν ένοπλες δυνάμεις για να αποκρούσουν μια επίθεση, μόνο ότι η στρατιωτική δράση είναι μια επιλογή που μπορεί να συμπεριληφθεί ως μέρος της αρχής της συμμαχίας της «συλλογικής άμυνας».
Λαμβάνοντας υπόψη τις δημόσιες δηλώσεις από το Westminster, το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένεται να τηρήσει την υποχρέωσή του να πολεμήσει μια ρωσική επίθεση. Όπως είπε ο υπουργός Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, Sajid Javid, μόλις πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξή του στο LBC: «Αν ένα μόνο ρωσικό πόδι μπει στο έδαφος του ΝΑΤΟ, θα υπάρξει πόλεμος με το ΝΑΤΟ».
Στις 25 Φεβρουαρίου, μία ημέρα μετά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες. Έκαναν μια δήλωση που αποδοκίμαζε την εισβολή και υποσχέθηκε βοήθεια για την Ουκρανία. Η συμμαχία δεσμεύτηκε να «συνεχίσει να λαμβάνει όλα τα μέτρα και τις αποφάσεις που απαιτούνται για να διασφαλίσει την ασφάλεια και την άμυνα όλων των συμμάχων».
Αντίστοιχα, το ΝΑΤΟ έχει αναπτύξει χερσαία και θαλάσσια μέσα στις ανατολικές του περιοχές και «ενεργοποίησε τα αμυντικά σχέδια του για να προετοιμαστούμε για να ανταποκριθούμε σε μια σειρά απρόοπτων και ασφαλή περιοχή συμμαχίας».
Η έρευνά μου για το ΝΑΤΟ περιελάμβανε άτυπες συζητήσεις με αρκετούς αξιωματικούς από διάφορα κράτη μέλη.
Αυτό με οδήγησε να πιστέψω ότι ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ πιο μακριά από τη ζώνη σύγκρουσης μπορεί να είναι απρόθυμες να στείλουν μάχιμες δυνάμεις, ακόμη και σε περίπτωση που ενεργοποιηθεί το Άρθρο 5.
Υπάρχει επίσης το ερώτημα εάν οι πολιτικοί ηγέτες του ΝΑΤΟ θα ήταν πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος, κάτι που θα αντιπροσώπευε μια σημαντική εντατικοποίηση της σύγκρουσης και θα εγκυμονούσε τον πρόσθετο κίνδυνο να απαντήσει η Ρωσία κλιμακώνοντας χρησιμοποιώντας πυρηνικά ή χημικά όπλα.
Η αποτροπή ,είτε συμβατική είτε πυρηνική–,απαιτεί ορθολογικό υπολογισμό και από τις δύο πλευρές. Όπως έχω γράψει προηγουμένως, ο ορθολογισμός του Πούτιν είναι διαφορετικός από αυτόν των δυτικών ηγετών, γεγονός που είναι μέρος του λόγου για τον οποίο συνέβη αυτή η κρίση και η σύγκρουση εξαρχής. Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν δεν έχει αποθαρρυνθεί από το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, έχει απειλήσει τη συμμαχία με «συνέπειες που δεν έχει δει ποτέ στην ιστορία».
Εν τω μεταξύ, οποιεσδήποτε παραχωρήσεις κερδίσει η Ρωσία στις ειρηνευτικές συνομιλίες είναι πιθανό να οδηγήσουν σε περισσότερες απαιτήσεις. Αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τα μέλη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο είναι αν τα πιο απομακρυσμένα μέλη του ΝΑΤΟ βλέπουν την απειλή με τον ίδιο τρόπο.
Η ενότητα δράσης είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ , όχι μόνο τώρα αλλά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Το ερώτημα που τίθεται στο συγκεκριμένο άρθρο αναφορικά με το αν τα πιο απομακρυσμένα εδαφικά μέλη του ΝΑΤΟ, βλέπουν την Ρωσική απειλή με τον ίδιο τρόπο με εκείνον που την βλέπουν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης που γειτνιάζουν ή συνορεύουν με την Ρωσία, φαίνεται ότι έχει απαντηθεί μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Το ΝΑΤΟ εκτίμησή μας είναι ότι θα παραμένει απραγές και οι ΗΠΑ θα κάνουν πράξη αυτό που έχουν δηλώσει, ότι θα υπερασπιστούν κάθε μέτρο εδάφους κράτους μέλους του ΝΑΤΟ.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ΝΑΤΟ έδειξε υπέρ των ΗΠΑ την ενότητά του μετά τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, κάτι το οποίο αναμένεται να επαναληφθεί, εάν χρειαστεί μελλοντικά, κάτι το οποίο πάντως απευχόμαστε.
