Αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ έχουν όσοι υποφέρουν από γαστρεντερικές διαταραχές, σύμφωνα με νέα μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο Edith Cowan και για πρώτη φορά συνδέει τις δύο καταστάσεις ανοίγοντας τον δρόμο για πρώιμη διάγνωση της συχνότερης μορφής άνοιας.
Σύμφωνα με το ygeiamou.gr, αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν είχαν γίνει μελέτες που υποδείκνυαν μια σχέση μεταξύ νόσου Αλτσχάιμερ και γαστρεντερικών διαταραχών χωρίς ωστόσο όμως να έχει εντοπιστεί ο υποκείμενος μηχανισμός.
Ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ιατρικής Ακριβείας του Πανεπιστημίου Edith Cowan στην Αυστραλία, δημοσιεύουν στοιχεία για τον συσχετισμό επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη γενετικής σχέσης.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν μεγάλες ομάδες γενετικών δεδομένων από μελέτες για τη νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες που αφορούσαν στις γαστρεντερικές διαταραχές, που αφορούσαν συνολικά περίπου 400.000 άτομα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έρευνα: Πώς τα μικρόβια του εντέρου μπορούν να γίνουν επικίνδυνα
Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ερευνητών Δρ Emmanuel Adewuyi «πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη αξιολόγηση της γενετικής σχέσης μεταξύ της νόσου Αλτσχάιμερ και πολλαπλών εντερικών διαταραχών».
Από την ανάλυση προέκυψε ότι τα άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ και γαστρεντερικές διαταραχές έχουν κοινά γονίδια. «Η διαπίστωση αυτή ενισχύει την θεωρία ότι υπάρχει ένας ‘άξονας εγκεφάλου-εντέρου’, δηλαδή μια οδός που συνδέει τα κέντρα γνωστικότητας και συναισθημάτων του εγκεφάλου με τη λειτουργικότητα του γαστρεντερικού συστήματος», εξηγεί ο επόπτης καθηγητής της μελέτης Simon Laws.
Όταν οι επιστήμονες ανέλυσαν περαιτέρω τους γενετικούς δεσμούς των δύο καταστάσεων εντόπισαν διάφορες επιμέρους σημαντικές σχέσεις, όπως ο ρόλος που παίζει η χοληστερόλη.
Όπως εξηγεί ο Δρ Adewuyi, «τα μη φυσιολογικά επίπεδα της χοληστερόλης είναι γνωστό ότι είναι παράγοντας κινδύνου τόσο για την εκδήλωση νόσου Αλτσχάιμερ όσο και εντερικών διαταραχών».
«Η εξέταση των γενετικών και βιολογικών χαρακτηριστικών που είναι κοινά στη νόσο Αλτσχάιμερ και τις γαστρεντερικές διαταραχές υποδηλώνει έναν ισχυρό ρόλο του μεταβολισμού των λιπιδίων, το υανοσοποιητικού συστήματος και των φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερόλη», συμπληρώνει.
«Κι ενώ απαιτείται περαιτέρω μελέτη των κοινών γενετικών μηχανισμών των δύο παθήσεων, υπάρχουν ενδείξεις ότι η υψηλή χοληστερόλη μπορεί να μεταφερθεί στο κεντρικό νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα τον μη φυσιολογικό μεταβολισμό της χοληστερόλης στον εγκέφαλο. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που υποδηλώνουν ότι τα μη φυσιολογικά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα μπορεί να προκληθούν ή να επιδεινωθούν από βακτήρια του εντέρου – όπως το H.pylori- τα οποία υποστηρίζουν τους πιθανούς ρόλους των μη φυσιολογικών λιπιδίων στη νόσο Αλτσχάιμερ και στις γαστρεντερικές διαταραχές. Για παράδειγμα, η αυξημένη χοληστερόλη στον εγκέφαλο έχει συνδεθεί με τον εκφυλισμό του εγκεφάλου και την επακόλουθη γνωστική εξασθένηση», καταλήγει.
Η ανάδειξη του ρόλου της χοληστερόλης μεταξύ νόσου Αλτσχάιμερ και γαστρεντερικών διαταραχών δημιουργεί τη βάση για μελλοντικές νέες θεραπείες. Για παράδειγμα, οι στατίνες που μειώνουν τη χοληστερόλη μπορεί να έχουν οφέλη για τα άτομα νόσο Αλτσχάιμερ και εντερικές διαταραχές.
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι οι στατίνες μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της φλεγμονής, την τροποποίηση της ανοσίας και την προστασία του εντέρου.
