Μια έντονη μυρωδιά κρέμεται πάνω από την πόλη Ροντίνσκε. Λίγα λεπτά αφότου φτάνει κανείς στην πόλη, καταλαβαίνει από πού προέρχεται.
Μια βόμβα 250 κιλών διέλυσε το κεντρικό διοικητικό κτίριο της πόλης και κατέστρεψε τρία οικιστικά τετράγωνα. Την επισκεπτόμαστε μια μέρα μετά την έκρηξη της βόμβας, αλλά τμήματα των συντριμμιών εξακολουθούν να καπνίζουν. Από τα περίχωρα της πόλης ακούμε τον ήχο πυρών πυροβολικού και πυροβολισμών - Ουκρανοί στρατιώτες καταρρίπτουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Το Ροντίνσκε βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα (9 μίλια) βόρεια της εμπόλεμης πόλης Ποκρόφσκ. Η Ρωσία προσπαθεί να την καταλάβει από το νότο από το φθινόπωρο του περασμένου έτους, αλλά οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν μέχρι στιγμής καταφέρει να εμποδίσουν Ρώσους στρατιώτες να εισβάλουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Λαβρόφ: Η Γερμανία εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο – Οργή Μόσχας για τη συμφωνία παραγωγής πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία
Έτσι, η Ρωσία άλλαξε τακτική, κινούμενη αντ' αυτού προς την περικύκλωση της πόλης, αποκόπτοντας τις οδούς ανεφοδιασμού.
Σύμφωνα με το BBC, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, καθώς οι έντονες διπλωματικές προσπάθειες για την επίτευξη εκεχειρίας στην Ουκρανία έχουν αποτύχει, η Ρωσία έχει εντείνει την πίεσή της, σημειώνοντας τις πιο σημαντικές προόδους της από τον Ιανουάριο.
Βρίσκουμε απόδειξη αυτού στο Ροντίνσκε.
Μέσα σε λίγα λεπτά από την άφιξή κάποιου στην πόλη, ακούγεται ένα ρωσικό drone από πάνω.
Πιέζουμε πάνω του για να μην μας δει το drone. Τότε ακούγεται ο ήχος μιας δυνατής έκρηξης - είναι ένα δεύτερο drone που χτυπάει κοντά. Το drone από πάνω μας εξακολουθεί να αιωρείται. Για λίγα λεπτά ακόμα, ακούμε τον τρομακτικό βόμβο αυτού που έχει γίνει το πιο θανατηφόρο όπλο αυτού του πολέμου.
Όταν δεν μπορούμε να το ακούμε πια, αρπάζουμε την ευκαιρία να τρέξουμε για να κρυφτούμε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο 30 μέτρα μακριά.
Από το καταφύγιο, ακούγεται ξανά το drone. Είναι πιθανό να επέστρεψε αφού είδε την κίνησή.
Το γεγονός ότι το Ροντίνσκε κατακλύζεται από ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη αποδεικνύει ότι οι επιθέσεις προέρχονται από θέσεις πολύ πιο κοντά σε γνωστές ρωσικές θέσεις νότια του Ποκρόφσκ. Πιθανότατα προέρχονταν από πρόσφατα καταληφθείσα περιοχή σε έναν κεντρικό δρόμο που εκτείνεται από τα ανατολικά του Ποκρόφσκ προς την Κοστιαντίνιβκα.
«Η κατάσταση χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Νωρίτερα, ακούγαμε μακρινές εκρήξεις, ήταν πολύ μακριά. Αλλά τώρα η πόλη μας γίνεται στόχος - το βιώνουμε και εμείς οι ίδιοι», λέει η 61χρονη, καθώς μαζεύει μερικά πράγματα από τα συντρίμμια του σπιτιού της. Ευτυχώς, η Σβιτλάνα δεν ήταν στο σπίτι όταν έγινε η επίθεση.
«Πηγαίνετε στο κέντρο της πόλης, θα δείτε τόσα πολλά που έχουν καταστραφεί εκεί. Και το αρτοποιείο και ο ζωολογικός κήπος έχουν επίσης καταστραφεί», λέει.
Σε ένα ασφαλές καταφύγιο λίγο μακριά από τα drones, υπάρχουν στρατιώτες της μονάδας πυροβολικού της 5ης Ταξιαρχίας Εφόδου.
«Μπορείς να νιώσεις την ένταση των ρωσικών επιθέσεων να αυξάνεται. Ρουκέτες, όλμοι, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, χρησιμοποιούν ό,τι έχουν για να αποκόψουν τις οδούς ανεφοδιασμού που οδηγούν στην πόλη», λέει ο Σεργίι.
Η μονάδα του περιμένει εδώ και τρεις ημέρες για να αναπτυχθεί στις θέσεις της, περιμένοντας νεφοκάλυψη ή ανέμους υψηλής ταχύτητας για να την προστατεύσουν από τα drones.
Σε μια διαρκώς εξελισσόμενη σύγκρουση, οι στρατιώτες έπρεπε να προσαρμοστούν γρήγορα στις νέες απειλές που θέτει η μεταβαλλόμενη τεχνολογία. Και η πιο πρόσφατη απειλή προέρχεται από τα drones οπτικών ινών. Ένα καρούλι δεκάδων χιλιομέτρων καλωδίου τοποθετείται στο κάτω μέρος ενός drone και το φυσικό καλώδιο οπτικών ινών συνδέεται με το χειριστήριο που κρατάει ο πιλότος.
«Το σήμα βίντεο και ελέγχου μεταδίδεται από και προς το drone μέσω του καλωδίου, όχι μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να παρεμβληθεί σε αυτό από ηλεκτρονικά αναχαιτιστικά», λέει ένας στρατιώτης με το διακριτικό κλήσης Moderator, μηχανικός drone στην 68η Ταξιαρχία Jaeger.
Όταν τα drones άρχισαν να χρησιμοποιούνται μαζικά σε αυτόν τον πόλεμο, και οι δύο στρατοί εξόπλισαν τα οχήματά τους με συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, τα οποία μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα drones. Αυτή η προστασία έχει εξαφανιστεί με την άφιξη των drones οπτικών ινών, και στην ανάπτυξη αυτών των συσκευών, η Ρωσία έχει επί του παρόντος το πλεονέκτημα. Η Ουκρανία προσπαθεί να αυξήσει την παραγωγή.
«Η Ρωσία άρχισε να χρησιμοποιεί drones οπτικών ινών πολύ πριν από εμάς, ενώ εμείς τα δοκιμάζαμε ακόμα. Αυτά τα drones μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μέρη όπου πρέπει να κατεβαίνουμε χαμηλότερα από τα συνηθισμένα drones. Μπορούμε ακόμη και να μπούμε σε σπίτια και να αναζητήσουμε στόχους μέσα», λέει ο Venia, πιλότος drone στην 68η Ταξιαρχία Jaeger.
«Αρχίσαμε να αστειευόμαστε λέγοντας ότι ίσως θα έπρεπε να κουβαλάμε ψαλίδι για να κόψουμε το σχοινί», λέει ο Σεργίι, ο στρατιώτης του πυροβολικού.
Τα drones οπτικών ινών έχουν όντως μειονεκτήματα – είναι πιο αργά και το καλώδιο θα μπορούσε να μπλεχτεί σε δέντρα. Αλλά προς το παρόν, η ευρεία χρήση τους από τη Ρωσία σημαίνει ότι η μεταφορά στρατιωτών από και προς τις θέσεις τους μπορεί συχνά να είναι πιο θανατηφόρα από το ίδιο το πεδίο της μάχης.
«Όταν μπαίνεις σε μια θέση, δεν ξέρεις αν σε έχουν εντοπίσει ή όχι. Και αν σε έχουν εντοπίσει, τότε μπορεί ήδη να ζεις τις τελευταίες ώρες της ζωής σου», λέει ο Όλες, Αρχιλοχίας της μονάδας αναγνώρισης της 5ης Ταξιαρχίας Εφόδου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Ρωσία κατασκευάζει 100 drones Shahed την μέρα αλλά θέλει περισσότερα - Θα πενταπλασιάσει την παραγωγή
Αυτή η απειλή σημαίνει ότι οι στρατιώτες παραμένουν όλο και περισσότερο στις θέσεις τους.
Ο Όλες και οι άντρες του βρίσκονται στο πεζικό, υπηρετούν στα χαρακώματα ακριβώς στην πρώτη γραμμή της άμυνας της Ουκρανίας. Είναι σπάνιο για τους δημοσιογράφους στις μέρες μας να μιλούν με πεζούς, καθώς έχει γίνει πολύ επικίνδυνο να πάνε σε αυτά τα χαρακώματα. Συναντάμε τον Όλες και τον Μαξίμ σε ένα αγροτικό σπίτι που έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδια βάση, όπου οι στρατιώτες ξεκουράζονται όταν δεν βρίσκονται σε ανάπτυξη.
«Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που πέρασα στη θέση ήταν 31 ημέρες, αλλά γνωρίζω άτομα που έχουν περάσει 90 ή και 120 ημέρες εκεί. Πριν φτάσουν τα drones, οι εναλλαγές θα μπορούσαν να ήταν μεταξύ 3 και 7 ημερών στη θέση», λέει ο Maksym.
«Ο πόλεμος είναι αίμα, θάνατος, υγρή λάσπη και ένα ρίγος που απλώνεται από την κορυφή ως τα νύχια. Και έτσι περνάς κάθε μέρα. Θυμάμαι μια περίπτωση που δεν κοιμηθήκαμε για τρεις μέρες, σε εγρήγορση κάθε λεπτό. Οι Ρώσοι συνέχιζαν να έρχονται κατά πάνω μας κύμα μετά κύμα. Ακόμα και ένα μικρό λάθος θα σήμαινε ότι ήμασταν νεκροί.»
Ο Όλες λέει ότι το ρωσικό πεζικό έχει αλλάξει την τακτική του. «Νωρίτερα επιτίθονταν σε ομάδες. Τώρα στέλνουν μόνο ένα ή δύο άτομα κατά καιρούς. Χρησιμοποιούν επίσης μοτοσικλέτες και σε μερικές περιπτώσεις, τετράτροχες μοτοσικλέτες. Μερικές φορές γλιστρούν».
Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτες γραμμές σε ορισμένα μέρη δεν είναι πλέον συμβατικές γραμμές με τους Ουκρανούς στη μία πλευρά και τους Ρώσους στην άλλη, αλλά περισσότερο σαν πιόνια σε σκακιέρα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπου οι θέσεις μπορούν να αλληλοσυνδέονται.
Αυτό καθιστά επίσης πιο δύσκολο να διαπιστωθεί η πρόοδος που έχει σημειωθεί από οποιαδήποτε πλευρά.
Παρά τα πρόσφατα κέρδη της Ρωσίας, δεν θα είναι γρήγορο ή εύκολο γι' αυτήν να καταλάβει ολόκληρη την περιοχή του Ντόνετσκ, όπου βρίσκεται το Ποκρόφσκ.
Η Ουκρανία έχει αντιδράσει σθεναρά, αλλά χρειάζεται σταθερή προμήθεια όπλων και πυρομαχικών για να συνεχίσει τη μάχη.
Και καθώς ο πόλεμος μπαίνει στο τέταρτο καλοκαίρι, τα προβλήματα σε ανθρώπινο δυναμικό της Ουκρανίας απέναντι σε έναν πολύ μεγαλύτερο ρωσικό στρατό είναι επίσης εμφανή. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες που συναντάμε κατατάχθηκαν στον στρατό μετά την έναρξη του πολέμου. Έχουν εκπαιδευτεί για μερικούς μήνες, αλλά έπρεπε να μάθουν πολλά εν ώρα εργασίας εν μέσω ενός μαινόμενου πολέμου.
Ο Μάκσιμ εργαζόταν σε μια εταιρεία ποτών πριν καταταγεί στον στρατό. Τον ρώτησα πώς τα βγάζει πέρα η οικογένειά του με τη δουλειά του.
«Είναι δύσκολο, είναι πραγματικά δύσκολο. Η οικογένειά μου με στηρίζει πραγματικά. Αλλά έχω έναν δίχρονο γιο και δεν τον βλέπω πολύ. Του κάνω όμως βιντεοκλήσεις, οπότε όλα είναι όσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι υπό αυτές τις συνθήκες», σωπαίνει, με τα μάτια του να γεμίζουν δάκρυα.
Ο Μαξίμ είναι ένας στρατιώτης που πολεμά για την πατρίδα του, αλλά είναι επίσης ένας πατέρας που του λείπει ο δίχρονος γιος του.
