Ο παραιτούμενος πρωθυπουργός Σεμπάστιαν Λεκορνού συναντάται με τα κόμματα για να επιδιώξει μια συμφωνία που θα αποτρέψει τις βουλευτικές εκλογές ή την πτώση του προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το elpais
Τη Δευτέρα, στα μέσα του πρωινού, αμέσως μετά την είδηση ότι ο πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνού που είχε διοριστεί πριν από 27 ημέρες είχε μόλις παραιτηθεί, ο Εμανουέλ Μακρόν φόρεσε το σακάκι του και βγήκε να περπατήσει στις όχθες του Σηκουάνα.
Μόνος, σκεπτικός. Πότε-πότε μιλούσε στο τηλέφωνο, με τη φρουρά του λίγα μέτρα πίσω του. Μια παράξενη εικόνα που αποτύπωνε την απομόνωση του προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Μακρόν έχει μείνει χωρίς «ασπίδα». Μετά από 16 μήνες προσπαθειών να λύσει το πολιτικός χάος στο οποίο έβαλε τη χώρα με την απροσδόκητη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης τον Ιούνιο του 2024, τρεις πρωθυπουργούς μετά και μια ραγδαία εξελισσόμενη θεσμική κρίση, όλα τα φώτα στρέφονται προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο Μακρόν έδωσε 48 ώρες στον παραιτηθέντα πρωθυπουργό, Σεμπαστιάν Λεκορνού, για να διαπραγματευτεί με τα κόμματα και να βρει μια συμφωνία-πλαίσιο που θα επιτρέψει την έξοδο από την πολιτική κρίση χωρίς να ληφθούν πιο δραστικά μέτρα.
Ωστόσο, αυξάνονται οι φωνές που ζητούν την παραίτησή του ή μια ομαλή αποχώρηση που θα επιτρέψει την έγκριση ενός κρίσιμου για τη χώρα προϋπολογισμού και την προκήρυξη πρόωρων προεδρικών εκλογών. Έ
να χρόνο και μισό μέχρι τις εκλογές την άνοιξη του 2027 αρχίζει να φαίνεται μια αιωνιότητα για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Οι επικριτικές φωνές που ζητούν την παραίτησή του δεν προέρχονται πλέον μόνο από τα άκρα, από την αριστερά της La France Insoumise (LFI) ή τη δεξιά του Rassemblement National (RN).
Μετά τις αρνητικές αντιδράσεις που προκλήθηκε από την παραίτηση του Λεκορνού, μόλις μία ημέρα μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης, η πίεση προέρχεται και από τους στενούς του συνεργάτες.
Ακόμη και από τους πρώην αρχηγούς της κυβέρνησης. Πρώτος ήταν ο Gabriel Attal, ο οποίος για κάποιο διάστημα θεωρείτο ο διάδοχός του. «Δεν καταλαβαίνω πλέον τις αποφάσεις που παίρνει», δήλωσε τη Δευτέρα το βράδυ.
Στη συνέχεια, πολύ πιο κατηγορηματικός και ακριβής, ήταν ο Édouard Phillippe, πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν και ένας από τους κύριους υποψηφίους στις επόμενες προεδρικές εκλογές. «Αυτή η πολιτική κρίση είναι η κατάρρευση του κράτους, δεν μπορεί να συνεχιστεί», είπε. «Πρέπει να πάρει μια αξιοπρεπή πρωτοβουλία που θα τον τιμά. Να ορίσει μια κυβέρνηση που θα εγκρίνει έναν προϋπολογισμό, να προκηρύξει πρόωρες προεδρικές εκλογές. Δηλαδή, να αποχωρήσει αμέσως μετά».
Η Γαλλία έχει δει την πολιτική της σκηνή να καταρρέει τους τελευταίους μήνες, με κυβερνήσεις, όπως αυτή του Λεκορνού, ανίκανες να διαρκέσουν περισσότερο από 836 λεπτά. Ακόμη και η παραίτηση ή η απομάκρυνση ενός προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι που δεν έχει συμβεί από τότε που ο Σαρλ Ντε Γκωλ παραιτήθηκε το 1969 μετά την ήττα του σε δημοψήφισμα στο οποίο πρότεινε μεγαλύτερη αποκέντρωση, έχει τεθεί ξανά στο τραπέζι. Και το πρόβλημα είναι ότι η πρόταση αρχίζει να κερδίζει έδαφος σε διάφορους τομείς.
Η γνώμη του Philippe έχει τεράστιο βάρος. Πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν, δεν είχε ποτέ ανοίξει τις κόντρα εναντίον του αρχηγού του κράτους, ο οποίος τον έβγαλε από την ανωνυμία για να τον κάνει πρωθυπουργό. Η θητεία του ήταν ταραχώδης —«κίτρινα γιλέκα», μεταρρύθμιση των συντάξεων, πανδημία —, αλλά πάντα παρέμεινε πιστός στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το προφίλ του είναι μετριοπαθές, κεντροδεξιό, παρόμοιο με αυτό του Μακρόν. Και οι δύο προέρχονται από τον ίδιο χώρο. Και τα λόγια του δεν θεωρούνται στρατηγική αποσταθεροποίησης, αλλά ρεαλιστική ανάλυση της κατάστασης. Γι' αυτό και προκάλεσαν «σεισμό» στη Γαλλία.
Ο ίδιος ο Philippe, όπως και οι περισσότεροι εκπρόσωποι των κομμάτων, συναντήθηκε το πρωί με τον Λεκορνού για να προσπαθήσει να επιτύχει μια συμφωνία που θα αποτρέψει τη λήψη πιο δραστικών μέτρων. Είτε επανεκλέγοντας τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό είτε αναζητώντας κάποιον που θα αναλάβει «τη χειρότερη δουλειά στον κόσμο», όπως την χαρακτήρισε την Τρίτη η εφημερίδα The Wall Street Journal.
Σε περίπτωση αποτυχίας, ο Μακρόν θα οδηγηθεί στις κάλπες: είτε σε βουλευτικές εκλογές για την ανασυγκρότηση του Κοινοβουλίου είτε σε παραίτηση που θα οδηγήσει σε προεδρικές εκλογές.
Μια νέα διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, όπως αυτή του 2024, δεν προσφέρει καμία εγγύηση ότι θα προκύψει μια σαφής πλειοψηφία. Η Μαρίν Λεπέν καταγράφει 35%, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του Ifop-Fiducial για το Le Figaro Magazine και το Sud Radio—, απέχει πολύ από το να εξασφαλίσει πλειοψηφία, είτε απόλυτη είτε σχετική σε νέες βουλευτικές εκλογές.
Η πιθανότητα να καταλήξουμε σε μια ακυβέρνητη Βουλή λόγω της κατακερματισμένης της σύνθεσης, που εξακολουθεί να είναι χωρισμένη σε τρία ασυμβίβαστα μπλοκ —την αριστερά, το μακρονικό χώρο και τη δεξιά—, παραμένει σημαντική.
Το πλεονέκτημα του Μακρόν είναι η διαμάχη που έχει εκδηλωθεί τις τελευταίες ώρες στην αριστερά και η αδιαφορία των Ρεπουμπλικάνων, του παραδοσιακού δεξιού κόμματος, να προσέλθουν στις κάλπες. Γι' αυτό τις τελευταίες ώρες, τόσο οι σοσιαλιστές όσο και η δεξιά του Ντε Γκωλ έχουν ανοίξει το δρόμο για διάφορες μορφές πολιτικής συνύπαρξης. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η πιθανότητα παραίτησης του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει για πρώτη φορά τεθεί πραγματικά στο δημόσιο διάλογο.
