Μέσα σε έναν κυκεώνα αποκάλυψης και ανείπωτου πόνου, ο γιος της 75χρονης γυναίκας από τη Σαλαμίνα βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότερη αλήθεια της ζωής του.
Μόλις λίγες ημέρες πριν, με μια συγκινητική ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, ορκιζόταν πως θα βρει εκείνους που ευθύνονται για τον μαρτυρικό θάνατο της μητέρας του.
Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί πως πίσω από το προσωπείο της στήριξης και της «δύναμης» του - όπως ο ίδιος αποκαλούσε δημόσια τη σύζυγό του - κρυβόταν η γυναίκα του που ομολόγησε σήμερα το πρωί στις Αρχές ότι διέπραξε το έγκλημα και σκότωσε την πεθερά της.
Σύμφωνα με το συγγενικό περιβάλλον της οικογένειας αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση και να αποδεχτεί πως το πρόσωπο το οποίο εμπιστευόταν τυφλά έπαιζε θέατρο όλο αυτόν τον καιρό.
Οι αναρτήσεις που έκανε δημόσια για τη γυναίκα του
«Όταν δίπλα σου έχεις εκείνη τη μοναδική γυναίκα που σε στηρίζει σε όλες τις δύσκολες στιγμές σου, δεν σκέφτεσαι καν να κάνεις πίσω, δεν μπορείς να δειλιάσεις για τίποτα και κανέναν που στέκεται στον δρόμο σου. Όταν μοιράζεσαι ίδιες ιδέες, όνειρα και ιδανικά δεν μπορείς παρά να νιώθεις ευλογημένος. Όσο έχω εσένα δεν φοβάμαι κανένα. Υπήρχες πάντα μέσα στη ζωή μου».
«Είσαι η δύναμή μου! Είσαι αυτή που με βοηθάει να βγάζω στην επιφάνεια τίποτα λιγότερο από τον καλύτερο μου εαυτό..
Που με αγαπά, με θαυμάζει και με αποδέχεται, όχι μόνο για αυτό που είμαι αλλά και για αυτό που γίνομαι καθημερινά.
Γιατί πάντα με τον άνθρωπο σου πρέπει να εξελίσσεσαι, να εξερευνείς, να ζεις και να χαίρεσαι κάθε στιγμή της ζωής ενάντια στον μοντέρνο κόσμο τους» ήταν κάποιες από τις αναρτήσεις του για τη σύζυγό του.
Η ανάρτηση του όταν έψαχνε τους δολοφόνους της μητέρας του
«Θα τους βρούμε μανούλα μου, στο υπόσχομαι»
«Η μητέρα μας, η Στελίτσα, έφυγε τόσο άδικα την Παρασκευή το απόγευμα. Τη δολοφόνησαν μέσα στο πατρικό μας σπίτι, στη Σαλαμίνα… Όλα αυτά, μόλις 4-5 χιλιόμετρα από τον κεντρικό ναύσταθμο της χώρας!
Ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα συμπαράστασης. Είναι τόσα πολλά και οι στιγμές τόσο δύσκολες, που δυστυχώς δεν δύναμαι να απαντήσω σε όλους. Η μητέρα μου ήταν μια αγωνίστρια της ζωής.
Μια Ελληνίδα μάνα που πρόσφερε στην πατρίδα της πέντε παιδιά! Παιδιά στις Ένοπλες Δυνάμεις, παιδιά στο Εμπορικό Ναυτικό — και, πάνω απ’ όλα, έκανε όλους εμάς μαχητές της ζωής. Μας έμαθε ποτέ να μη λυγίζουμε. Και αν ακόμα το κάνουμε, πάντα να σηκωνόμαστε με τιμή και σεβασμό, για να αντιμετωπίζουμε κάθε, μα κάθε, δυσκολία.
Μας μεγάλωσε ελληνικά, με αξίες, με τον Χριστό μας και την Πατρίδα μας. Βασάνισαν τη μητέρα μου με μίσος — αλλά δεν θα γλιτώσουν, να είναι σίγουροι… Ευχαριστώ τα παιδιά της Ελληνικής Αστυνομίας, το Εγκληματολογικό και όλους όσοι έχουν σκύψει και δουλεύουν για να βρουν την αλήθεια.
Τους προτρέπω να σκεφτούν ότι πιθανόν να ήταν η δική τους μητέρα στη θέση της. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δυστυχώς, έφτιαξαν μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της· μια Ελλάδα όπου σκοτώνουν τους Έλληνες μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Επιτέλους, πρέπει να ακουστούν οι αλήθειες!
Η κατάσταση στην πατρίδα μας έχει ξεφύγει σε άσχημο βαθμό. Πρέπει όλοι μας να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση και ενωμένοι.
Έχουν μείνει λίγοι και καλοί, δυστυχώς, σε αυτήν την έρημη χώρα — στην Αστυνομία, στον Στρατό, στα Σώματα Ασφαλείας, στον ιδιωτικό τομέα — να παλεύουν με το θηρίο-τέρας και να προσπαθούν να την κρατήσουν ακόμα όρθια.
Προσέχετε τους δικούς σας ανθρώπους. Προσέχετε τα παιδάκια σας. Και όλοι μας να ξαναγίνουμε άνθρωποι και σωστοί Έλληνες, γιατί έχουμε πάρει άσχημη κατηφόρα, άπαντες. Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, ούτε να κάνω μάθημα σε κανέναν, δεξιό ή αριστερό. Λέω αλήθειες που όλοι μας, πιστεύω, νιώθουμε μέσα μας τα τελευταία χρόνια.
Θα παρακαλέσω όσους έχουν οποιαδήποτε πληροφορία να μη φοβηθούν και να απευθυνθούν στις αρμόδιες Αρχές. Αύριο μπορεί να είναι κάποιος δικός σας άνθρωπος. Να είστε καλά όλοι, να έχετε υγεία — και συγχωρήστε με που δεν θα απαντώ σε μηνύματα.
Στελίτσα μου… Μάνα μου… Πήγες να βρεις τον μπαμπάκα μας, που μόλις έφυγε πριν από εννέα μήνες. Θα συναντηθούμε ξανά… Θα τους βρούμε, να είσαι σίγουρη, και θα συνεχίσουμε με Τιμή και Πίστη, όπως μας έμαθες. Θα τους βρούμε, Μανούλα μου — στο υπόσχομαι».
