Αυτοψίες στο Μαγαρικάρι του δήμου Φαιστού και στις Βούτες Ηρακλείου, όπου παρατηρούνται ρηγματώσεις και κατολισθητικά φαινόμενα, πραγματοποιεί ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ, με τον κ. Ευθύμιο Λέκκα να κάνει λόγο για «δύσκολη κατάσταση»…
Το Μαγαρικάρι αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα, γιατί υπάρχουν ρωγμές τόσο σε σπίτια όσο και σε δρόμους. Οι ρωγμές υπάρχουν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων που είναι εν ζωή, τουλάχιστον από το τέλος της δεκαετίας του 60 και από τότε γίνονται κάποιες πολύ πολύ αραιές προσπάθειες για να αποκατασταθεί το πρόβλημα, κάτι που δεν έχει γίνει.
Το πρόβλημα είναι ότι το πρώτο στρώμα, το πρώτο γεωλογικό στρώμα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, είναι οι γνωστές μάργες του Ηρακλείου, δηλαδή ένα σαθρό υπόβαθρο και το αμέσως επόμενο εδαφικό στρώμα είναι αργιλώδες, δηλαδή αδιαπέραστο στο νερό.
Αυτό σημαίνει ότι τα όμβρια νερά φουσκώνουν το πρώτο στρώμα, αλλά δεν περνάνε στο δεύτερο επίπεδο και έτσι αναγκάζεται το νερό να βρει διαφυγή προς το έδαφος. Αυτό σημαίνει χωρισμένα σπίτια στα δύο, κάτοικοι που έχουν εγκαταλείψει τις κατοικίες τους από δεκαετίες τώρα, δρόμοι που σπάνε στα δύο.
Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει η ΕΡΤ, είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει ξανά και ξανά και το αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι με δικά τους έξοδα. Δηλαδή, μόνοι τους αποκαθιστούν τα σπίτια τους, φτιάχνουν ξανά και ξανά νέες κολόνες για να σταθεροποιήσουν τις κατοικίες τους.
Υπάρχουν πολλές οικογένειες που έχουν φύγει πριν λίγα χρόνια, 850 ήταν οι κάτοικοι, ενώ σήμερα είναι μόλις 130.
Πριν από 40 χρόνια ακριβώς το 1985, ξεκίνησε ένα αποστραγγιστικό έργο, το οποίο θα έλυνε το πρόβλημα της περιοχής. Έγινε ένα εργατικό δυστύχημα και το έργο σταμάτησε. Πέρασαν 40 χρόνια, υπολείπονται μόλις 400 μέτρα για να γίνει το έργο και να μπορέσει το χωριό να μείνει στη θέση του, χάνει κάθε χρόνο τουλάχιστον 15% από την κλίση του, παίρνει κλίση συνέχεια και οι κάτοικοι αναγκάζονται να φύγουν.
Ο κ. Λέκκας είπε πως στις Βούτες είναι πιο περίπλοκες οι συνθήκες που δημιουργούν το πρόβλημα. Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι είναι δύσκολο μεν, αλλά είναι τα όμβρια νερά που φέρνουν αυτό το αποτέλεσμα.
Όπως δήλωσε ο κ. Λέκκας: Η μετακίνηση στο χωριό γίνεται σε ένα βάθος της τάξεως των 10 με 11 – 12 μέτρων. Είναι χαλαροί σχηματισμοί και πλευρικά κορήματα πάνω και στη συνέχεια, είναι ένα αδιαπέραστο πέτρωμα το οποίο δεν μπορεί να το περάσει το νερό, με αποτέλεσμα αυτή η επιφάνεια, δηλαδή στα 10 – 11 μέτρα, να μετακινείται με γρήγορους ρυθμούς.
Αυτή η μετακίνηση σε όλο το χωριό που είναι διαφορετική βεβαίως αλλού μεγαλύτερη και αλλού μικρότερη, επηρεάζει και τις κατασκευές οι οποίες έχουν θεμελιωθεί επιφανειακά».
