Μπορεί ο κορονοϊός να «χτυπά» κυρίως το αναπνευστικό, ωστόσο, έχει αποδειχτεί πώς είναι πιθανό να πλήξει και άλλα συστήματα.
Η νόσος COVID-19 εκδηλώνεται κυρίως ως λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, ωστόσο κάποια δεδομένα δείχνουν ότι πρέπει να εκτιμηθεί ως συστηματική νόσος που περιλαμβάνει πολλαπλά συστήματα, όπως το καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, γαστρεντερικό, νευρολογικό, αιματοποιητικό και ανοσοποιητικό σύστημα.
Ηλικιωμένοι και ασθενείς με συννοσηρότητες έχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου αλλά και οι νεότεροι χωρίς σοβαρές υποκείμενες παθήσεις είναι πιθανό, σύμφωνα με το ΑΠΕ - ΜΠΕ, να παρουσιάσουν δυνητικά θανατηφόρες επιπλοκές όπως η κεραυνοβόλος μυοκαρδίτιδα και η διάχυτη ενδαγγειακή πήξη.
Η Θεραπευτική Κλινική και το Εργαστήριο Αιματολογίας του Αρεταίειου Νοσοκομείου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) σε συνεργασία με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Τενόν των Παρισίων και το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης προχώρησαν σε ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας αναφορικά με τα αιματολογικά ευρήματα των ασθενών.
Στην συγκεκριμένη εργασία συμμετέχουν ο καθηγητής Ιατρικής και πρύτανης του ΕΚΠΑ Θάνος Δημόπουλος, οι καθηγητές της Σορβόννης Γρηγόρης Γεροτζιάφας και Ισμαήλ Ελαλαμύ, ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Ευάγγελος Τέρπος, οι αν. καθηγητές του ΕΚΠΑ Ευστάθιος Καστρίτης, Μαριάννα Πολίτου και Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, ο ακαδημαϊκός υπότροφος του ΕΚΠΑ Θεόδωρος Σεργεντάνης και ο επιστημονικός συνεργάτης της Θεραπευτικής Κλινικής του ΕΚΠΑ Ιωάννης Ντάνασης-Σταθόπουλος.
Σύμφωνα με το άρθρο η λοίμωξη COVID-19 έχει σημαντική επιρροή και στο αιμοποιητικό σύστημα και την αιμόσταση.
Τα προβλήματα στο αιμοποιητικό σύστημα
Η λεμφοπενία (χαμηλός αριθμός λεμφοκυττάρων) αποτελεί κύριο εργαστηριακό εύρημα της λοίμωξης και έχει αρνητική προγνωστική αξία, καθώς έχει συσχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης συνδρόμου οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας (ARDS).
Χαμηλότερες τιμές του λόγου λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων και προοδευτική αύξηση της θρομβοκυττάρωσης (αυξημένη τιμή αιμοπεταλίων) συσχετίζονται με χειρότερη επιβίωση των ασθενών.
Επίσης, ασθενείς με μυοκαρδιακή βλάβη παρουσιάζουν χαμηλότερες τιμές λεμφοκυττάρων και αιμοπεταλίων συγκριτικά με τους υπόλοιπους.
Κατά την εξέλιξη της νόσου, η διαχρονική αξιολόγηση της δυναμικής του αριθμού των λεμφοκυττάρων και της αύξησης των φλεγμονωδών δεικτών, συμπεριλαμβανομένων των LDH, CRP, IL-6 και φερριτίνης μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό περιπτώσεων με κακή πρόγνωση, που χρειάζονται γρηγορότερα εξειδικευμένη αντιμετώπιση.
Υψηλές τιμές προκαλιτονίνης ορού (ειδικού δείκτη λοιμώξεων) είναι επίσης ένας αρνητικός προγνωστικός παράγοντας και συχνά σχετίζονται με δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις.
Ακόμη, η υπερπηκτικότητα του αίματος είναι συχνή κατάσταση στους νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19.
Αυξημένα επίπεδα D-διμερών (D-dimers) εντοπίζονται σχεδόν σταθερά σε όλες τις δημοσιευμένες σειρές ασθενών, ενώ η σταδιακή αύξηση τους σχετίζεται με την επιδείνωση της νόσου.
Άλλες διαταραχές της πήξης, όπως η παράταση του χρόνου προθρομβίνης και του ενεργοποιημένου χρόνου μερικής θρομβοπλαστίνης, τα προϊόντα αποικοδόμησης του ινώδους, και η σοβαρή θρομβοπενία ίσως σχετίζονται με απειλητική για τη ζωή διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη.
Στη δημοσίευση αναφέρονται και οι θεραπευτικές προφυλάξεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη στην αντιμετώπιση ασθενών με COVID-19, προκειμένου να μην εμφανίσουν διάχυτη ενδαγγειακή πήξη ή θρομβώσεις, καθώς και η θεραπεία των ασθενών που θα εμφανίσουν αυτές τις επιπλοκές.
Τέλος, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι χρειάζεται στενή παρακολούθηση των αιματολογικών παραμέτρων των ασθενών με COVID-19 και συνεχής επαγρύπνηση, προκειμένουννα προληφθούν επικίνδυνες επιπλοκές και να βελτιωθεί η τελική έκβαση των ασθενών.
