Η πανδημία του 2020 ανέτρεψε μια καθημερινότητα καθολικής αποδοχής από το σύνολο σχεδόν των πολιτισμένων κοινωνιών του πλανήτη. Οι άνθρωποι μένουν στο σπίτι αναγκαστικά, ενώ δεν έμεναν ακόμη και όταν ήσαν άρρωστοι.
Σταμάτησαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, στην αγορά, στους γονείς και στους φίλους τους, στην εκκλησία, σταμάτησαν να πηγαίνουν επαγγελματικά ταξίδια, διακοπές, οπουδήποτε. Σταμάτησαν υποχρεωτικά, ως εφαρμογή καθολικών κυβερνητικών μέτρων για την προστασία των ιδίων και του περιβάλλοντός τους.
Αυτή η αλλαγή της καθημερινότητας και οι ριζικές δομικές αλλαγές που την ακολουθούν, έχουν προκαλέσει σοκ και έχουν επηρεάσει βαθιά την ψυχική υγεία των ανθρώπων, η οποία επιδεινώνεται συνεχώς από την αβεβαιότητα και την αναποτελεσματικότητα των αποφάσεων και των χειρισμών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, την κοινωνική απομόνωση, τον καταιγισμό ειδήσεων που προκαλούν τρόμο, κ.α.
Μένοντας υποχρεωτικά στο σπίτι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε κάθε μας προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική επικοινωνία. Απεναντίας, μας δίνεται ο χρόνος που λέγαμε ότι δεν είχαμε, να αξιοποιήσουμε προς όφελός μας και προς όφελος όλων όσων αγαπάμε την τεχνολογία και τις νέες δυνατότητες που μας παρέχει.
Η επικοινωνία πλέον μέσω κινητής τηλεφωνίας και διαδικτύου έγινε όλα όσα μας κρατάνε ψυχικά και σωματικά υγιείς σε περιόδους καραντίνας. Έγινε η σπουδαιότερη ασχολία μας καθημερινά και σε πολλές περιπτώσεις μας κρατάει συντροφιά για ώρες.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
