Οι άνθρωποι που είναι τώρα θαμμένοι ζωντανοί κάτω από τα ερείπια στην Τουρκία και τη Συρία αντιμετωπίζουν τραύματα, πείνα, δίψα, θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, σκόνη που τους δυσκολεύει να αναπνεύσουν.
Υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς από κατεστραμμένους σωλήνες αερίου αλλά και πνιγμού λόγω αναβλύσεως νερού από σπασμένους σωλήνες. Η αποστολή των ομάδων έρευνας και διάσωσης είναι να τους βρουν και να τους βγάλουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, εξήγησε ο πυροσβέστης Ρομπ Ντέιβις στο Sky News .
Ο Ρομπ Ντέιβις είναι ένας 52χρονος Βρετανός πυροσβέστης που σε όλη του τη ζωή έχει λάβει μέρος σε πολλές περιπτώσεις διάσωσης μετά την εκδήλωση καταστροφών. Πήγε στην Τουρκία για να βοηθήσει μαζί με άλλους ειδικούς της Βοήθειας Έρευνας και Διάσωσης σε Καταστροφές . Το μότο τους: «Ή θα βρούμε τρόπο ή θα τον φτιάξουμε», γράφει το Sky News.
Γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι που είναι παγιδευμένοι σε κτίρια που κατέρρευσαν περνούν τρομερές στιγμές. Ο Ρομπ Ντέιβις λέει ότι ένα κτίριο που κατέρρευσε είναι ένα "εχθρικό, φρικτό" μέρος, είναι μια παγίδα. Για τους ανθρώπους που δεν έχουν δει τέτοιου είδους φυσικές καταστροφές, η κλίμακα είναι ένα «τρομερό» σοκ, είπε ο Ντέιβις.
Στα 20 χρόνια δουλειάς, ο Ρομπ Ντέιβις έχει δει αμέτρητες καταστροφές: ήταν στο τσουνάμι της Σρι Λάνκα το 2004, στους σεισμούς της Αϊτής το 2010 και το 2021, στην έκρηξη της Βηρυτού το 2020, στις πλημμύρες στη Μοζαμβίκη το 2000 και στον σεισμό του Πακιστάν το 2005.
Τι θέλουν να μάθουν οι διασώστες στα πρώτα δευτερόλεπτα
Ο Ντέιβις εξήγησε πώς διεξάγονται οι αποστολές έρευνας και διάσωσης μετά από σεισμό. Ο συντονισμός είναι το πιο σημαντικό μέρος της δουλειάς.
Το SARAID θα συντονίσει άλλες διεθνείς ομάδες έρευνας και διάσωσης και θα πραγματοποιήσει αξιολογήσεις κτιρίων, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αμέσως σε τι χρησίμευε το κτίριο τη στιγμή του σεισμού, πόσα άτομα μπορεί να ήταν μέσα, ποιες ζημιές έχουν γίνει και πια είναι η πιθανότητα να είναι ζωντανοί άνθρωποι που έχουν παγιδευτεί κάτω από τα ερείπια.
Οι ομάδες δίνουν προτεραιότητα σε κτίρια στα οποία βρίσκονταν πολλοί άνθρωποι την ώρα του σεισμού, όπως νοσοκομεία.
Η αναζήτηση ξεκινά
Οι ομάδες θα χρησιμοποιήσουν σκύλους ανιχνευτή, ευαίσθητο εξοπλισμό εντοπισμού του ήχου, συστήματα κάμερας που κοιτάζουν το κενό, drones και ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος, καθώς και τις δικές τους αισθήσεις.
Η ακοή πρέπει να είναι εξαιρετικά καλή, όπως και τα μάτια. Ο Ντέιβις ομολογεί ότι περισσότερες από μία φορές είχε «εκπληκτική» επιτυχία «χρησιμοποιώντας μόνο τις δικές του αισθήσεις».
«Στο Πακιστάν, έσωσα έναν ηλικιωμένο κύριο απλά φωνάζοντας σε απόλυτη σιωπή και ακούγοντας. Βρήκα αυτόν τον κύριο αφού τον άκουσα να χτυπά κάτω από τα ερείπια».
Στη συνέχεια, οι διασώστες θα ανοίξουν μια τρύπα για να εντοπίσουν τους παγιδευμένους ανθρώπους και στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουν τρυπάνια, δίσκους κοπής και βαρύ εξοπλισμό για να σπάσουν το σκυρόδεμα με ελεγχόμενο τρόπο, είπε ο Ντέιβις. Μόλις βγάλουν το θύμα έξω,το παραδίδουν αμέσως στην ιατρική ομάδα για αξιολόγηση και θεραπεία.
"Παράθυρο επιβίωσης"
Οι πιθανότητες επιβίωσης μειώνονται όσο περνάει ο καιρός.
Είναι το άτομο σοβαρά τραυματισμένο; Αυτό θα έχει αντίκτυπο στον χρόνο επιβίωσης. Είναι σταθερό το κενό στο οποίο βρίσκεται; Θα προκαλέσει η διάσωση του περισσότερους τραυματισμούς; Είναι δύσκολες οι καιρικές συνθήκες; Εάν κάνει πολύ κρύο, θα εμφανιστεί υποθερμία για μερικά από αυτά τα άτομα. Άλλοι παράγοντες που με την πάροδο του χρόνου που μειώνουν τις πιθανότητες επιβίωσης, είναι η έλλειψη νερού, τροφής.
«Είναι ο κανόνας των τριών λεπτών. Τρία λεπτά για έλλειψη οξυγόνου, τρεις ημέρες για έλλειψη νερού και 30 ημέρες για έλλειψη τροφής», λέει ο Ντέιβις.
Το "παράθυρο επιβίωσης" είναι συνήθως πέντε έως 10 ημέρες, είπε ο Ντέιβις. Εναπόκειται στην εθνική υπηρεσία διαχείρισης εκτάκτων αναγκών - στην προκειμένη περίπτωση της τουρκικής κυβέρνησης - να καθορίσει πότε θα τελειώσει η φάση έρευνας και διάσωσης.
Αφού τελειώσουν οι ομάδες εργάζονται για την ανάκτηση των νεκρών και τον επαναπατρισμό τους στις οικογένειές τους. Οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν σχετικά με το ποιος πρέπει να λάβει βοήθεια μπορεί να είναι δύσκολο να κοινοποιηθούν.
Ο Ρομπ Ντέιβις θυμάται μια συναισθηματική σκηνή στο Πακιστάν το 2005: «Ένα απόγευμα είχα μια νεαρή μητέρα να με χτυπάει στο στήθος και να λέει ότι τα παιδιά της ήταν παγιδευμένα κάτω από το κτίριο. Τι κάνουμε μου είπε;
Και μέσω του διερμηνέα έπρεπε να κάνω μια πολύ δύσκολη ερώτηση. «Λυπάμαι πραγματικά που το ακούω, αλλά τα παιδιά σου είναι ζωντανά ή νεκρά;» «Και είπε: «Είναι ζωντανά, τα ακούω» μου είπε, οπότε της ζήτησα να μας οδηγήσει στο κτίριο. Όταν φτάσαμε εκεί, τα παιδιά ήταν νεκρά. Ήθελε μόνο τα παιδιά της».
Αναζητήσεις, σε «φρικτά δύσκολες» συνθήκες
Οι διασώστες εργάζονται σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Μετά τον σεισμό του 2010 στην Αϊτή, ο Ντέιβις πέρασε 15 ώρες δουλεύοντας σε ένα σχολείο που καταστράφηκε ολοσχερώς.
Έψαχναν για επιζώντες που περιβάλλονταν από πτώματα περίπου 50 παιδιών ηλικίας μεταξύ πέντε και 11 ετών.
Η ομάδα SARAID έφτασε στην Τουρκία την επομένη του σεισμού. Μερικοί από τους 76 ειδικούς, τέσσερις σκύλοι αναζήτησης και εξοπλισμός διάσωσης στάλθηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση. Ο Ντέιβις λέει ότι θα εργάζονται «24 ώρες την ημέρα». «Αν υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί, θα τους βρούμε με τις δεξιότητες και τον εξοπλισμό που έχουμε», είπε.
