Πριν από μερικές μέρες αναδείξαμε το θέμα της έλλειψης πιλότων στην Τουρκική Αεροπορία κι από ό,τι φαίνεται αυτό ήταν δυσκολοχώνευτο στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Η απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 ώθησε τον Ερντογάν, να εκκαθαρίσει μαζικά πιλότους μαχητικών. Η Αεροπορία έπαιξε κεντρικό ρόλο εκείνο τον Ιούλιο.
Τις μέρες μετά το πραξικόπημα, εκκαθαρίστηκαν περισσότεροι από 300 πιλότοι F-16, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν χρόνια εμπειρίας. Το αποτέλεσμα: Η αναλογία πιλοτηρίου προς πιλότο μειώθηκε από 1,25+ πιλότους ανά αεροσκάφος σε 0,8. Αυτή η αναλογία είναι σημαντική για να διασφαλιστεί ότι, οι πιλότοι είναι ξεκούραστοι μεταξύ πτήσεων, χωρίς να επηρεάζουν τον επιχειρησιακό ρυθμό.
Σύμφωνα με τουρκικό μέσο ενημέρωσης η τουρκική Πολεμική Αεροπορία, εκπαιδεύει τους δικούς της πιλότους, εφαρμόζοντας πολλά μέτρα, από εκπαίδευση πιλότων έως καινοτομίες της σύγχρονης εποχής, για να καλύψει την ανάγκη για πιλότους μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου.
Η τουρκική Ακαδημία Πολεμικής Αεροπορίας, με τέσσερις τάξεις, έχει ξεκινήσει από το 2019 εκπαιδευτικές πτήσεις στη βάση Cigli. Η επιστροφή της κανονικότητας στη βάση αυτή δεν ήταν εύκολη, δεδομένου ότι η ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων που είχε αναλάβει να σκοτώσει τον Ερντογάν στις 15 Ιουλίου 2016, είχε πετάξει από αυτή τη βάση προς το ξενοδοχείο στη Μαρμαρίδα, όπου ο Ερντογάν και η οικογένειά του έκαναν διακοπές.
«Με στόχο την ανάκτηση της χαμένης ισχύος πιλότου, τέθηκε σε λειτουργία η Σχολή Πτήσεων του İzmir Çiğli και ξεκίνησε ξανά η εκπαίδευση του πληρώματος πιλότων», αναφέρει το τουρκικό μέσο ενημέρωσης, τονίζοντας παράλληλα ότι έχουν πλέον 522 πιλότους.
Μόνο που είναι γνωστό πως, η Τουρκία δεν διαθέτει αρκετούς εκπαιδευτές και έμπειρους πιλότους, οι οποίοι θα παίξουν τον ρόλο του καθοδηγητή-εκπαιδευτή στην πράξη. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο ρυθμός εκπαίδευσης ενός πιλότου δεν μπορεί να συμβαδίσει με την αναβάθμισή του σε μάχιμο. Ελλείψει ωρών πτήσης, οι πιλότοι που πάνε από τη βασική σχολή πτήσεων σε επιχειρησιακές μονάδες χρειάζονται πολύ χρόνο για να αποκτήσουν επιχειρησιακή ικανότητα.
Στη συνέχεια, λόγω της έλλειψης εκπαιδευτών, θα χρειαστούν περίπου ακόμα 15 μήνες για την πλήρη πιστοποίηση των πιλότων. Μετά από αυτό, χρειάζονται πάνω από τρία χρόνια πτήσεων με έμπειρους πιλότους σε επιχειρησιακές μονάδες, προτού τελικά “απορροφηθούν” και χαρακτηριστούν έμπειροι. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι έτοιμοι το 2027.
Έτσι, παρόλο που η τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει μεγάλο αριθμό αεροσκαφών, η απορρόφηση απαιτεί οι άπειροι πιλότοι να συνδυάζονται με έναν έμπειρο, έτσι ώστε να καλύπτεται κάπως το κενό με υπηρεσία σε μάχιμη πτέρυγα.
Μετά το πραξικόπημα, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία είχε ζητήσει βοήθεια κι από τις ΗΠΑ. Αρχικά είχε ζητήσει από Αμερικανούς εκπαιδευτές να πάνε στην Τουρκία για να βοηθούσαν στη βασική σχολή πτήσεων και, στη συνέχεια, να πετάξουν σε επιχειρησιακές μονάδες. Στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, ωστόσο, ακόμα κι αν υπήρχε πολιτική βούληση, δεν περισσεύουν εκπαιδευτές F-16 για να σταλούν στην Τουρκία. Το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες που διαθέτουν F-16.
Η Άγκυρα προσφέρει κίνητρα σε πιλότους που είχαν αποσυρθεί πριν από το πραξικόπημα, να επιστρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία. Η ανταπόκριση, ωστόσο, ήταν μικρή. Να υπενθυμίσουμε ότι πριν ένα χρόνο, η τουρκική κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα που απειλεί 330 πρώην πιλότους με ανάκληση της άδειάς τους, εάν δεν επιστρέψουν στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία για τέσσερα χρόνια. Το διάταγμα εκδόθηκε για να καλυφθούν τα κενά σε έμπειρους πιλότους, οι οποίοι είναι αναγκαίοι για να πετούν με τους νέους και να τους μεταγγίζουν την εμπειρία τους. Στην πραγματικότητα, ψάχνουν τρόπο για να αποτρέψουν τις “δύο ταχύτητες” στις πολεμικές μοίρες.
Δεν είναι σαφές, πώς η απόφαση για υποχρέωση επιστροφής στην υπηρεσία θα επηρεάσει το ηθικό μίας μονάδας, καθώς τα κίνητρα δεν είναι ελκυστικά και ως εκ τούτου, ίσως να φέρουν αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επιπροσθέτως, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία πιλότος, που έχει αποκοπεί από την ενεργό δράση για πάνω από πέντε χρόνια, δεν έχει τα αντανακλαστικά που απαιτεί ο χειρισμός ενός μαχητικού πρώτης γραμμής.
Έλληνες χειριστές αναφέρουν ότι, βλέπουν μια νευρικότητα και έλλειψη πείρας από πλευράς Τούρκων πιλότων που αντιμετωπίζουν σε εικονικές αερομαχίες στο Αιγαίο. Αυτό καταδεικνύει ότι οι περισσότεροι πιλότοι που στέλνονται στο Αιγαίο δεν έχουν εμπειρία σε αερομαχίες. ‘Η είναι νέοι και άπειροι, ή έχουν μετατεθεί από μονάδες της Ανατολίας όπου πραγματοποιούσαν βομβαρδισμούς σε κουρδικούς στόχους και, ως εκ τούτου, δεν διαθέτουν ικανότητες στην αντιαεροπορική άμυνα. Αυτό, αυξάνει την πιθανότητα “ατυχήματος” που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα.
Όπως προαναφέραμε, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία κατέφυγε σε μάλλον ανορθόδοξα μέτρα για να αμβλύνει όπως-όπως την αδυναμία της. Το κενό, όμως, που έχει προκαλέσει η μαζική εκκαθάριση πιλότων (περίπου το 50%, ίσως και παραπάνω), δεν πρόκειται να καλυφθεί μεσοπρόθεσμα. Οι διώξεις πιλότων, άλλωστε, συνεχίζονται. Αν σ’ αυτό το πρόβλημα προστεθεί και το πρόβλημα των ανταλλακτικών, τότε πράγματι η εικόνα καθίσταται πολύ δυσοίωνη για το αξιόμαχο της τουρκικής Αεροπορίας.
