Δεν ακούγονται σειρήνες, δεν πέφτουν βόμβες πάνω από τις πόλεις μας.Κι όμως, βρισκόμαστε ήδη βαθιά μέσα στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Μόνο που αυτή τη φορά τα όπλα δεν είναι τα κανόνια.
Είναι ο φόβος, η φτώχεια, η σύγχυση, η απόγνωση, η σιωπή.Ο πόλεμος αυτός δεν χρειάζεται στρατούς που βαδίζουν.Χρειάζεται μόνο ανθρώπους που σταματούν να ελπίζουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η προειδοποίηση της Whitney Webb για το 2026! "Σχεδιάζουν ένα πλήρες οικονομικό lockdown"
Το νέο οπλοστάσιο της απόλυτης κυριαρχίας
Η ανθρωπότητα δέχεται επίθεση από πολλαπλά μέτωπα ταυτόχρονα, με ακρίβεια χειρουργική και απανθρωπιά απόλυτη:
- Πληροφοριακός όλεθρος: Κάθε μέρα δεχόμαστε χιλιάδες αντιφατικές «αλήθειες» μέχρι να μην εμπιστευόμαστε πια ούτε τα μάτια μας.
- Οικονομική αιμορραγία: Ο μισθός σου εξαϋλώνεται πριν καν μπει στον λογαριασμό. Το ενοίκιο, το ρεύμα, το ψωμί γίνονται πολυτέλεια.
- Ψυχολογική πολιορκία: Σου λένε συνέχεια ότι «είναι στο μυαλό σου», ότι «υπερβάλλεις», ότι «οι άλλοι τα καταφέρνουν». Και σιγά-σιγά αρχίζεις να αμφιβάλλεις για την ίδια σου την ύπαρξη.
- Κοινωνική αποσύνθεση: Ο γείτονας γίνεται εχθρός. Ο ξένος γίνεται απειλή. Ο άντρας γίνεται «τοξικός». Η οικογένεια γίνεται «βάρος».
- Βιολογικός εκβιασμός: Η τροφή, το νερό, η θέρμανση, η υγεία σου γίνονται διαπραγματευτικά χαρτιά.
- Νομική ασφυξία: Κάθε εβδομάδα ένα νέο «προσωρινό» μέτρο. Κάθε μήνας ένα νέο «για την ασφάλειά σου». Μέχρι που η ελευθερία σου γίνεται ανάμνηση.
Τα συμπτώματα που βιώνουμε όλοι και τα αποδίδουμε στον εαυτό μας
- Νιώθεις ότι δεν μπορείς να σχεδιάσεις τίποτα πέρα από τον επόμενο μήνα.
- Ξυπνάς με βαρύ στήθος χωρίς λόγο.
- Αποφεύγεις τις ειδήσεις γιατί δεν αντέχεις άλλη αρνητικότητα – και μετά νιώθεις ένοχος που «κρύβεσαι».
- Βλέπεις νέους 30 και 35 ετών να λένε «δεν κάνω παιδιά, ο κόσμος τελειώνει».
- Βλέπεις ανθρώπους να φεύγουν από τη χώρα τους σαν να φεύγουν από εμπόλεμη ζώνη – γιατί ουσιαστικά φεύγουν από εμπόλεμη ζώνη.
- Βλέπεις αστυνομία σε κάθε γωνία και λες «καλά κάνουν, υπάρχει χάος» – ενώ το χάος έχει σχεδιαστεί ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
Αυτό δεν είναι ατομική αποτυχία, είναι συλλογική πολιορκία.
Ο πόλεμος που κρύβεται μέσα στην καθημερινότητα
Ο εχθρός δεν χρειάζεται να εισβάλει,του αρκεί να σε κάνει να νιώθεις ότι η ζωή σου δεν αξίζει πια να ζήσει.Να σε κάνει να εγκαταλείψεις μόνος σου.Να σε κάνει να πεις «δεν βαριέσαι» την ώρα που σου παίρνουν τα πάντα.Και το χειρότερο;Τον βοηθάμε κι εμείς με τη σιωπή μας και με την απάθειά μας.
Με το «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».
Το τέλος της αθωότητας, ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει
Είναι ο πόλεμος που δεν χρειάζεται νεκρούς για να νικήσει.Του αρκεί να μας κάνει να σταματήσουμε να ζούμε.Και αν δεν το δούμε τώρα,αν δεν το ονομάσουμε τώρα,αν δεν αντισταθούμε τώρα, τότε σε λίγα χρόνια θα κοιτάμε πίσω και θα λέμε:«Μα πώς δεν το βλέπαμε;» Όπως έλεγαν και οι παππούδες μας το 1938.Μόνο που τώρα δεν υπάρχει «μετά τον πόλεμο».Υπάρχει μόνο «μέσα στον πόλεμο».
Η αναγνώριση αυτού του «σιωπηλού πολέμου» είναι κρίσιμη για να γίνει κατανοητή η σύγχυση και η δυσφορία που επικρατούν παγκοσμίως. Ο σύγχρονος πόλεμος είναι πιο εξελιγμένος και πιθανώς πιο κακοποιητικός από τη φυσική βία. Η σύγχυση και η αδυναμία λήψης αποφάσεων που πολλοί βιώνουν είναι φυσιολογική αντίδραση σε μια αφύσικη κατάσταση — έναν παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται με ψυχολογικά, οικονομικά και πληροφοριακά όπλα, αντί για στρατιωτικές δυνάμεις.
Και η μόνη επιλογή που μας μένει είναι αν θα πολεμήσουμε γι’ αυτό που απομένει από την ανθρωπιά μας… ή αν θα παραδοθούμε χωρίς να ρίξουμε ούτε μία σφαίρα.
