Ασφυκτική είναι η εικόνα που παρουσιάζει τις νύχτες η παραλία του Λουτρακίου, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο υπαίθριο lounge bar, με αισθητική που παραπέμπει περισσότερο σε εμιράτο της Μέσης Ανατολής παρά σε ελληνικό παραθαλάσσιο θέρετρο.
Την ώρα που η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου βρίσκεται στο τελικό της στάδιο, με τις επιχειρήσεις εστίασης να μετακινούνται προς τα πίσω ώστε να διαμορφωθεί ένας ευρύς πεζόδρομος για τους επισκέπτες, η ίδια η παραλία γεμίζει με ξύλινες κατασκευές που θυμίζουν ιδιωτικές cabanas.
Κιόσκια με κουρτίνες, πουφ, καναπέδες και LED φωτιστικά έχουν τοποθετηθεί κυριολεκτικά πάνω στο βότσαλο, σε απόσταση αναπνοής από το κύμα. Η ατμόσφαιρα παραπέμπει περισσότερο σε resort του Ντουμπάι, με προκάτ αισθητική και ναργιλέδες που φωσφορίζουν σε κάθε χρώμα.
Οι χώροι είναι οργανωμένοι σαν «ιδιωτικά δωμάτια», ενώ η έντονη μουσική, η πυκνή διάταξη και ο περιορισμένος ελεύθερος χώρος καθιστούν δύσκολη μια απλή βραδινή βόλτα ή την απόλαυση της θάλασσας.
Το παράδοξο είναι πως ενώ ο πεζόδρομος αναβαθμίζεται με αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και αστικό εξοπλισμό, η ίδια η παραλία, το φυσικό πλεονέκτημα της περιοχής, υποβαθμίζεται αισθητικά και λειτουργικά.
Με τις κατασκευές να επεκτείνονται συνεχώς, δημιουργείται μια εικόνα παραλίας - στίβαγμα για τουρίστες, που απέχει από την αυθεντική παραθαλάσσια εμπειρία υψηλής ποιότητας.
Ορισμένοι επιχειρηματίες υπερασπίζονται τη λογική της «θεματικής εμπειρίας» που προσφέρουν στους πελάτες τους, επικαλούμενοι την εμπορική επιτυχία. Ωστόσο, δεν λείπουν οι φωνές κατοίκων που εκφράζουν έντονη δυσαρέσκεια για την εμπορευματοποίηση της παραλίας και την αλλοίωση της ταυτότητας του Λουτρακίου.
