Καταπέλτης ήταν o εισαγγελέας στη δίκη σε δεύτερο βαθμό σε βάρος του δολοφόνου της Γαρυφαλλιάς. Ο εισαγγελέας τόνισε πως γνώριζε πολύ καλά τι έκανε και την άφησε αβοήθητη να πεθάνει στο νερό.
Ο εισαγγελέας στην αγόρευση του υπογράμμισε ότι σε περιστατικά με πρώην σύντροφό του, η οποία του έτριψε πατατάκια στο πρόσωπο πάνω σε έναν καβγά και μετέπειτα σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που προέκυψε, ο κατηγορούμενος είχε αντιδράσει ήρεμα, χωρίς ενδείξεις απορρύθμισης.
Αντέκρουσε τον ισχυρισμό ότι ο κατηγορούμενος ανέσυρε τη Γαρυφαλλιά από το νερό, τονίζοντας ότι χρειάστηκαν τρία άτομα για να γίνει κάτι τέτοιο. Για το όχημα υποστήριξε πως δεν εκτροχιάστηκε μόνο του, αλλά βγήκε από την πορεία του επειδή το ήθελε ο κατηγορούμενος, αφού ο δρόμος ήταν ευθεία και σε ανηφόρα.
«Ήταν λειτουργικός»
Ανέφερε ότι η παρανοειδής διαταραχή -την οποία επικαλέστηκε η υπεράσπιση- δεν αναιρεί την ικανότητα του ατόμου να γνωρίζει τι κάνει. Τόνισε ότι ο κατηγορούμενος ήταν λειτουργικός: υπηρέτησε στον στρατό, εργαζόταν, συναναστρεφόταν με το άλλο φύλο. Επισήμανε ότι ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει τη Γαρυφαλλιά ως «άγγελο», ωστόσο «δεν την έσωσε ούτε την τελευταία στιγμή», ενώ η ίδια ήταν -όπως είπε- μια έξυπνη και πολύ δυνατή κοπέλα.
«Δεν θυμάται τώρα»
Ο εισαγγελέας χαρακτήρισε «κλειδί» τη φράση της Γαρυφαλλιάς «τι κάνεις, βοήθεια». Ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος «τώρα δεν θυμάται, ενώ στην αρχή θυμόταν», και ότι πριν το περιστατικό «δεν είχε προηγηθεί τίποτα αρνητικό, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως έξτρα επιβαρυντικός και στρεσογόνος παράγοντας, αλλά ήταν χαρούμενοι».
Κατά τον εισαγγελέα, ο κατηγορούμενος περιέγραψε όλα τα στάδια της επίθεσης, κάτι που, όπως είπε, δείχνει ότι δεν υπήρξε παροξυσμός, αλλά γνώση και έλεγχος σε κάθε κίνηση. Υποστήριξε ότι βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, πως δεν υπάρχει «εν βρασμώ ψυχικής ορμής» και πως τα περιστατικά δεν συνάδουν με ψύχωση, ούτε με σχιζοφρένεια ούτε με παραληρηματικού τύπου διαταραχή.
Απευθυνόμενος στους ενόρκους είπε ότι πρέπει να επιλέξουν αυτό που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τόνισε ότι «δόλος σημαίνει γνωρίζω τι θα προκαλέσει η πράξη μου» και ότι ο κατηγορούμενος «τέλεσε την πράξη έχοντας πλήρη έλεγχο των ενεργειών του».
Κλείνοντας, με αναφορά στη φωτογραφία της Γαρυφαλλιάς, είπε ότι λυπάται που βλέπει τη ζωή μιας νέας κοπέλας να έχει κοπεί, αλλά το καθήκον του επιβάλλει να προτείνει την ενοχή του κατηγορουμένου.
Υπερασπιστική γραμμή με … Coelho
Ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι εμφάνισε ψυχωτικά συμπτώματα τις ημέρες πριν τη δολοφονία, λέγοντας ότι τους παρακολουθούσε drone και ότι ένιωθε ότι «έβραζε μέσα του». Ωστόσο, η μνήμη του παρουσιάζει κενό ακριβώς στα σημεία-κλειδιά.
Όταν το αυτοκίνητο «βγήκε από την πορεία του», ο ίδιος δήλωσε: «Δεν κατάλαβα τι έγινε» και «δεν θυμάμαι» τον λόγο της στραβοτιμονιάς. Αμέσως μετά την πρόσκρουση, η μνήμη του επανέρχεται: θυμάται τη Γαρυφαλλιά να φωνάζει «βοήθεια» και την προσπάθειά του να τη βγάλει από τη θάλασσα και να της κάνει πρώτες βοήθειες. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θυμάται πώς κατέληξε στη θάλασσα η Γαρυφαλλιά.
Σε ερώτηση του εισαγγελέα «τι πιστεύετε ότι τελικά έγινε, έπεσε μόνη της από τον γκρεμό η κοπέλα;», ο ίδιος απάντησε αρνητικά, λέγοντας: «Πιστεύω, όπως λέει και ο Paulo Coelho στο βιβλίο Αλχημιστής, ότι όλο το σύμπαν συνωμότησε για να γίνει».
Ο κατηγορούμενος αμφισβήτησε την αρχική του ομολογία πως τη σκότωσε επειδή θύμωσε, υποστηρίζοντας ότι δόθηκε υπό πίεση και σε κατάσταση που «ό,τι και να του έλεγαν, θα έλεγε ναι», χαρακτηρίζοντάς την ως «ομολογία ενός ανθρώπου σε αυτή την κατάσταση».
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου επισήμανε ότι ο κατηγορούμενος θυμάται με ακρίβεια τα γεγονότα πριν και μετά αλλά όχι τη δολοφονία. Ο κατηγορούμενος επέμεινε: «Δεν μπορώ να το επαναφέρω», εκφράζοντας τύψεις και πόνο για την απώλεια.
