Στην γερμανική πόλη Overath (Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία), η φετινή χριστουγεννιάτικη αγορά ακυρώθηκε. Το κόστος προστασίας των επισκεπτών από πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις υπερβαίνει τον προϋπολογισμό του διοργανωτή. Η πόλη αρνείται να καλύψει τα έξοδα. Μια συνθηκολόγηση με τον ισλαμισμό.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι χριστουγεννιάτικες αγορές ήταν από τα κοινωνικά highlights της χρονιάς, όπως γράφει το Ζerohedge.com. Είτε σε μικρές πόλεις είτε σε μεγάλες πόλεις ήταν σημεία συνάντησης για φίλους και οικογένεια, για ζεστό κρασί, λουκάνικα και ήσυχες συζητήσεις τυλιγμένες στο κρύο του χειμώνα και το πρώιμο σκοτάδι.
Τόποι Συντροφικότητας
Υπήρχε αυτή η ιδιαίτερη ειρηνική θαλπωρή. Ένα μέρος όπου γιόρταζε η κοινότητα χαρούμενη, ήρεμη και χωρίς φόβο. Μια παράδοση που έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά.
Τι θα ήταν η αστική ζωή χωρίς ασφαλείς και τακτικές συγκεντρώσεις σε δημόσιους χώρους; Μια ερημιά. Μια δυστοπία.
Αυτές οι στιγμές, όταν οι άνθρωποι μπορούσαν να σταματήσουν, να αναπνεύσουν και να αφήσουν την ψυχή να παρασυρθεί για μια στιγμή, έχουν γίνει σπάνιες στην δημόσια ζωή της Γερμανίας. Από το 2015, μετά την απόφαση της Άνγκελα Μέρκελ για τα ανοιχτά σύνορα, η Ευρώπη έχει εισέλθει στη δική της στιγμή Μισέλ Ουελμπέκ.
Η μαζική εισροή νέων ανδρών από κυρίως ισλαμικές χώρες έχει συντρίψει βαθιά το αίσθημα ασφάλειας του πληθυσμού.
Η απώλεια της ξεγνοιασιάς
Και σε αυτήν την ολοένα και πιο τεταμένη ατμόσφαιρα, ακριβώς όταν ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς άγγιξε ένα ευαίσθητο σημείο μιλώντας για το μεταβαλλόμενο πρόσωπο των πόλεων, ξέσπασε εναντίον του μια κατασκευασμένη θύελλα οργής.
Ακόμη και μετά τις θανατηφόρες ισλαμιστικές επιθέσεις –στην Breitscheidplatz του Βερολίνου το 2016 με 12 θύματα, το μαχαίρωμα στο φεστιβάλ του Σόλινγκεν το 2023 με τρεις νεκρούς ή το σχέδιο βομβιστικής επίθεσης στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Μαγδεμβούργου πέρυσι– η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται να αντιμετωπίσει το μαχητικό Ισλάμ που πιέζει στην Ευρώπη.
Η επιθετική απόρριψη οποιασδήποτε κριτικής στους ισλαμικούς κύκλους δείχνει το βασικό πρόβλημα: το Ισλάμ δεν πέρασε ποτέ από το χωνευτήρι του Διαφωτισμού όπως ο Χριστιανισμός. Τα νύχια του Χριστιανισμού κόπηκαν και ό,τι απέμεινε υφάνθηκε στον ψυχολογικό ιστό της νεωτερικότητας.
Ο κατάλογος των ισλαμιστικών επιθέσεων στην Γερμανία και την Ευρώπη είναι μακρύς και μεγαλώνει μήνα με τον μήνα. Και αποδεικνύει πώς ο εκφοβισμός της κοσμικής δυτικής κοινωνίας έχει γίνει επιτυχής, όταν ακόμη και οι παραδοσιακές γιορτές όπως οι χριστουγεννιάτικες αγορές είναι δυνατές μόνο με ισχυρή αστυνομική παρουσία και τσιμεντένια εμπόδια για να σταματήσουν τις επιθέσεις τζιχαντιστικών οχημάτων.
Η αίσθηση της ξέγνοιαστης γιορτής έχει φύγει.
Άλλη μια χριστουγεννιάτικη αγορά πέφτει
Η ακύρωση της φετινής χριστουγεννιάτικης αγοράς στο Overath κοντά στην Κολωνία ταιριάζει απόλυτα σε αυτήν την εικόνα. Το υψηλό κόστος ασφαλείας για την προστασία των επισκεπτών από την τρομοκρατία καθιστά αδύνατο το άνοιγμα. Η πόλη αρνήθηκε να καλύψει τα έξοδα του διοργανωτή.
Το ίδιο τώρα στην Δρέσδη –αρκετές μικρότερες ιδιωτικές χριστουγεννιάτικες αγορές ακυρώθηκαν επειδή το κόστος ασφαλείας εκτινάχθηκε.
Για ενάμιση χρόνο, η ένωση αγοράς προσπάθησε να διαπραγματευτεί με αξιωματούχους της πόλης, δήλωσε ο Andreas Korschmann, επικεφαλής της ομάδας μάρκετινγκ της πόλης.
Δεν θα ήταν ακριβώς αυτή η στιγμή για να ανέβει η πόλη; Οι πολιτικοί δεν κηρύττουν πάντα για τη συμμετοχή των πολιτών και τη ζωντανή τοπική ζωή;
Αλλά δεν υπάρχει κανένα σημάδι θάρρους, καμία υπεράσπιση μιας ελεύθερης, ανεκτικής κοινωνίας. Απλώς κούφιες πολιτικές φράσεις για τη δική τους φούσκα ευεξίας.
Στο Overath, οι ισλαμιστές κατάφεραν –χωρίς καμία πραγματική αντίσταση– να παραμερίσουν ένα κομμάτι της παράδοσης και της κοινοτικής ζωής.
Έξω από ζώνες χωρίς μαχαίρια και βαριά αστυνομευόμενα κέντρα πόλεων, απλώνεται μια ανατριχιαστική σιωπή.
Χειμερινές αγορές ως φύλλο συκής
Η θλιβερή μετονομασία των χριστουγεννιάτικων αγορών σε «Χειμερινές Αγορές» ήταν ήδη μια υπόκλιση στο Ισλάμ. Μια περιττή υπόκλιση σε ένα όλο και πιο ευερέθιστο, αποξενωμένο εγχώριο αριστερό περιβάλλον.
Η Γερμανία είναι παγιδευμένη σε μια κρίση ταυτότητας και πολιτισμού.
Είναι αδύνατο να αγνοηθεί: μεγάλα τμήματα της πολιτικής και της κοινωνίας έχουν παραδώσει λευκή πετσέτα, παραδομένα στην ισλαμική πίεση και την προφανή απειλή.
Μια πραγματική λύση θα ξεκινούσε από τα σύνορα, με ένα εντελώς νέο καθεστώς που θα ελέγχει ποιος εισέρχεται στην χώρα. Αλλά η πολιτική Αριστερά και το σύμπλεγμα των ΜΜΕ της καταφέρνουν να απαγορεύσουν μέτρα όπως ο εθνικιστικός εξτρεμισμός.
Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων –μια μονόδρομη μεμβράνη στο κράτος πρόνοιας– έχει προκαλέσει βαθιές πληγές στη γερμανική κοινωνία την τελευταία δεκαετία. Αυτό δεν είναι απλώς ένα αόριστο αίσθημα ανασφάλειας. Είναι στατιστικά τεκμηριωμένο ασπρόμαυρο.
Με τα ατελείωτα μεταναστευτικά κύματα και την έλλειψη πολιτιστικής ανοσολογικής άμυνας, οι γερμανικές παραδόσεις και η δημόσια ζωή ξεθωριάζουν σε μια εκκωφαντική σιωπή.
Το ζοφερό όραμα του Μισέλ Ουελμπέκ για την Ευρώπη να υποκλίνεται μπροστά στο μαχητικό Ισλάμ, χρόνο με τον χρόνο, μετατρέπεται σε μια ζοφερή βεβαιότητα.
