Η ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ δεν αρκεί: Τι χρειάζεται η Ελλάδα απέναντι στη Λιβύη και Αν. Μεσόγειο

Η πρόσφατη ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας προς τη Λιβύη, που δημοσιοποιήθηκε από τον ΟΗΕ, αποτελεί μια αναγκαία αλλά όχι επαρκή κίνηση. Η Αθήνα απορρίπτει τους ισχυρισμούς της Τρίπολης περί παραβίασης κυριαρχίας και διεθνούς δικαίου, τεκμηριώνοντας τις θέσεις της με αναφορές στο UNCLOS και σε διεθνείς συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιταλία. Ωστόσο, η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει ότι η ρηματική αντιπαράθεση, όσο σωστά νομικά επιχειρήματα κι αν περιέχει, δεν επαρκεί για την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ορθώς προχώρησε στη διακοίνωση, όμως φτάσαμε ως εδώ διότι δεν είχαν γίνει εγκαίρως τα απαιτούμενα βήματα ενίσχυσης της ελληνικής παρουσίας στη ΝΑ Μεσόγειο. Το κενό που δημιουργήθηκε αξιοποίησαν τόσο η Τουρκία με το μνημόνιο της με τη Λιβύη όσο και η ίδια η Τρίπολη, η οποία επιχειρεί να αμφισβητήσει de facto ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η Αθήνα περιορίστηκε επί χρόνια σε δηλώσεις αντί να μετατρέψει την πολιτική της σε συνδυασμό διπλωματικών και πρακτικών ενεργειών.

Η ρηματική διακοίνωση είναι, λοιπόν, σωστή κίνηση, αλλά αν παραμείνει το μοναδικό εργαλείο, κινδυνεύει να έχει περιορισμένη αξία. Χρειάζεται πολυεπίπεδη στρατηγική, που θα περιλαμβάνει διπλωματία, διεθνείς συνεργασίες, ενεργειακές επενδύσεις και στρατιωτική παρουσία. Διαφορετικά, η Ελλάδα θα συνεχίσει να αντιδρά καθυστερημένα, αντί να καθορίζει τις εξελίξεις.

Περισσότερα βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube: Pentapostagma TV