Κι ενώ οι Τούρκοι επανέρχονται ολοένα και περισσότερο σε όλους τους τόνους στα περι αποστρατικοποίησης των νήσων η ελληνική στρατιωτική μηχανή δηλώνει παρούσα.
Στο πεδίο βολής στους Μαυρατζαίους στο νησί της Σάμου οι δυνάμεις ασκήσεως εξασκούνται σε περιβάλλον που προσομοιάζει με ρεαλιστικές συνθήκες μάχης.
Μηχανοκίνητη διμοιρία πεζικού σπεύδει σε εκδήλωση επιθετικής ενέργειας με σκοπό την εξάλειψη αεροπρογεφυρώματος σε ύψωμα της περιοχής και την τελική εκκαθάριση και ανάκτηση του εδάφους.
Η εκπομπή "Με Αρετή και Τόλμη" έχει το βίντεο:
Περί αποστρατικοποίησης
Στο θέμα της αποστρατικοποίησης τω νήσων και των τουρκικών αξιώσεων αναφέρθηκαν σε συνεντεύξεις τους στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ δύο ειδικοί καθηγητές το τελευταίο διάστημα.
Ο ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην πρύτανης του ιδρύματος κ. Γρηγόρης Τσάλτας αναφέρει:
Όντως, όπως φαίνεται το θέμα της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αρχιπελάγους έχει έρθει έντονα και για πολλοστή φορά στην επικαιρότητα. Βέβαια θα πρέπει να θυμηθούμε και ορισμένα χρήσιμα για την περίπτωση γεγονότα.
Ήδη από τις 15 Μαΐου 1974 είχε εξαγγελθεί η ίδρυση ενός ειδικού συστήματος προστασίας των τουρκικών ακτών του Αιγαίου για τον εξοπλισμό μάλιστα του οποίου – και για διάρκεια 10 ετών- προβλεπόταν το ποσό των 250.000.000 δολαρίων. Ένα χρόνο μετά, στις 28 Μαρτίου 1975 η Τουρκία ανακοίνωσε την ίδρυση «Αρχηγείου του Αιγαίου» στη Σμύρνη όπου και συγκέντρωσε όλα τα αποβατικά της σκάφη κατά παράβαση των όποιων σχετικών νατοϊκών προβλέψεων. Η απόλυτα αποβατική φύση της στρατιωτικής αυτής τουρκικής δύναμης απέναντι στα νησιά του Αρχιπελάγους, δεν υποδηλώνει σε επίπεδο ΝΑΤΟ άμυνα κατά ρωσικής επίθεσης.
Η Ελλάδα ασφαλώς δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά από την άμεση ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης των νησιών της στο πλαίσιο άσκησης του φυσικού δικαιώματος νόμιμης ατομικής άμυνας όπως κατά λέξη περιγράφεται στο άρθρο 51 του Καταστατικού του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Από την άλλη πλευρά το καθεστώς αποστρατικοποίησης της Δωδεκανήσου δεν αφορά στην Τουρκία ούτε κατά το ελάχιστο αφού προκύπτει από συμφωνία η οποία περιλαμβάνεται στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 στην οποία η γείτονα χώρα δεν αποτελούσε συμβαλλόμενο μέρος, αφού αφορούσε διευθέτηση υποθέσεων ανάμεσα στους νικητές του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Πολέμου κατά την έκβαση του οποίου όμως, η Τουρκία υπήρξε παντελώς απούσα κάνοντας για πολλοστή φορά χρήση (όπως και σήμερα με το Ρώσο-Ουκρανικό πρόβλημα) της «ιδιότητας» του επιτήδειου ουδέτερου.
Επομένως, δεν την αφορά καθόλου η εν λόγω Συνθήκη, αποτελώντας για αυτήν res inter alios acta (σ.σ. θέμα μεταξύ άλλων δεν είναι δική μας δουλειά), ενώ δεν συμπεριλαμβάνει επίσης κάποια ιδιαίτερη μνεία για δικαιώματα τρίτων κρατών, όπως χαρακτηριστικά λέγεται in favorum tertii (σ.σ. υπερ τρίτου).
Ο δε Σωτήριος Ζαρταλούδης, αναπληρωτής καθηγητής συγκριτικής ευρωπαϊκής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ εξηγεί και τα περί "γκρίζων ζωνών' τονίζοντας:
Η θεωρία των «Γκρίζων Ζωνών» δεν σχετίζεται με κάποια συνθήκη και την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου αλλά με το επιχείρημα της Τουρκίας ότι κάποιες περιοχές/νησίδες δεν έχουν διευκρινιστεί ακριβώς σε ποιο κράτος ανήκουν. Η Ελλάδα αντιτείνεται ότι δεν υπάρχουν τέτοιες περιοχές και ότι τα σύνορα είναι πλήρως καθορισμένα.
Μια συχνή παρεξήγηση στο Ελληνικό κοινό και τύπο είναι η παρουσία Τουρκικού ναυτικού ή ψαράδων σε διεθνή ύδατα εντός της Ελληνικής επικράτειας η οποία είναι καθόλα νόμιμη και δεν σχετίζεται με την θεωρία των «Γκρίζων Ζωνών».
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία δεν δέχεται τις θέσεις τις Ελλάδας σε ότι αφορά τα θαλάσσια σύνορα και δημιουργεί ένα de facto καθεστώς αμφισβήτησης και διαφωνίας με την Ελλάδα.
