Οι Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθούν πάντα τα οπλικά συστήματα τους να βρίσκονται τεχνολογικά, σε προηγμένη κατάσταση έναντι των άλλων υπερδυνάμεων.
Τελευταία ανακάλυψε, ότι η Ρωσία και η Κίνα, διαθέτουν υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους προηγμένης τεχνολογίας. Η Ρωσία διαθέτει τουλάχιστον ένα τέτοιο όπλο, τον Avangard, σε περιορισμένη υπηρεσία τώρα, όπως και η Κίνα, με το DF-17. Η Κίνα αναπτύσσει επίσης άλλα όπλα σε αυτήν την κατηγορία, συμπεριλαμβανομένου ενδεχομένως ενός τύπου εκτόξευσης από αέρος τον H-6N .
Όπως είναι φυσικό η Αμερική, αφού προσπέρασε τις όποιες ανησυχίες της, νέθεσε στον οργανισμό Άμυνας Πυραύλων, μαζί με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να βρει λύση. Έτσι δεν άργησε να βρεθεί και όπως ανακοινώθηκε, σκοπεύει να δοκιμάσει τον πύραυλο SM-6 ενάντια σε μια «προηγμένη απειλή ελιγμών», έναν όρο που χρησιμοποιείτε ευρέως τα τελευταία χρόνια. Το Πεντάγωνο λέει ότι «οι μη καθορισμένες εκδόσεις του SM-6 έχουν ήδη δείξει κάποιο βαθμό ικανότητας, ενάντια σε αυτούς τους τύπους όπλων, παραδείγματα για τα οποία, η Ρωσία και η Κίνα έχουν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν». Μια νέα παραλλαγή του SM-6, το Block IB , είναι ήδη υπό ανάπτυξη και θα μπορεί από μόνη της να φτάσει σε υπερηχητικές ταχύτητες.
Συνεχίζοντας είπε "Θα συνεχίσουμε να προωθούμε την ικανότητα μας για την αντιμετώπιση της περιφερειακής υπερηχητικής απειλής, και θα δοκιμάσουμε αυτήν την ικανότητα στο χρονικό πλαίσιο του προγράμματος FY 2024".
Ας λάβουμε υπ όψιν, ότι αυτοί οι υπερηχητικοί πύραυλοι, έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν πολύ απρόβλεπτες κινήσεις κατά τη διάρκεια των πτήσεων τους, σε σύγκριση με τους παραδοσιακούς βαλλιστικούς πυραύλους. Ως αποτέλεσμα, τα υπερηχητικά όπλα παρουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις για την εχθρική και πυραυλική άμυνα, ακόμη και για ιδιαίτερα πυκνά αμυντικά δίκτυα που προστατεύουν στόχους υψηλής αξίας. Ο συνδυασμός ταχύτητας και ευελιξίας, καθιστά αυτά τα όπλα δύσκολο να εντοπιστούν , και μειώνει το συνολικό διαθέσιμο χρόνο για να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της απλής προσπάθειας μετακίνησης, κρίσιμων περιουσιακών στοιχείων από την περιοχή στόχου ή αλλιώς προσπαθώντας να αναζητήσει κάλυψη.
Το SM-6 έχει επίσης ικανότητα εκκίνησης από επιφάνεια σε επιφάνεια. Η έκδοση Block IA του πυραύλου, προσθέτει μια επιλογή καθοδήγησης με βοήθεια GPS, για να επεκτείνει την ικανότητά της να χτυπά στατικούς επιφανειακούς στόχους. Τόσο οι παραλλαγές Block I όσο και Block IA, έχουν αμφίδρομους συνδέσμους δεδομένων, που τους επιτρέπουν να λαμβάνουν ενημερωμένες πληροφορίες στόχευσης, κατά την πτήση από το πλοίο που τα ξεκίνησε και από τις πλατφόρμες εκτός του πλοίου.
Το 2019, το Ναυτικό αποκάλυψε επιπλέον σχέδια για μια έκδοση Block IB του SM-6, που θα αντιστοιχούσε στο σύστημα καθοδήγησης και σε άλλα στοιχεία του Block IA στο διευρυμένο σώμα πυραύλων, που χρησιμοποιείται στον πύραυλο SM-3 Block IIA. Το SM-3 Block IIA έχει σχεδιαστεί για να δέχεται απειλές βαλλιστικών πυραύλων, κατά τη διάρκεια της πτήσης όταν πετούν σε εξαιρετικά μεγάλα υψόμετρα.
Μια παραλλαγή του SM-6, θα ήταν επίσης ένα καλό σημείο εκκίνησης για την ανάπτυξη ενός υπερηχητικού αμυντικού όπλου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την προστασία των πολεμικών πλοίων.
Όπως έγινε γνωστό, ο αμερικανικός στρατός βρίσκεται ήδη στη διαδικασία αξιολόγησης, μιας χερσαίας έκδοσης αυτού του πυραύλου ως επιθετικού όπλου μεγαλύτερης εμβέλειας. Το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε ενδεχομένως να ενσωματώσει προηγμένους SM-6 και θα μπορούσε να παραμείνουν ένα εξαιρετικά ευέλικτο όπλο.
Είναι σαφές, ότι οι επικείμενες δοκιμές του SM-6 στον αντι-υπερηχητικό ρόλο, αποσκοπούν να αποδείξουν ότι μια έκδοση αυτού του όπλου, θα προσφέρει πράγματι πολύτιμη πρόσθετη προστασία έναντι αυτών των αναδυόμενων προηγμένων απειλών.
