Μόλις λίγες μέρες μετά το επεισόδιο με τις σειρήνες αεροπορικής επιδρομής στην Πολωνία και την κινητοποίηση ΝΑΤΟϊκών μαχητικών για την αναχαίτιση σχεδόν 24 ρωσικών drones, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο βασικά ερωτήματα. Έστειλε η Μόσχα εσκεμμένα τα drones για να τεστάρει τις άμυνες του ΝΑΤΟ; Και αν ναι, τι μας λέει η αντίδραση του συνασπισμού για την ικανότητά του να αντιμετωπίσει τέτοιες απειλές στο μέλλον;
Οι πολωνικές αρχές ανέφεραν ότι τα drones ήταν απλές, φθηνές κατασκευές από κόντρα πλακέ και φελιζόλ, τύπου «Gerbera», με κόστος περίπου 10.000 δολάρια το καθένα. Παρ’ όλα αυτά, για την αναχαίτισή τους χρειάστηκε να σηκωθούν στον αέρα F-16 και F-35, με το κόστος καυσίμων και συντήρησης να ανεβαίνει στις δεκάδες χιλιάδες δολάρια ανά απογείωση. Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά ένας ειδικός, «η οικονομική αυτή διαφορά δεν λειτουργεί υπέρ του ΝΑΤΟ».
Η ειρωνεία είναι ότι η τεχνολογία για πιο αποτελεσματική και οικονομική άμυνα υπάρχει ήδη. Εταιρείες από τη Βρετανία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και τη Λετονία έχουν αναπτύξει ραντάρ και αναχαιτιστικά drones, τα οποία χρησιμοποιούνται ήδη στην Ουκρανία. Όμως, η γραφειοκρατία στις διαδικασίες προμηθειών κρατά την εισαγωγή αυτών των συστημάτων σε εκκρεμότητα, με αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ να μην μπορεί να τα αξιοποιήσει άμεσα.
Η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε πραγματικό εργαστήριο για νέες στρατιωτικές τεχνολογίες. Οι χώρες σπεύδουν να στείλουν εξοπλισμό με εξπρές διαδικασίες, ενώ για τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις ακολουθούν αργές και περίπλοκες διαδικασίες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βρετανική Πολεμική Αεροπορία, η οποία υιοθέτησε τα drones AR3 της Tekever μέσα σε μόλις έξι μήνες, αξιοποιώντας την εμπειρία από το ουκρανικό πεδίο μάχης.
Στο μεταξύ, η Ρωσία ανεβάζει εντυπωσιακά την παραγωγή drones, φτάνοντας να κατασκευάζει έως και 5.500 τον μήνα και να εκτοξεύει πάνω από 800 μέσα σε μία νύχτα εναντίον της Ουκρανίας. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η μαζική απειλή, εταιρείες όπως η νορβηγική Nammo επενδύουν στην παραγωγή φθηνότερων πυραύλων, ώστε το κόστος αναχαίτισης να πλησιάζει το κόστος του στόχου.
Το μήνυμα των ειδικών είναι ξεκάθαρο: η τεχνολογία υπάρχει, αλλά αν δεν υπάρξει ταχύτερη υιοθέτηση και μαζική παραγωγή, το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να ξοδεύει εκατομμύρια για να καταρρίπτει drones που κοστίζουν ελάχιστα.
