Μετά τις ανακοινώσεις Τραμπ για συμφωνία σε μία εκεχειρία και κατάπαυση του πυρός 60 ημερών στη Γάζα πολλοί ήταν αυτοί που αρχικά έκαναν λόγο για μία δεύτερη – και μάλιστα στη σειρά – διπλωματική νίκη για τον Αμερικανό Πρόεδρο, αλλά αρκετά περισσότεροι ήταν όσοι διατήρησαν αποστάσεις από την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου.
Όπως αναφέρει το Protothema.gr, oι μάχες εντός του παλαιστινιακού θύλακα που σε μερικές ημέρες συγκεκριμένα την 8η Σεπτεμβρίου θα κλείνουν δύο χρόνια και μέσα σε αυτό το διάστημα ανάμεσα σε Τελ Αβίβ και Χαμάς έχουν καταγραφεί μόλις δύο ολιγοήμερες εκεχειρίες για ανταλλαγή ομήρων και απελευθέρωση κρατουμένων από την πλευρά του Ισραήλ. Η δεύτερη από αυτές τις συμφωνίες ήταν ως φαίνεται το «δώρο» Νετανιάχου προς τον Τραμπ και ανακοινώθηκε από το Κατάρ την ημέρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος ορκιζόταν για τη δεύτερη θητεία του στο οβάλ γραφείο στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου.
Το Ισραήλ σήμερα έχει ήδη αποδεχθεί την αμερικανική πρόταση για κατάπαυση του πυρός με το Ιράν, αποδεχόμενο πως 12 ημέρες με πλήγματα σε στόχους εντός αλλά και πέριξ της Τεχεράνης αλλά και αντίστοιχα ιρανικά χτυπήματα εντός Ισραήλ ήταν «μία καλή αρχή», αλλά πολύ δύσκολα θα βάλει έστω και άνω τελεία στα όσα γίνονται στη Γάζα. Για το Τελ Αβίβ, ο Παλαιστινιακός θύλακας παραμένει πεδίο στο οποίο η Χαμάς παρά το πολύμηνο σφυροκόπημα εξακολουθεί και έχει παρουσία – πριν από μερικές ημέρες μάλιστα στα βόρεια του θύλακα 7 ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν – και για να αποδεχθεί μία τέτοια μεγάλης διάρκειας συμφωνία απαιτεί πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Για το Ισραήλ, η Γάζα δεν θα σταματήσει υπό την παρούσα Κυβέρνηση να είναι απειλή πολύ απλά γιατί ο θύλακας εφάπτεται των ισραηλινών εδαφών και κυρίως γιατί μπορεί ο χρόνος να περνά αλλά οι πληγές από το «Μαύρο Σάββατο» παραμένουν ζωντανές σε μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινωνίας. Μπορεί τα σχεδόν δύο χρόνια πολέμου και οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί στη Γάζα – κυρίως άμαχοι – να έχουν «στριμώξει» αρκετά τη χώρα και να έχουν αλλάξει σημαντικά την εικόνα της στο εξωτερικό αλλά είναι αποδεδειγμένο πως τόσο ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου όσο και οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί του εταίροι ελάχιστα επηρεάζονται από τον συγκεκριμένο παράγοντα.
Μέσα από την αμερικανική πρόταση σήμερα το Ισραήλ προσβλέπει επίσης σε κάτι περισσότερο από μία διευθέτηση «fast track» όπως αυτές που αρέσκεται να κάνει ο Αμερικανός Πρόεδρος. Για το Τελ Αβίβ για παράδειγμα είναι σήμερα εξόχως σημαντική όχι τόσο η επόμενη ημέρα στη Γάζα όσο η δέσμευση σε μία συμφωνία για εκεχειρία μεγάλου μέρους του αραβικού κόσμου στην περιοχή. Το Τελ Αβίβ θέλει να εμπλέξει στην κρίση αλλά και στην επόμενη φάση για τη Γάζα τόσο την Αίγυπτο όσο και τις Ιορδανία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία. Για τον Νετανιάχου η Ουάσιγκτον «κείται μακράν» και δεν έχει καμία απολύτως ψευδαίσθηση πως στην επόμενη τέτοιου μεγέθους κρίση τα αμερικανικά αντανακλαστικά θα είναι ταχύτερα από το 2023. Μέσα από τη λύση – όποια κι αν αποδεχθεί το Ισραήλ – ο Νετανιάχου επιχειρεί να αλλάξει και τις σχέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και θέλει να εισαγάγει όρους που θα θέτουν προ των ευθυνών τους κυρίως την Ντόχα και το Κάιρο που έχουν διατηρήσει μία «εχθρική» προς το Ισραήλ στάση κατά τον ίδιο.
Δεδομένα 24 και πλέον ώρες μετά την ανακοίνωση Τραμπ για συμφωνία 60 ημερών τίποτε τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα στο πεδίο. Η πρώτη επίσημη τοποθέτηση από το Ισραήλ διά στόματος του ΥΠΕΞ ήταν πως η βάση είναι θετική και πως οι λεπτομέρειες θα συζητηθούν εν καιρώ… η διαφορά με τη συμφωνία ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν είναι ήδη ξεκάθαρη. Το Ισραήλ δεν θα βιαστεί καθώς όση κι αν είναι η διεθνής πίεση και η ανθρωπιστική κρίση εντός του θύλακα άλλο τόσο θα μεταφέρει αυτήν ακριβώς τη συνθήκη στο οβάλ γραφείο…
Ο Νετανιάχου με την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο των 12 ημερών και το Ιράν έχει «αποκαταστήσει» την έξοθεν απόλυτη στήριξη που για έναν και πλέον μήνα διαταράχθηκε παρά τις δύο επισκέψεις του στις ΗΠΑ. Είναι ξεκάθαρο πως ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ θα πιεστεί και πάλι αρκετά στην τρίτη του επίσκεψη τις επόμενες ημέρες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού από τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά αυτή τη φορά ίσως είναι και ο ίδιος προετοιμασμένος για τα όσα θα αντιμετωπίσει και θα έχει χαράξει μία διαφορετική στρατηγική που από τη μία θα κάνει «κρυστάλλινο» και στον Αμερικανό Πρόεδρο πως χωρίς το Ισραήλ εξωτερική πολιτική δεν γίνεται να ασκήσουν οι ΗΠΑ στην περιοχή και από την άλλη πως οι ισραηλινοί όροι θα πρέπει να βρίσκονται στις πρώτες θέσεις με τα «πρέπει» του κειμένου που θα επιδοθεί στους έτερους διαπραγματευτές που θα περιμένουν στο Κατάρ.
