Πανήγυρις Αγ. Διονυσίου Ρήτορος και Μητροφάνους στη Φυτειά Ημαθίας

Την Τετάρτη 9 Ιουλίου, εορτή των Αγίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους πανηγύρισε ο ομώνυμος Iερός Ναός στην Φυτειά Ημαθίας.

Λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε το θείο Λόγο και τέλεσε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄,με την ευκαιρία συμπληρώσεως 17 χρόνων από την κοίμησή του,  καθώς και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ιερομονάχων Διονυσίου και Μητροφάνους και των μοναχών Γερασίμου, Αβιμέλεχ και Σπυρίδωνος των Μικραγιαννανιτών.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε: «Μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πα­νουρ­γεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡ­μῶν συντρίβειν πάντοτε».

Ἑορτάζει καί τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας, ἑορτάζει καί πανη­γυ­ρί­ζει καί ἡ ἐνορία σας, τή μνήμη δύο μεγάλων ὁσίων, τοῦ ὁσίου Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί τοῦ ὁσίου Μητροφάνους. Τιμᾶ τούς ὁσίους, οἱ ὁποῖοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί τῆς προσευχῆς καί μέ τούς ἱδρῶτες τῶν ἀσκητικῶν τους καμάτων ἐγε­­ώρ­γησαν τήν ἄ­γονη ἔρημο τῆς Μι­κρᾶς Ἁγίας Ἄν­νης καί ἀνέ­βη­καν μέ τήν ἄσκηση, τή νηστεία καί τήν ἀδιάλειπτη προ­σευχή τίς βα­θμί­δες τῆς πνευ­μα­τικῆς κλίμακος πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό.

Εἶναι δύσκολο γιά ἐμᾶς πού ἀγωνιζόμαστε στόν κό­σμο, νά κατανοήσουμε τίς δυ­σκο­λί­ες καί τήν ἔνταση τοῦ ἀγῶνος ἐκείνων πού ζοῦν καί ἀγωνί­ζο­ν­ται «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς», ἐκείνων πού ἐγκατέλει­ψαν τόν κόσμο καί ἀφιε­ρώθηκαν ἀποκλειστικά στήν προ­σευχή καί τήν ἄσκηση. 

Ὁ δικός τους ἀγῶνας εἶναι ἀσύ­γκριτα πιό δύσκολος καί πιό ἀπαι­τητικός ἀπό τόν δικό μας, ὄχι μό­νο γιατί ἔχουν νά νικήσουν τήν ἀδυ­να­μία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ζῶ­ντας σέ σκληρές καί ἀντίξοες συνθῆκες, ὑπομένοντας κόπους καί ταλαιπωρίες, ἀλλά γιατί ἡ πά­λη τους δέν εἶναι μόνο «πρός αἷμα καί σάρκα», ὅπως γράφει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, «ἀλλά πρός τά ἀρ­χάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευ­μα­τι­κά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπου­ρα­νίοις». 

Διότι ὅσο ὁ διάβολος βλέ­πει ὅτι ἡττᾶται ἀπό τόν ἀγῶνα καί τά πα­λαί­σματά τους, τόσο γί­νεται σκλη­ρότερος καί ἀγριό­τερος, σέ σημεῖο νά ἐμφανίζεται ἀκόμη καί μέ ὁρα-­τή καί αἰσθητή μορφή, ὅπως γνω­ρί­­ζου­με ἀπό τούς βίους πολλῶν ὁσί­ων, προκειμένου νά τούς φοβί­σει καί νά τούς ἀποτρέψει ἀπό τόν ἀγῶ­να καί τήν προσπάθεια, προ­κει­μένου νά τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί τή χάρη του.

Τέτοιες δοκιμασίες καί τέτοιους πειρασμούς ἀντιμετώπισαν καί οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ὅσιοι Διο­νύ­σιος ὁ ρήτωρ καί Μητροφάνης, καί τούς ἀντιμετώπισαν μέ καρτερία καί γενναιότητα, μέ ὑπομονή καί προσευχή, καί κατόρθωσαν νά νι­κήσουν τόν ἀν­τικείμενο καί τά τε­χνάσματά του καί νά ἀναδει­χθοῦν νικητές καί θριαμβευτές.

Γι᾽ αὐτό καί ἔλαβαν χάρη ἀπό τόν Θεό νά προστατεύουν καί νά βοη­θοῦν ὅσους ἀγωνίζονται τόν δι­κό τους ἀγῶνα εἴτε στήν ἔρημο ε­ἴτε καί μέσα στόν κόσμο. Ἔλαβαν χά­ρη ἀπό τόν Θεό νά συμπα­ρα­στέ­κο­νται καί νά ἐνισχύουν ὅσους ἀγω­νίζονται νά νικήσουν τούς πει­­ρα­σμούς καί νά ἀποφύγουν τίς πα­γίδες τοῦ πονηροῦ, ὅποια μορ­φή καί ἐάν ἔχουν καί μέ ὅποιο τρό­πο καί ἐάν ἐμφανίζονται. 

Καί δέν ὑπάρχει κανένας ἄν­θρω­πος ὁ ὁποῖος νά μήν ἀντιμε­τωπίζει πειρα­σμούς καί νά μήν εἶναι ἐκτε­θει­μένος στίς παγίδες τοῦ διαβό­λου, πού μέ κάθε τρόπο προσπαθεῖ νά βλάψει τούς ἀνθρώπους καί κυ­­­ρί­ως ἐκείνους πού πιστεύουν στόν Θεό καί ἀγωνίζονται γιά νά ζή­σουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή. 

Ὅλοι διαβαίνουμε τή ζωή μας «ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν», πού μπορεῖ νά ἔχουν πολλές καί δια­φο­ρετικές μορ­φές, ὥστε νά μήν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι παγίδες τοῦ διαβόλου, ὑπάρ­χουν ὅμως σέ κάθε μας βῆμα.

 Γιατί αὐτό εἶναι παγίδα. Eἶναι κάτι πού νο­μί­ζουμε ὅτι εἶναι καλό, κάτι πού μᾶς φαί­νεται ὅτι εἶναι χρήσιμο καί ὠφέ­λιμο, ἡ ἐπιλογή του ὅμως εἶναι καταστροφική καί ὀλέθρια.

Γι᾽ αὐτό καί ὅλοι μας ἔχουμε ἀνά­γκη τή βοήθεια τῶν ἁγίων μας οἱ ὁποῖοι μποροῦν νά μᾶς καθοδη­γή­σουν σω­στά στή ζωή μας καί στόν ἀγῶ­να μας, οἱ ὁποῖοι μπο­ροῦν μέ τή χάρη πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός ὡς ἀντα­μοι­βή γιά τούς δι­κούς τους ἀγῶ­νες, νά δια­λύ­ουν τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ μέ τίς ὁποῖες προ­σπα­θεῖ νά μᾶς ἐμπλέξει καί νά μᾶς καταστρέψει· μποροῦν νά συν­τρί­βουν τά τεχνάσματα πού χρησι­μο­ποιεῖ ἐναντίον μας γιά νά μᾶς παρα­σύρει καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν καταστροφή.

Ἄς τούς παρακαλοῦμε, λοιπόν, καί σήμερα πού ἑορ­τάζουμε τή μνήμη τους ἀλλά καί καθημερινά· ἄς τούς παρα­κα­λοῦμε νά μᾶς προ­στατεύουν ἀπό ὅλα τά πανουργεύ­μα­τα τοῦ ἐ­χθροῦ καί τά δεινά πού μᾶς ἀπει­λοῦν· ἄς ἀγω­νιζόμαστε καί ἐμεῖς, ὅπως ἀγω­νί­σθηκαν καί ἐκεῖνοι, γιά νά μεί­νουμε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό· ἄς ἀγω­­νιζόμαστε μέ πίστη καί ἐμπι­στοσύνη στήν ἀγά­πη καί τό ἔλεός του, καί ἄς ἐπανα­λαμβάνουμε κα­θη­μερινά πρός τούς ὁσίους καί θεο­φόρους πατέ­ρες μας τήν ἱκε­σία τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου «μή ἐλλε­ί­π­ητε ἐχθροῦ τά πα­νουρ­γεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡ­μῶν συντρίβειν πάν­τοτε», μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά εἶναι βοηθοί καί ἀρωγοί μας πάν­τοτε.