Τουρκικές δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι ένα βρετανικό σχέδιο για την Κύπρο ευρίσκεται στον δρόμο για την Ν.Υόρκη και την πενταμερή συνάντηση,από τότε που ο Βρετανός ΥΠΕΞ Ντομίνικ Ράμπ συναντήθηκε ξεχωριστά με Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους αξιωματούχους της Κύπρου, όπως αναφέρει το nationalpost.com.cy.
Ποιος όμως θα μπορούσε να γνωρίζει καλύτερα το Κυπριακό από τους Βρετανούς, οι οποίοι όχι μόνο το δημιούργησαν ως πρώην αποικιακή δύναμη, αλλά περισσότερο ως ένας από τους βασικούς «συντελεστές» της κυπριακής “ανεξαρτησίας” το 1960 και της τραγωδίας το 1974 με την τότε γενικότερη στάση τους;
Το αναφερόμενο πρώτο άρθρο του βρετανικού σχεδίου απαιτεί τη δημιουργία μιας νέας κυπριακής ομοσπονδίας από δύο κυρίαρχα κοινοτικά κράτη (όπως ακριβώς το ζητάνε οι Τούρκοι).
Οι Βρετανοί μαέστροι του δόγματος “διαίρει και βασίλευε” χρησιμοποιούν την ορολογία των «κοινοτικών κυρίαρχων κρατών» υλοποιώντας σαφώς τα χατίρια του Ερντογάν, ειδικά τώρα που οι δουλειές με την Τουρκία ευρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο, ειδικά στον αμυντικό τομέα.
Οι ίδιοι χρησιμοποιώντας τον όρο «κοινοτικό κράτος», υλοποιούν ένα δόγμα μιας ύποπτης και επικίνδυνης «εποικοδομητικής ασάφειας» που χρησιμοποιείται για να ξεπεραστούν τα εμπόδια αντίληψης που όλοι γνωρίζουμε.
Το σχέδιο αυτό όπως και το περιβόητο σχέδιο Ανάν, αναφέρουν ότι το κυπριακό ομοσπονδιακό κράτος θα είναι αρμόδιο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας, ασφάλειας και ιθαγένειας.
Τότε σε πιο πεδίο θα δρουν τα «κυρίαρχα κοινοτικά κράτη»;
Σε δημοτικές υποθέσεις και στην εκπαίδευση;
Το άρθρο 4, του βρετανικού σχεδίου αναφέρει ότι, τα «κυρίαρχα κοινοτικά κράτη θα μπορούσαν να διεξάγουν ξένες διπλωματικές σχέσεις, να γίνουν μέλη διεθνών οργανισμών και να υπογράφουν συμφωνίες, για αθλητικά, πολιτιστικά θέματα και οργανισμούς στο εξωτερικό».
Πως όμως θα μπορούσε να συμβεί αυτό και τι θα συμβεί αν τέτοια ζητήματα έρθουν σε αντίθεση με τις συμφωνίες που έχουν ήδη υπογραφεί ή με τις πολιτικές που θα έχει εκπονήσει η κυπριακή ομοσπονδιακή κυβέρνηση;
Ουσιαστικά οι Βρετανοί ενσπείρουν σε ένα σχέδιο την αρχή της διάλυσης, που είχαν εισαγάγει και στην συνθήκη ανεξαρτησίας το 1960, ώστε αυτή να καταστεί ουσιαστικά άκυρη στην πράξη ανάμεσα στις δύο πλευρές και να οδηγηθούμε στην κυπριακή τραγωδία.
Τέτοιες ρυθμίσεις υπήρχαν και στο σύστημα του 1960 και δεν λειτούργησαν, ενώ προβλέπονταν επίσης και στο Σχέδιο Ανάν.
Η «ίση εκπροσώπηση» στην προεδρία (ένας Ελληνοκύπριος και ένας Τουρκοκύπριος με ίσες εξουσίες) δεν είναι ούτε κατά διάνοια εφαρμόσιμη στην πράξη ειδικά όταν έχουμε απέναντι μας έναν Ερσίν Τατάρ που προκαλεί συνεχώς.
Ο καθορισμός της δημιουργίας ενός υπουργικού συμβουλίου εννέα ατόμων, με έξι Ελληνοκύπριους και τρεις Τουρκοκύπριους, είναι αντίγραφο του συστήματος του 1960, χωρίς δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) για τους Τούρκους.
Κατά τη λήψη αποφάσεων πρέπει να απαιτείται ψήφος τουλάχιστον δύο υπουργών. Επιπλέον, πρέπει να αποσαφηνιστεί επίσης το σύστημα ψηφοφορίας και ο τρόπος με τον οποίο θα συγκροτηθεί το υπουργικό συμβούλιο.
Υπάρχει επίσης πρόβλημα στο προτεινόμενο νομοθετικό όργανο. Το σχέδιο απαιτεί την παρουσία 36 ατόμων 24 Ελληνοκυπρίων και 12 Τουρκοκυπρίων.
Το μόνο θετικό στο βρετανικό σχέδιο είναι η αναφορά του τερματισμού του όρου εγγυητριών δυνάμεων (Τουρκίας και των υπόλοιπων χωρών), και η απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων.
Η εκτίμηση πολλών ειδικών είναι ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν την πλήρη απόσυρση των δυνάμεων τους από το νησί, και θα ζητήσουν την παρουσία μιας δυνάμεως στρατοχωροφυλακής για να ελέγχουν τους Τουρκοκύπριους.
Επίσης δεν γίνεται θέμα πουθενά για τους εποίκους και τα σχέδια επανόδου των Τουρκοκυπρίων του εξωτερικού στο νησί.
Με λίγα λόγια ο Ερντογάν δεν πρόκειται να προσυπογράψει κανένα σχέδιο που δεν θα υπακούει στην δική του λογική, και δεν θα του εξασφαλίζει μεγάλο μερίδιο από τα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ.
Το θέμα σε όλα αυτά είναι όμως το τι θα πράξει η δύση και ειδικά οι ΗΠΑ, που έχουν τα δικά τους γεωπολιτικά σχέδια για την Κύπρο ενόψει και της άσχημης καταστάσεως στην Μ.Ανατολή.
