Η τεχνολογία αναχαίτισης κερδίζει έδαφος σε όλο τον κόσμο, δεδομένης της αυξανόμενης απειλής, από μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών και υπερηχητικούς πυραύλους.
Ο αμερικανικός στρατός παραδέχτηκε ότι ήταν αβοήθητος ( μικρή έγκριση κονδυλίων), ενάντια στα στρατηγικά πυρηνικά όπλα της Ρωσίας και της Κίνας. Ο Πυραυλικός Οργανισμός Άμυνας (MDA) ανακοίνωσε σχέδια, για την ανάπτυξη ενός θεμελιωδώς νέου πολυεπίπεδου συστήματος πυραυλικής άμυνας. Η Ουάσινγκτον ελπίζει, ότι θα καλύψει αξιόπιστα το έδαφος της χώρας ακόμη και από τα πιο σύγχρονα πυραυλικά συστήματα.
Συστημικά προβλήματα
Με την εμφάνιση των τελευταίων ρωσικών πυρηνικών αποτρεπτικών μέσων, όπως το βαρύ Sarmat ICBM και το υπερηχητικό πυραυλικό σύστημα Avangard, το Πεντάγωνο λέει ήδη ανοιχτά, ότι η Μόσχα έχει παρακάμψει την Ουάσινγκτον σε μια σειρά στρατιωτικών τεχνολογιών. Οι δυνατότητες του εθνικού συστήματος πυραυλικής άμυνας, είναι ανεπαρκείς για να μειώσουν ακόμη και εν μέρει τις πιθανές ζημιές, σε περίπτωση εκδήλωσης ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Το MDA πιστεύει ότι απαιτείται διαφορετική προσέγγιση.
Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προστατεύουν πολλούς δεκάδες αναχαιτιστές GBMD, με βάση το σιλό που αναπτύχθηκαν στην Αλάσκα και την Καλιφόρνια, από μια μαζική επίθεση ICBM. Έχουν σχεδιαστεί για να αναχαιτίζουν βαλλιστικούς στόχους, στο μεσαίο τμήμα της τροχιάς στο διάστημα. Τρία ακίνητα ραντάρ PAVE PAWS, στις πιο σημαντικές στρατηγικές κατευθύνσεις εκδίδουν τον καθορισμό στόχου σε αναχαιτιστές, οι οποίοι καταστρέφουν πυραύλους και τις κεφαλές τους σε πορεία σύγκρουσης.
Το σύστημα τέθηκε σε λειτουργία το 2005. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των δοκιμών το GBMD, κατέρριψε μόνο τους μισούς στόχους. Οι αμερικανικές αρχές δεν ήταν ικανοποιημένες, με τις χαμηλές επιδόσεις του πολύπλοκου και ακριβού αντιπυραυλικού συστήματος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τίποτα δεν τελείωσε ακόμη: Ο Αλίεφ ανακοίνωσε σχέδια για την κατάληψη εδαφών της Αρμενίας - «Θα υπερασπιστούμε το Αρτσάχ» δηλώνει το Ερεβάν
Στα μέσα της δεκαετίας του 2010, η Ουάσινγκτον ξόδεψε σχεδόν έξι δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη μιας νέας κεφαλής, στο πλαίσιο του προγράμματος Redesigned Kill Vehicle (RKV). Αλλά το 2019, το έργο έκλεισε. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, το προϊόν βρέθηκε να έχει σοβαρά ελαττώματα σχεδιασμού. Στη συνέχεια, το MDA σχεδόν διαλύθηκε. Αποφάσισαν όμως να δώσουν άλλη μια ευκαιρία.
Τον Απρίλιο του 2020, το Πεντάγωνο διέταξε την ανάπτυξη συστημάτων αναχαίτισης επόμενης γενιάς, στο πλαίσιο του προγράμματος επόμενης γενιάς (NGI). Θα ολοκληρωθεί στην καλύτερη περίπτωση, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2020. Εν τω μεταξύ, η ασφάλεια των ΗΠΑ θα παρέχεται με άλλα μέσα, συμπεριλαμβανομένων στοιχείων ενός περιφερειακού συστήματος πυραυλικής άμυνας, σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Θαλάσσια ασπίδα
Σύμφωνα με τη νέα ιδέα του MDA, είναι η αξιοποίηση ενός πολλά υποσχόμενου συστήματος - πλοία με το σύστημα μάχης πληροφοριών και ελέγχου Aegis και τα τυπικά αντιπυραυλικά, τα αντιτορπιλικά Arlie Burke και τα καταδρομικά Ticonderoga (τα περισσότερα βρίσκονται στον Ειρηνικό ), που αποτελούν κινητή ασπίδα ενάντια σε κινεζικούς και βορειοκορεατικούς πυραύλους, ορισμένα πλοία να μεταφερθούν στις αμερικανικές ακτές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Πονοκέφαλος» για τον Σουλτάνο τα ιρανικά σχέδια για το Αφγανιστάν - Καραδοκούν Τεχεράνη και τουρκική αντιπολίτευση
Ωστόσο, τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, οι Αμερικανοί δοκίμασαν τον επόμενο τύπο αναχαιτιστή - Standard SM -3 Block IIA. Πάνω από τη Χαβάη, κατέστρεψε με επιτυχία έναν στόχο που προσομοιώνει ένα μονομπλόκ ICBM. Στο εγγύς μέλλον, το ενημερωμένο Πρότυπο θα χρησιμοποιηθεί, ενάντια σε έναν πιο πολύπλοκο βαλλιστικό στόχο με πολλαπλή κεφαλή και μέσα για την υπέρβαση της πυραυλικής άμυνας.
Επιπλέον, η υπηρεσία πυραυλικής άμυνας δεν αποκλείει την ανάπτυξη, επίγειας έκδοσης του Aegis Ashore στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί ανέπτυξαν παρόμοια συγκροτήματα στην Πολωνία και τη Ρουμανία.
Το τελευταίο σενάριο είναι να χρησιμοποιηθούν, τα χερσαία συγκροτήματα μικρής εμβέλειας THAAD, αν και αυτά, βρίσκονται στη Νότια Κορέα και το Γκουάμ. Πριν από ενάμιση χρόνο, ο οργανισμός ζήτησε 273 εκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό τους. Η THAAD δύναται να καταρρίψει πυραυλικές κεφαλές, στην τελευταία φάση της πτήσης. Πόσα από αυτά θα χρειαστούν για να καλύψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν διευκρινίζεται.
"Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, είναι να συνδέσουμε και τα τρία στρώματα ενός πολλά υποσχόμενου συστήματος πυραυλικής άμυνας σε ένα ενιαίο σύνολο", δήλωσε στους δημοσιογράφους ο αντιναύαρχος John Hill, διευθυντής του MDA.
Όπως και να έχει, ο εκσυγχρονισμός του συστήματος πυραυλικής άμυνας, απέχει πολύ από το να ολοκληρωθεί και το Πεντάγωνο, έχει πολλά προβλήματα να λύσει.
Πρώτον, δεν είναι σαφές πόσα πλοία θα απαιτηθούν. Δεύτερον, δεν υπάρχει ακόμη ενιαία διαχείριση ενός πολυστρωματικού συστήματος πυραυλικής άμυνας. Τρίτον, η αποτελεσματικότητα του πολλά υποσχόμενου συγκροτήματος, έναντι των τελευταίων όπλων της Ρωσίας και της Κίνας δεν έχει αποδειχθεί.
Την περασμένη εβδομάδα, αναλυτές του Αμερικανικού Ινστιτούτου Χάντσον κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι δεν αρκεί μόνο η αύξηση του αριθμού των πυραύλων: με αυτήν την προσέγγιση, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παραμείνουν σε θέση προσαύξησης.
Επιπλέον, το Πεντάγωνο πρέπει να αναπτύξει την αεροπορική του συνιστώσα, μέσω περισσότερων κινητών αναχαιτιστών επί των σύγχρονων μαχητικών. Επίσης, σημαντικό ρόλο πρέπει να παίξουν οι δορυφόροι της Αμερικής, που βρίσκονται σε τροχιά, οι οποίοι θα καθοδηγούν στόχους σε όλες τις φάσεις της πτήσης.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα σύγχρονα αμερικανικά συστήματα πυραυλικής άμυνας, είναι ικανά, να καταστρέψουν μόνο σχετικά αργούς πυραύλους που πετούν κατά μήκος μιας προβλέψιμης διαδρομής. Πώς να καταρρίψουν τις κεφαλές ελιγμού που σπεύδουν προς τον στόχο, με υπερηχητική ταχύτητα, οι σχεδιαστές δεν το έχουν ακόμη σκεφτεί.
